- Шумо дар инҷо:
-
Асосӣ
- Хабарҳо
Студенческие годы – это лучшие годы в жизни любого человека. Именно это время наполнено самыми интересными и незабываемыми событиями. Для студенческой поры также характерны романтика и беззаботность. Много радости приносит человеку студенческая жизнь. Сначала это эйфорическое чувство восторга от того, что он поступил и стал студентом, потом приятное чувство волнения от предвкушения самостоятельной жизни, радость от новых знакомств и встреч.
Эта прекрасная пора, о которой мечтает, пожалуй, каждый школьник, во все времена считалась неким символом молодости, веселья и первой любви. И счастлив тот, кто сумел прожить годы своей студенческой жизни насыщенно и полно. Студенческие годы – это взрослая и полноценная жизнь, еще не вошедшая в колею заурядности и беспросветных будней. Это торжество юности и здоровья, сознания того, что все дороги на свете открыты для решительных и целеустремленных покорителей невозможного. Это поистине безграничные возможности для выбора своего пути. Университет — это место, где проходят лучшие годы жизни. Здесь мы встречаем новых друзей, учимся, влюбляемся. С нами ещё молодые родители, готовые всегда и во всём помочь. Появляются первые собственные деньги, а с ними — ощущение новизны происходящего. Открытия, наблюдения всего вокруг с позиции уже взрослого человека, но всё же под присмотром опытных наставников. А это значит, что можно не бояться последствий. Всегда есть кто-то, кто подскажет, как лучше, даст правильный совет или рекомендацию.
Именно этот период и является наиболее значительным и дорогим в плане накопления знаний, повышения уровня эрудиции, изучения иностранных языков. Студенчество – это отличный шанс увидеть мир, вступив в одну из многочисленных программ обмена, это пора новых знакомств и обретения крепкой дружбы на долгие, долгие годы.
Как говорится, студенты живут весело с рубежными, семестровыми и экзаменами. А сколько всего еще предстоит пережить! У каждого человека свои незабываемые воспоминания о студенческой жизни. Как трудно сдавали семестровые, рубежные и экзамены, а потом так здорово это дело отмечали. Как толпились с распечаткой перед сдачей семестровых. Как заказывали доставку обеда в аудиторию.
Студенческие годы - это время, когда можно получить образование, завести новых друзей, попробовать новые вещи и начать строить свою карьеру. Кроме того, это время свободы и независимости, когда можно искать свое место в жизни и развиваться как личность. Однако, каждый человек имеет свой опыт и свой взгляд на этот вопрос.
В памяти остается только самое лучшее. Особенно интересна и увлекательна студенческая жизнь тех, кто живет в общежитии. Там столько друзей и знакомых! Каждый человек может вспомнить множество удивительных и забавных историй из своей студенческой жизни, ведь это поистине особая пора.
Годы студенчества – это еще и первая любовь, первые ошибки и переживания, поцелуи и сердечные клятвы. Возможно, именно в этот период кто-то встретит спутника на всю жизнь, а кто-то обретет бесценный опыт и извлечет печальные уроки.
Здесь всё играет важную роль в становлении человека как личности. Просторные аудитории, электронные доски, кафедра преподавателя. Границы, которые устанавливаются между наставником и обучающимися. И главным критерием работы университета, на мой взгляд, является не его рейтинг в числе мировых вузов, а то, насколько довольны им студенты. Нравится ли им там учиться, хотят ли совершенствоваться в получении новых знаний? Останутся ли у них на всю жизнь счастливые воспоминания о своей молодости в этих стенах, такие, какие они будут бережно хранить в душе, обзаведясь своими детьми, работой и хозяйством? А сейчас они молодые, получающие удовольствие от жизни люди. Очень жаль, что это время проходит также быстро, как и сама молодость. И наступают те многочисленные проблемы, в которых ежедневно живёт человек, навсегда закрывший за собой дверь универа. Приходят заботы, которые старят, вместе с ними незаметно протекает жизнь. Но память о лучших студенческих годах, как солнце способна согревать даже в самую лютую жизненную стужу. Но вот настаёт время, и уже со своими детьми возвращаются в университет бывшие студенты, чтобы снова чувствовать себя молодыми двадцатилетними людьми. А во время встреч однокурсников начинаются все те же шутки, что были много лет назад
Про себя могу сказать, что преподаватель должен внимательно относиться к своим подопечным. Не омрачать их лучшие годы ненужной зубрёжкой. Для поддержки университетской атмосферу творчества и радости давать им оригинальные групповые задания, которые будут развивать в студентах навыки коммуникации и сплачивать их. Быть позитивно мыслящим, неравнодушным к студентам преподавателем. Иначе они пройдут мимо него и преподаваемого им предмета. Студентам не запомнятся в их светлой памяти эти вызубренные теории, а останутся как они выполняли групповые задания, сочиняли совместно сценарий, готовились к выступлению, как бегали с оформлением дипломов.
Прекрасная, яркая и ошеломляюще счастливая пора! И чтобы ее сияние и трепетная память согревали человека всю его жизнь, студенты должны быть активными не только в учебном процессе, но и активно участвовать в общественной жизни университета, сами проявлять инициативу и организовывать различные мероприятия, участвовать в молодежных проектах и использовать все возможности, которые предоставлены молодежи.
Баходурова С.А., доцент Худжандского политехнического института
Таджикского технического университета им. акад. М.С. Осими, к.э.н
- Дида шуд: 182 маротиба
Қарни XXI пур аз мушкилот, ихтилофу зиддиятҳо гаштааст, ки яке аз сабабҳои он афзудан ва густариши терроризм, экстремизм, ифротгароӣ ва дигар зуҳуроти хатарафзо мебошад. Айни замон амалҳои марбут ба террористӣ дар ҷаҳон муташанниҷ боқӣ мемонад. Сарфи назар аз тадбирҳои солҳои охир андешидашуда дар самти мубориза бо терроризм, таҳдиди амалҳои нави террористӣ на фақат аз байн нарафтааст, балки афзоиш ёфта истодааст. Дар гӯшаҳои гуногуни ҷаҳон фаъолшавии созмонҳои террористӣ ва ташкилоту созмонҳои маблағгузори онҳо ба мушоҳида мерасад.
Таассуфовар он аст, ки дар ҳудуди ҷумҳурӣ содиршавии ҷиноятҳои хусусияти экстремистӣ ва террористӣ дошта то ҳол ба назар мерасад. Ин моро ҳушдор медиҳад, то ба хулоса оем ва дарк намоем, ки омилҳои барангезандаи кинаву адовати динӣ ва ҳамзамон миллию маҳаллӣ дар ҷомеаи мо то ҳол пурра решакан нашудаанд.
Вобаста ба вазъияте, ки имрӯз дар ҷаҳон ба амал омадааст, яке аз самтҳои афзалиятноки сиёсати сарони давлатҳо, ин мубориза бар зидди экстремизм ва терроризм мебошад. Дар Паёми Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар робита ба ин таҳдиду талошҳо омадааст: «Тоҷикистон ҳамчун давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявию иҷтимоӣ узви ҷомеаи ҷаҳонӣ буда, дар ҷараёни таҳаввулоти босуръати ҷаҳонишавии муносибатҳои иқтисодию иҷтимоӣ ва рушди соҳаҳои гуногуни ҳаёт қарор дорад».
Чӣ хеле ки аён аст, дар Ҷумҳурии Тоҷикистон бо мақсади пешгирӣ ва бартараф намудани ин равияҳои номатлуб Қонун «Дар бораи мубориза бар зидди экстремизм (ифротгароӣ) ва Кодекси ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон амал менамояд. Ин муаммо дар маркази таваҷҷӯҳ ва баҳси сиёсатмадорону сиёсатшиносон, рӯзноманигорон, ҷомеашиносон, уламои дин ва зиёиёни эҷодкор хулоса миёни тамоми мардуми солимақлу равшанфикр қарор гирифтааст. Баҳри пурра аз байн бурдани ташкилоту созмонҳои террористиву террористон бояд тамоми узви ҷомеа муттаҳид гардад.
Имрӯз ҳар як фарди ҷумҳурӣ аз ҷумла ҷавонон бояд дарк намоянд, ки ошкору бартараф намудани ин гуна амалҳои номатлуб танҳо вазифаи мақомоти ҳифзи ҳуқуқ набуда, ҳамчунин вазифаи ҷонии ҳар як шаҳрванди бонангу номуси миллат, бахусус, қишри ҷавони кишвар, мебошад. Мо, ҷавонон, хуб дарк мекунем, ки дар як қатор давлатҳо идома доштани ҷангҳои харобиовар боиси афзоиши шумораи фирориёни иҷборӣ, бекорӣ гуруснагӣ ва шиддат гирифтани муаммоҳои дигари иҷтимоӣ гардидаанд.
Ҷавонони ба ору номуси кишвар ба қадри давлати соҳибистиқлол ва зиндагии орому осуда расида, ҳеҷ гоҳ зиракии сиёсиро аз даст надиҳанд ва ҳаргиз фирефтаи таблиғоту ақидаҳои бебунёди ифротӣ нашаванд. Ба хотири ҳифзи сулҳу оромӣ ва пойдории суботи сиёсиии ҷомеа мо, ҷавонон, ҳама бояд муттаҳид бошем ва ба фаъолияти сохтору мақомотҳои давлатӣ ҳамаҷониба мусоидат намоем.
Турсунова Ш.Т., омӯзгори ДПДТТХ
- Дида шуд: 185 маротиба
Ҳар чи қадар аз суханҳои подарҳавои Муҳаммадиқболи Садриддин ва ёронаш нисбат ба халқу диёр суханҳои бепоя зада шавад, ҳамон қадар муҳаббати мардум нисбати диёр зиёдтар мегардад. Магар Тоҷикистон мисли солҳои навадум имрӯз харобу нообод аст. Магар чашми ҳақбин надорем, ки танҳо дар вилояти Суғд дар як муддати муайян беш аз 12 ҳазор иншшоотҳо рӯи кор омада истодаанд. Магар халқ дар зеи сиёсати хирадмандонаи Сарвари давлат озодона умр ба сар намебпрад. Пас чаро мо Сарвари давлатро дӯст надорем, эҳтиромаш накунем. Ӯ ҳимояткунандаи ҳуқуқу манфиатҳои халқ аст.
- Дида шуд: 240 маротиба
Ҷумҳурии Тоҷикистон оғози солҳои навадум марҳилаи сахтум сангинро паси сар намуд. Танҳо иқболи баланди миллат боис бар он шуд, ки мо роҳи саодатро бо сарварии оғози давлатсозии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ёфтем ва онро собиққадамона пеш мебарем.
Аммо таърих гувоҳ аст, ки дар ҳама даву замон нафарони ношукр, барои даъваӣти бемақсадноқ муқобили ҷараён мебароянд. Онҳо бо чашми бино сохтмони истиқлолро намебинанд. Бо ҳар розу восита мехоҳанд аз паша фил созанд. Раванди ба гурӯҳҳои ифротӣ пайвастани ҷавонон дар кишварҳои гуногуни ҷаҳон нишон медиҳад, ки насли нави ифротгароёни “динӣ”, хусусан, пайравони гурӯҳи террористии ба ном “Давлати исломӣ” роҳҳои наву пуртаъсири таблиғу ташвиқи андешаҳои худро дар байни ҷавонон ба роҳ мондаанд.
Ҳамзамон, дар ин давра иддае аз нотавонбиноне ҳастанд, ки тамоми дастоварди давлату милати тоҷикро нодида гирифта, ба пешравии Тоҷикистон ҳасад мебаранд. Яке аз чунин афроди бешараф Муҳаммадиқболи Садриддин мебошад, ки амалу кирдорҳояшро мо борҳо таиқи барномаи “Паёми муҳоҷир” мебинем. Ӯву зархаридони хоҷагони хориҷиашон ҳамарӯза тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ фитнаангезӣ намуда, афкори муғризонаю саршори дурӯғу тӯҳматҳои бофтаи худро иброз медоранд.
Аммо мардуми ваҳдатшиори Тоҷикистон бо ҳисси огоҳӣ аз ин зуҳуроти номатлуб ҳеҷ гоҳе фирефтаи фитнаангезиҳо намешаванд. Аз сӯи дигар, халқи Тоҷикистон ва наслҳои ояндаи он ҳеҷ гоҳ он кирдорҳои разилонаи онҳоро фаромӯш нахоҳад кард, ки чӣ рӯзҳои сахтеро бар сари мардуми мо оварда буданд. Бинобар ин, имрӯз ҳамаи моро зарӯр аст, ки ба хотири ҳифзи оромии ватану миллати худ, пойдории истиқлолият ва Ваҳдати Миллӣ камари ҳиммат бубандему зиракиву ҳушёриро аз даст надиҳем.
