Хоксорию адаб аломати донишмандии инсон мебошад, ки он ба дарахти мевадор монандӣ дорад, зеро ҳолати дарахт вазнинӣ кунад шохаҳои пурбори он ба замин хам мешавад.

Ниёгонамон  моро панд дода, бо роҳи рости зиндагӣ ҳидоят намудаанд.

Боре шоир Мирзо Турсунзода гуфта буданд, ки мо бояд одаму одамгарӣ ва хоксориро аз Абдураҳмони Ҷомӣӣбарин адибони бузург омузем.

Шоири тоҷик Суҳайлии Ҷавҳаризода хоксориро ҳусни хулқ ва фазли инсонӣ шуморида, худписандтро мазаммат менамояд. Дар бобати одоби сухан панд медиҳад, ки кас бояд аввал суханро пурра гуш карда, сипас, лаб кушояд, зеро одоби суханронӣ чунин аст:

Хоксорӣ ҳусни хулқу фазли инсонӣ бувад,

Худписандӣ, ҷони ман, бурҳони нодонӣ бувад.

Ҳар сухан дорад сару бун гуш кун,бишнав тамом,

Баъд лаб во кун, ки одоби суханронӣ бувад.

Дигар шоири бузурги тоҷик Саъдӣ Шерозӣ оиди ин одоби суханронӣ  чунин гуфтааст:

Сухан гарчи дилбанду ширин бувад,

Сазори тасдиқу таҳсин бувад.

Чу якбо гуфтӣ, магӯ боз пас,

Ки ҳалво чу якбор хурданд, бас.

Мафтуна Қудузова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд