Дар давлатҳое, ки ҳизбу гурӯҳҳои исломӣ фаъолият мекунанд, гирдоби шадиди мухолифату парокандагӣ, адовату душманӣ вуҷуд дорад. Дар ҳоли ҳозир мухолифати байниҳамии равандҳои исломгаро зиёд шуда, эътироз бар зидди аъмоли ба амнияти ҳар миллату давлат таҳдиддошта рӯз ба рӯз афзун мегардад

Оромиву суботи ҷомеа, амният ва осудагии шаҳрвандон беҳтарин дастовардҳои  Тоҷикистони соҳибистиқлол маҳсуб ёфта пойдориаш ба ҳар як фарди бонангу ораш тавъам аст. Лек хело афсўсовар аст, вақте пайдо мешаванд шахсони алоҳидае, ки суботи  ҷомеаро бо амалҳои  худ  доғдор намуда  оқибати аъмоли  касеву  худро  намеандешанд.

Мутаасифона, дар тўли солҳову  қарнҳо зуҳуроти манфиатҷўи ва мансабталошии афроди  ҷоҳилу бехирад ва сангдилу  бераҳм, яъне ноҷавонмардонаю разилонаю ваҳшиёна куштани  одамону ғорату арзишҳои  илмию фарҳангии инсоният кам нагардида, баръакс шаклу намудҳои наву  разилонатаре  ба худ мегирад.

Дар оғози соҳибистиқлолии кишвар бо иғвову дасисаи баъзе аз душманони Тоҷикистон ба ҷанги шаҳрвандцӣ кашида шуд ва оқибатҳои ин ҷанги нангинро мо то ба ҳанӯз эҳсос менамоем. Хушбахтона мо имрӯз шукрона аз он мекунем, ки дар фазои сулҳу ваҳдат ва озодии афкору андеша зиндагӣ дорем. Ва ин албатта ифтихори мо аст, ки барои мо имрӯз шароити мусоид фароҳам оварда шудааст.  Мардум то ба имрӯз аз он нафароне, ки ба миллати мо чунин як зарбаи шадидеро интиҷор сохтанд, басо нафрат доранд ва пеши худ мақсад гузошта буданд, ки қувваи мухолифини давлатамонро бо фарҳанги бойи миллат ва иттиҳодии мардуми якдилу якзабони тоҷикон шикаст медиҳанд.

Ҷавонони гироми хоҳони онам ва ҳамчунон итминони комил дорам, ки ҳар кадоми аз Шумо  ворисони арзандаи мардони шуҷову ин миллати куҳанбунёд ва абарқудрати тоҷик мегардед, беҳтарин суннатҳои қадимаи кишавармонро ҳифз намуда пос медоред, баҳри ободии ин сарзамини ҳамешабаҳор заминаи мусоид фароҳам меоваред, ба хотире, ки давлат пояи устувор дошта бошад, Шумо бофарҳангу бомаданият мегардед. Ва ҳамчунон фарҳангу осори пурғановати қадимаи мо, ки аз гузаштагон ҳамчун чашмаи соф ва манъбаи одобу ахлоқ мерос мондааст азиз шуморида, онро чун гаҳвараки чашм нигоҳ медоред. Ба хотири шаъну шарафи хеш ва ба садоқату матонати хеш, вафодорӣ нисбати Модар – Ватан тамоми саъю кӯшиши хешро ба харҷ медиҳед. Зеро, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид ба таъкид изҳор медорад, ки дар атрофи ғояи Тоҷикистони озоду соҳибистиқлол- Ватани маҳбуби мо муттаҳид намудани тамоми гурўҳҳо ва қишрҳои ҷомеаи кишвар ҳадафи мо мебошад. Асос ҳамин Ваҳдат аст. Миллати тоҷикро худшиносию таҳаммулпазирӣ ба хушбахтию саодат овард.

Башиков И.Т. сармуаллими кафедраи А ва ИН

Муҳтарам хатмкунандагони соли 2017, ки Донишкадаи политехникии Донишгоҳ техникии Тоҷикистонро бо ихтисосҳои педагогӣ ва технологияи компютерӣ хатм намудаед!

Вазорати маориф ва илм Шуморо барои иштирок дар пурсиши хатмкунандагони муассисаҳои таҳсилоти олӣ оид ба масъалаҳои ба кор таъминшавӣ даъват менамояд.         

Мақсади ин тадқиқот ҷамъоварӣ ва таҳлили маълумот дар бораи таҷрибаи хатмкунадагони муассисаҳои  таҳсилоти олӣ оид ба ворид шудан ба бозори меҳнат, раванди ба кор таъминкунӣ ва қаноатмандии онҳо аз таҳсилот мебошад.

Маълумоте, ки Шумо дар доираи ин таҳқиқот пешниҳод мекунед, ба Ҳукумати Ҷумҳуриии Тоҷикистон, Вазорати маориф ва илм, ҳамчунин донишгоҳҳо барои ворид намудани тағйирот ба низоми таҳсилоти олӣ ва таҷдиди барномаҳои таълимӣ кӯмак хоҳад кард.

Бо дарназардошти гуфтаҳои боло, аз Шумо эҳтиромона хоҳиш менамоем, ки то санаи 15 октябри соли ҷорӣ ба  саҳифаи интернетии http://gts-center.tj/question/ ворид шуда,  пурсишномаро пур кунед. Барои гирифтани рамз Шумо метавонед ба суроғаҳои зерин муроҷиат намоед:

Телефон: 488884042

Почтаи электронӣ: Этот адрес электронной почты защищён от спам-ботов. У вас должен быть включен JavaScript для просмотра.

Қаблан ба Шумо барои ҷудо намудани вақт ва саҳми арзанда барои беҳтар намудани сифати таҳсилоти олӣ дар Тоҷикистон арзи сипос менамоем.

Ман ҳамчун  устоди донишкада  дар ҳамовозӣ бо дигар устодон ва ҷомеаи шаҳрвандии кишвар  фаъолияти ғайриқонунии ҳизби террористиву экстремистии ҲНИТ-ро хориҷ аз кишвар маҳкум намуда, гуфтанием, ки ягон қувва ва нерӯи марказгурез наметавонад, оромии ҷомеаи имрӯзаи кишварро халалдор созад. Зеро шаҳрвандони кишварамон, хосса ҷавонон дар партави сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон осудаҳолона пайи таълиму тарбия ва ҳунаромӯзӣ буда, дар иҷрои ҳадафҳои стратегии кишвар саъй меварзанд.Дар кишвари мо озодии баёни фикр, тоату ибодат фароҳам буда, ба шарофати сиёсати ояндабинонаи роҳбари муаззами кишвар ҳама ҷурмҳои гурӯҳ ва нафарони сабабгори ҷанги шаҳрвандӣ бахшида шуд. Дар кишвар садҳо масҷиду муассисаҳои таълимии динӣ арзи вуҷуд карданд. Мардум, хоссатан насли ҷавон озодона ба масҷиду муассисаҳои таълимии динӣ мерафтанд. Китоби муқаддаси «Қуръон» бо ҳуруфоти криллӣ бо ҳидояти Сарвари давлат баргардонида шуд. Дар сатҳи ҷаҳонӣ бузургдошти алломаи дин Абӯҳанифа таҷлил карда шуд. Ва муҳимаш барои фаъолияти бомароми ҲНИТ, ки ҷанбаи динӣ дошт, давлат шароити хуб муҳайё намуд. Аммо ҳизби мазкур ин ҳама некиҳои давлатро нодида гирифт ва тайи солиёни дароз нақшаи табадуллоти давлатиро кашида, мафкураи ҷавононро нисбати дину дунявият дигар намуд. Дар натиҷа қариб буд, ки хатари ҷанги шаҳрвандӣ дубора рух диҳад. Аммо ба бахти миллати тоҷик ин ҳодиса ба вуқуъ напайваст. Зеро халқ заршинос аст. Ва сафедро аз сиёҳ фарқ карда метавонад.

Имрӯз ин ҳизб бо фирориёни худ бо сарвари Муҳиддин Кабирӣ мехоҳад бо ҳамдастии хоҷагони берунаи худ ба амнияти миллии мо халал ворид кунад. Тавре дар боло гуфтем вақте миллат сарҷамъ аст, сорбони он оқилу хирадманд ва муҳимтар аз ҳама ҷасуру бебок аст, моро ягон қувва ноором нахоҳад кард. Зеро мо як муштем.