Пешвои миллат дар Паёмашон ба Маҷлиси Олӣ таъкид намуданд, ки хоинони миллат ва хоҷаҳои хориҷии онҳо то ҳанӯз аз нақшаҳои нопоки ғаразноки худ, ки ибтидои солҳои 90-ум доштаанд, даст накашидаанд. Онҳо то ба ҳол аз хориҷи кишвар бо тамоми роҳу воситаҳо кӯшиш карда истодаанд, ки ҷомеаи моро ноором сохта, фарҳангу мазҳаби бегонаро ба сари мардуми мо таҳмил кунанд. Мардуми шарифи Тоҷикистон, махсусан, ҷавонони бонангу номуси кишвар инро набояд фаромӯш кунанд ва бояд ҳамеша ҳушёру зирак бошанд.
Фаъолияти чунин равияҳои экстремистӣ, радикалӣ, хурофотпарастӣ яке аз омилҳои асосии хатарзо барои имрӯзу фардои тамоми кишварҳои олам, аз ҷумла, давлатҳои соҳибистиқлоли Осиёи Миёна ба шумор меравад ва аз мо андешидани чораҳои мушаххасро талаб менамояд.
Мо миллати соҳибиқболем ва барои ҳифзи ҳар пораи он кӯшиш хоҳем кард. Чунин заҳҳоксифатон ҳаргиз дар фитрату зеҳни мо чун дӯсти воқеӣ қал намегарданд. Зеро онҳо сияҳдиланд ва чунин хоҳанд монд.
Муҳайё Тошхӯҷаева, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 620 маротиба
Мо, устодони кафедра дар ин рӯзҳои ёдкард аз Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ аз маддоҳи рақами яки хоинони миллат Муҳаммадиқболи Садриддин даъват ба амал меорем, ки санг ҷониби давлат напартояд. Воқеан гуфтаи як нафар истифодабарандаи шабакаи иҷтимоӣ ин кӯрдил дар умри худ боре як дарахт нашинонида, имрӯз барои ободии мамлкат маслиҳатҳо медиҳад. Кору бораш сари интернет нишаста кофтани чирк аз таги нохун аст. Аламовараш он аст, ки вақте духтар мегӯяд бепадар аст, қрҳ – қоҳ зада механдад. Бори дигар исбот шуд, ки ӯ аз мусибати халқи худ табли шодиёна мезанад.
Лаънат ба чунин нафаре, ки аз номи халқ бар зиди халқ кор мекунад
- Дида шуд: 293 маротиба
Пас аз он ки бар тахти шоҳӣ нишаст,
Шукӯҳи Хуросон биёмад ба даст.
Наҷиби Борвар
Тоҷикон ва форсизабонони Хуросон ҳамчун миллати фарҳангсолор, соҳибихтиёр ва тамаддунофар дар имтидоди таърих ҳамеша саҳми басазои худро дар рушди тамоми соҳаҳои давлатдорӣ, зербинои љомеа, иқтисод, тиҷорат, илм, фарҳанг, адабиёт, меъморӣ ва ҳунар гузоштаанд.
- Дида шуд: 8906 маротиба
Пешвои миллат, Эмомалӣ Раҳмон дар паёми навбатии худ оиди дастгирӣ намудани соҳибкорон сухан ронда иброз намуданд, ки дар замони соҳибистиқлолӣ тадбирҳои зарурӣ амалӣ гардида, дар ин самт барои соҳибкорон имтиёзу сабукиҳои зиёд ҷорӣ карда шуданд. То имрӯз ба онҳо беш аз 120 намуди имтиёзу сабукиҳои андозиву гумрукӣ пешниҳод шуда, шумораи сохторҳои бақайдгирии давлатии фаъолияти соҳибкорӣ аз 4 ба 1 кам гардидааст ва хизматрасонӣ дар ин самт ба таври ройгон ба роҳ монда шудааст. Дар соли 2022 маблағи имтиёзҳои андозиву гумрукии истифодагардида зиёда аз 12 миллиард сомониро ташкил медиҳад.
Дар натиҷаи пасту бекор кардани меъёрҳои 5 намуди андоз зиёда аз 1,5 миллиард сомонӣ ҳамчун дастгирӣ дар ихтиёри субъектҳои соҳибкорӣ боқӣ монд.
Дар натиҷа соли 2022 шумораи субъектҳои соҳибкорӣ ба 339 ҳазор расид, ки нисбат ба соли 2018 беш аз 76 ҳазор зиёд мебошад.
Зикр бояд кард, ки соҳибкорони мамлакат, дар навбати худ, дар раванди саноатикунонии босуръати кишвар, бунёди корхонаҳои истеҳсолӣ, иншооти иҷтимоӣ ва таъсиси ҷойҳои кории нав саҳми назаррас гузошта истодаанд ва бовари дорем, ки чунин иқдомоти созанда аз ҷониби соҳибкорони ватандӯст вусъати боз ҳам бештар пайдо мекунанд.
Дар панҷ соли охир аз ҷониби соҳибкорони мамлакат ба маблағи умумии беш аз 12 миллиард сомонӣ қариб 18 ҳазор иншооти таъиноти истеҳсоливу иҷтимоӣ сохта, ба истифода супорида шуд, ки он бетараф набудани соҳибкоронро нисбати тақдири ватану мамлакатаморо нишон медиҳад. Соҳибкорон ҷанини пешравии мамлакат мебошанд. Ҳукумати мамлакат вазифадор аст, ки ҷиҳати боз ҳам беҳтар намудани фазои сармоягузориву соҳибкорӣ, махсусан, сармоягузории мустақимро, иҷрои кафолату имтиёзҳо ва чораҳои дастгирии давлатӣ, ҳавасмандгардонӣ ва қадрдонии соҳибкорон, инчунин, рушди инфрасохтори сармоягузориву соҳибкорӣ тадбирҳои иловагиро роҳандозӣ намуда пешравии иқтисодии мамлакатро таъмин намоянд..
Пешвои миллат пешниҳод намуданд, ки бо мақсади идома додани ислоҳоти соҳа ва танзими муносибатҳои иҷозатдиҳӣ ва иҷозатномадиҳӣ қонунгузории соҳа такмил дода шуда, муносибатҳои зикршуда дар доираи як санади меъёрии ҳуқуқӣ танзим ва шумораи онҳо то 60 фоиз ихтисор карда шавад.
Ҳамчунин, роҳбарони вазорату идораҳо, мақомоти иҷроияи маҳаллии ҳокимияти давлатӣ вазифадоранд, ки ташаббусҳои созандаи соҳибкорону сармоягузоронро ҳамаҷониба дастгирӣ намоянд ва доир ба ҳалли масъалаҳои вобаста ба фаъолияти онҳо ва бартараф кардани мушкилоту монеаҳои ҷойдошта тадбирҳои бетаъхир андешанд. Соҳибкории хурду миёнаро бештар дастгири намудан лозим зеро аз адади онҳо шумораи андоз супорандагон вобаст мебошад. Гарчанде онҳо амалҳои на он қадар бузургро иҷро кунад ҳам, лекин вобаста ба шумораи онҳо воридот ба буҷетӣ давлат меафзояд. Соҳибкорон дар марҳилаи ҳозира яке аз милаи асосии пешбарандаи корҳо дар хоҷагии қишлоқ ва саноат ба ҳисоб меравад.
Дабир Мирзоев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 265 маротиба
Тавре аз расонаҳои хабариву иттлоотӣ бармеояд, раиси собиқ ҲНИ Мухиддин Кабирӣ то ҳол кӯшиш карда истодааст, ки худ ва аъзоёни ифротгарашро бо баҳонаҳои гуногун сафед намуда, амалҳои характери терористи доштаашро ба гардани худи давлати мо партояд. Яке аз чунин амали зишти ў гумроҳ намудани ҷавонони мост.
Ҷоиз ба зикру қайд аст, ки ин нобакорон намаки хоки ватан хӯрда ба маъное ба намакдон пуф карданд, зеро онҳо ношукру носипос ва мухолифони миллатанд. Ба ҷои он ки ташаббусҳои созанда аз ҷониби он нохалафон барои пешравии кишвар пешниҳод мешуд, баръакс дар ҳолате, ки давлату миллат барои ҳар кадоми шаҳрвандон дар эъмори ҷомеаи шаҳрвандӣ талош варзанд, эшон мухолифи ин амалҳои созанда шуданд. Барои арзишҳои миллии мо зарба задани шуданд. Бар ватану модари хеш хиёнат карда, дастовардҳо ва муқаддасоти кишварамонро пушти по заданд.