Имрӯз дар ҷараёни фаъолияти давлати  соҳибистиқлол, ҳуқуқбунёд, демократӣ, дунявии Тоҷикистон рисолати ваҳдати миллӣ олитарин арзишест, ки  дар роҳи мустаҳкам ёфтан ва тараққӣ кардани он мусоидат намудааст. Қайд кардан зарур аст, ки сулҳи тоҷик ба ном ва кӯшишу ғайрати бевоситаю ҷоннисории Сарвари давлат Эмомалӣ Раҳмон пайвастагии зич дорад.

Давлати соҳибистиқлоли мо бо шарофати Ваҳдати миллии бадастоварда ҳамасола барои расидан ба ҳадафҳои стратегии давлат, истиқлолияти энергетикӣ, раҳоӣ ёфтан аз бумбасти коммуникатсионӣ ва таъмини истиқлолияти озуқаворӣ зина ба зина амалӣ рӯ ба тараққӣ намуда истодааст. Мо бо боварӣ гуфта метавонем, ки бо кӯшишҳои Ҳукумати ҷумҳурӣ ва дастгирии мардуми меҳнатдусти кишварамон тамоми мушкилоти иқтисодию иҷтимой бартараф гардида, зиндагии босаодати халқи азизамон таъмин хоҳад шуд.

Рисолати ваҳдати миллӣ, ки мақсаду мароми тамоми ҷомеа гардидааст, имрузҳо торафт тавсиа ва густариш меёбад. Вай дар тамоми ҷабҳаҳои ҳаёти ҷомеа зуҳур ёфта, амалан барои тараққиёти Тоҷикистон мусоидат мекунад. Имрӯз таҳким бахшидан ба Ваҳдати миллӣ рисолати шаҳрвандӣ ва қарзи фарзандии ҳар тоҷик ва тоҷикистонӣ бояд бошад.

Пешвои миллат, асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нақши назарраси ҷавонони кишварро дар пешрафту шукуфоии Тоҷикистон ба инобат гирифта, соли 2017-ро «Соли ҷавонон» эълон намуданд. Ҳамагон медонем, ки имрӯзҳо ин пешниҳоди Сарвари давлат аз ҷониби ҷомеаи кишвар, алалхусус ҷавонон, ҳамовозии гарм пайдо кардааст. 

Дар маросими ифтитоҳи яке аз муассисаи таҳсилоти умумӣ ва мулоқот бо кормандони соҳаи маорифи  вилояти Суғд президенти кишвар таъкид намуданд:

 “Бояд ба таъмини дастрасии баробар ба таҳсилоти босифат, таъминот бо китобҳои дарсӣ, воситаҳои электронӣ, фарогирии хонандагони дорои имкониятҳои маҳдуд, истифодаи технологияҳои иттилоотӣ ва усулҳои фосилавӣ дар таҳсилоти касбӣ диққати зарурӣ дода шавад.”

Ҳар як ҷавон барои муайян намудани мавқеи худ дар ҷомеа андеша карда, барои дар рушду ободии ҳамаҷонибаи кишвар ҳиссагузор шудан бояд ба омӯзишу такмили донишу малакаи худ диққат диҳад. Ба туфайли ғамхории сарвари давлат, асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ Эмомалӣ Раҳмон шумораи донишгоҳу донишкадаҳо дар кишварамон зиёд гаштааст.

Имрӯзу ояндаи кишвар ва нуфузу эътибори давлати мо дар ҷомеаи ҷаҳонӣ аз ҷаҳонбинии солим, маърифати баланди сиёсӣ, дониши замонавӣ, омодагии касбӣ, соҳибмаърифативу соҳибфарҳангӣ ва эҳсоси гарми ватандӯстиву худшиносии шумо - ҷавонон вобаста аст.”