Мо, устодону донишҷӯён амалу кирдорҳо ва тарғиботи дар қолаби динии наҳзатиҳоро, ки ҳоло Кабирӣ талқин карда истодааст, маҳкум менамоем ва минбаъд муборизаи худро нисбат ба ин гурӯҳи ифротии қавитар хоҳем гардонд, зеро миллатро бояд аз ин фасодкорон тоза кард.
- Дида шуд: 257 маротиба
Дар фасли зимистон ҳар сол масъалаи истифодаи нерӯи барқ дар ҷомеаи Тоҷикистон баҳсбарангез буда, аз сабаби нодуруст истифодаи таҷҳизотҳои барқӣ ва риоя нанамудани қоидаҳои истифодаи техникаи маишӣ аксаран ба сарбории хатҳои интиқоли барқ оварда мерасонад, ки танзимгарон маҷбур мешаванд то ки як қисми бори электрикии шабакаро хомӯш намоянд. Дар баъзе минтақаҳои ҷумҳурӣ маҳдудияти барқ аз ҳамин сабаб аст. Ба ҳамагон маълум аст, ки санаи 23.12.2022 Паёми Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ироа гардид, чунин зикр намуданд: “таъкид менамоям, ки мардуми шарифи кишвар бояд маданияти истифодаи нерӯи барқ, яъне сарфакориро риоя кунанд ва тавассути истифодаи таҷҳизоти каммасраф ва паст кардани талафот самаранокии истифодаи онро таъмин намоянд.”
Мувофиқи таъкидоти сарвари давлатамон ба мо лозим меояд, ки истифодаи таҷҳизотҳои барқии каммасрафро дар хонаҳои истиқоматиамон ҷорӣ намоем. Ҷорӣ намудани дастгоҳҳои барқии гармидиҳандаи иқтидорашон то 2 кВт ба мақсад мувофиқ буда ба иқтисоди хонаводагӣ камтар таъсири худро мерасонад. Агар мо дар як рӯз 24 соат таҷҳизоти гармидиҳандаи барқии иқтидораш 2 кВт-ро истифода намоем, ҳангоми арзиши 1 кВт·с нерӯи барқ 0,2651 сомон будан, дар як моҳ 381,74 сомонӣ маблағ бояд супорем. Агар мо бо истифода аз сохтҳои ҳимоя ва танзими ҳарорат (терморелеҳо), инчунин дар вақтҳои нолозима таҷҳизоти барқии гармидиҳандаро хомӯш намоем, онгоҳ дар як рӯз вақти истифодабарии максималӣ 10 соат мешавад, ки дар як моҳ 79,53 сомонӣ маблағ супориданамон лозим меояд. Аз ин маълум мегардад, ки қариб 5 маротиба имконияти сарфакорӣ дар як таҷҳизоти барқии гармидиҳанда ҷой дорад, ки то 4 оилаи дигар нерӯи барқи аз ҷиҳати самаранокӣ ба дастомадаро истифода намоянд.
Бояд қайд кард, ки истифодаи параллели нерӯи барқ, яъне дар як вақт якбора васл шудани ҳамаи истеъмолкунандагони шабакаҳои тақсимотӣ ба шабакаҳои интиқол сербориро ба амал меорад, ки баъзан агар ягон минтақаҳо хомӯш шавад бояд мо нороҳат нашавем, бори хати интиқол сабук шавад аз нав васл карда мешавад. Дар субҳ ва бегоҳӣ аксаран истеъмолкунандагон ҳамаи таҷҳизотҳои барқиашонро ба шабака васл менамоянд, ки ин лаҳзаҳои вақт барои шабкаҳои тақсимотӣ ва интиқол серборӣ аст, мо шаҳрвандонро лозим меояд, ки дар ин лаҳзаҳо истифодаи таҷҳизотҳои заруриро бо навбат ба роҳ монем, яъне обҷӯшон баъд аз анҷоми ҷӯшониш аз шабака ҷудо карда шуда, таҷҳизоти дигари маишӣ васл карда шавад.
Дар баъзе шаҳрвандон таҷҳизотҳои гармидиҳандаи даврони шуравӣ ҳаст, ки аз ҷиҳати сарфакории нерӯи барқ номутобиқ буда, фарсуда шудаанд, ки талафот дар ингуна таҷҳизотҳо зиёд ба назар мерасад. Коэффитсиенти кори фоиданокашон бениҳоят паст шудааст. Пас моро лозим меояд, ки таҷҳизотҳои фарсудашударо ба шабака васл накунем, таҷҳизотҳои муосири каммасрафро дар шароити маишиамон ҷорӣ намоем. Ҳамаи ин чорабиниҳо ва таъкидоти Президенти мамлакатамон баҳри иқтисоди хонаводагӣ ва беҳтар кардани шароити мардум ба ҳисоб меравад.
Дабир Мирзоев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 262 маротиба
Мо ҷавонон бояд донем, ки имрӯз дар баробари саҳми калони мо дар раванди ташаккули ҷомеа, ҳамзамон дигар нафароне ҳастанд, ки бо фаъолияти носозгори хеш аз номи худ ба номи ин миллат иснод меоранд. Паи “диндорон” и наҳзатиҳо рафта, худро дар вартаи мағлубият мебиннанд, зеро ки фирефтаи доми ин маккорон мегарданд. Динро аз таассуб ҷудо карда натавониста, шомили ин ё он гурӯҳе мегарданд, ки мақсадҳои нопок дорад.
Мо медонем, ки ифротиёни наҳзати таҳти роҳбарии Кабирӣ хоҳони онро дорнад, ки ба ҳар воситаи миёни мадуми кишвар тарғиботи дин кунанд. Аммо ба ҳамаи мо маълум аст, ки дини онҳо, дини қатлу дини куштор аст, зеро онҳо лаънатзадаи Худову бандагонаш гардидаанд. Ва динро аз рӯи ниуоби худ ба мардум талқин менамоянд. Мо бояд донем, ки дини ислом барои наҷот омадааст, на барои мардумҷудоиву кофир гуфтану тафриқаандозӣ, фитнаангезву қатлу куштор.
- Дида шуд: 241 маротиба
Ифротгароӣ чун падидаи номатлуби ҷомеа барои ҷамъият, хосса ба ҷавонон хатари калон эҷод мекунад. Масалан истифодаи бемақсади шабакаи иҷтимоӣ, таасуб ба дигарон, лайк гузоштан ба наворҳои видиоӣ, ки характери экстремистӣ дошта, қабули даъват ба “ҷиҳод”, ки аксаран шуури ҷавононро вайрон мекунад, аз мушкилиҳои умдаи ҷомеаи кунунӣ мебошад.
Мо бояд ба наврасону ҷавонон фаҳмонем, ки бояд муттаҳид, якдил ва дастаҷамъ бошем, ба иғвои хоинон дода нашавем, тамоми кӯшишро ба харҷ диҳем, то ин ки ватани худро аз дассисаҳои душманон эмин нигаҳ дорем. Ба насли наврас ва ҷавон фаҳмонем, ки ҷиҳоди мо ҳифзу ҳимояи ватан, обод кардани он, хизмати падару модар, тарбияи фарзандон, тарғиби некиву накӯкорист. Бисёр аламовар аст, вақте мешунавем, ки як қисм ҷавонони тоҷик бар ҳар гуна ҳаракату равияҳои ифротгароӣ ҳамроҳ гардида, ҷони ҳудро дар кишварҳои бегона, баҳри манфиатҳои дунёхоҳон беҳуда қурбон месозанд. Кас ҳайрон мешавад, ки ба ин гуна ҷавонон чи намерасад ? Охир дар кишварамон барои таҳсилу фаъолият тамоми шароитҳо фароҳам оварда шудааст. Мо ба ҷавонон ва умуман насли даврони истиқлол муроҷиат намуда, ҳоҳиш дорем ки фирефтаи ҳар гуна ваъдаҳои осмонии намояндагони гурӯҳҳои ифротӣ нашаванд. Умри ҷавони худро бармаҳал хазон насозанд. Илму ҳунар омӯзанд. Чун насли шоистаи даврон дар пешрафту гулгулшукуфоии диёри хеш саҳмгузор бошанд.
Мо мардуми сарбаланди Тоҷикистон ҳамешагӣ кӯшиши онро дошта бошем, ки ҳар зарраи хок ва ҳар қатраи обро чун гавҳараки чашм эҳтиёт намоем ва бидуни амалҳои ношоистаи вожаҳои мавриди назар барои саодати зиндагии оилаи худ ҳиссагузор бошем ва ба василаи ин кори хайру савоб саҳми худро дар пешрафту шукуфоии диёри арҷманди худ, ки номаш- Тоҷикистон аст, гузорем.
Тоҳирҷон Тоҳиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд
- Дида шуд: 259 маротиба