                                                                                          Эмомалӣ Раҳмон

Бо фарорасии асри бисту якум дар тамаддуни башарӣ рушди давраи нав- давраи ҷомеаи иттилоотӣ, ки бо паҳншавии босуръати технологияҳои иттилоотӣ тавсиф карда мешавад, оғоз гардид. Асоси  технологии ҷомеаи иттилоотӣ шабакаи иттилоотии ҷаҳонӣ аст, ки Интернетро ифода мекунад. Инқилоби телекоммуникатсионӣ имкониятҳои нави мусоидро барои ташаккул ва рушди сохторҳои шабака дар соҳаҳои гуногуни ҳаёти ҷамъиятӣ, аз ҷумла сиёсат, иқтисод, илм, маориф ва  фарҳанг  ташаккул медиҳад.  Шароити нави рушди иҷтимоӣ тайёр намудани мутахассисони нав, истифодаи технологияҳои нави таълим, ки ба  талаботи ҷомеаи иттилоотӣ ҷавобгӯ аст, талаб мекунад. Имрӯз усулҳои таълими анъанавӣ бо методҳои нави таълим дар асоси истифодаи Интернет, шабакаҳои электронӣ- компютерӣ ва воситаҳои телекоммуникатсионӣ, пурра карда мешаванд.   Дар ин замони муосир талабот нисбати чунин  таҳсили муттасил дар тӯли ҳаёт пайдо мешавад, ки бо воситаи он   ба шахс  захираҳои ҷаҳонии иттилоотӣ ва базаи маълумотҳо  дастрас мешавад,  ва ҳар як фард метавонад мунтазам дар давоми ҳаёти худ малакаи касбии хешро баланд кунад.  

Яке аз принсипҳои асосии таҳсили фосилавӣ  таҳсил барои ҳама (барои сокинони минтақаҳои дурдасти кишвар, шахсоне, ки имконияти  иштирок дар шакли рӯзони таҳсилро надоранд, ҷои кории худро тарк карда наметавонанд, шахсони аз ҷиҳати ҷисмонӣ саломатиашон маҳдуд) мебошад.

Дар Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии  Тоҷикистон ба номи М.С.Осимӣ соли шашум аст, ки таҳсилоти фосилавӣ амал мекунад. Гурӯҳҳои фосилавӣ барои таҳсилоти якум аз рӯи се ихтисос: 1_40.01.02 Низомҳои иттилоотӣ ва технологияҳо дар иқтисодиёт, 1_25.01.04  Молия ва қарз, 1_25.01.07 Иқтисодиёт ва идора дар корхонаҳо, 1_43.01.03.-Таъмини барқ, 1_44.01.01-Ташкили ҳамлу нақл ва идоракунии нақлиёти автомобилӣ ва шаҳрӣ ва барои ихтисоси дуюм аз рӯи ҳамаи ихтисосҳои дар шакли рӯзонаи таҳсил мавҷуда фаъолият мебарад. Ин гурӯҳҳоро яке аз сохторҳои донишкада маркази таҳсилоти фосилавӣ идора мекунад.     Марказ сомонаи омӯзишии худ www.fosilavi.tj  – ро дорад, ки он саҳифаҳои мушаххаси дорои маводҳои таълимӣ-методӣ дошта, ҳамаи имкониятҳо барои устоду донишҷӯ фароҳам оварда шудааст.    Таъминоти барномавии сомонаи омӯзишӣ, ки ба шабакаи иттилоотии ҷаҳонӣ Интернет насб шудааст, аз тарафи кормандон-барномасозони донишкада тартиб дода шудааст. Ҳамаи маводи зарурии таълимию методӣ бо истифода аз  воситаҳои мултимедӣ (видео ва аудиофрагментҳои дарс), шаклҳои гуногуни санҷиши дараҷаи дониши донишҷӯён дар сомона амал мекунад.  Донишҷӯёни мо дар минтақаҳо дурдасти кишвар, инчунин, дар мамлакатҳои хориҷа (Амрико, Чин, Руссия ва ғ.) кор ва фаъолият бурда якҷоя таҳсилро давом медиҳанд. Барои баланд бардоштани сифати таълим дар таҳсилоти фосилавӣ дарсҳо дар реҷаи “on-line” –вебинар ташкил карда шудааст. Дар ин дарсҳо донишҷӯ дар вақти воқеӣ бо воситаи барномаи махсус ба дарс даромада бо устодаш ва ҳамгурӯҳҳонаш  дар алоқа мешавад ва тариқи он маълумоти худро оиди фан пурра мегардонад.

Донишҷӯёне, ки дар донишкада дар шакли рӯзонаи таълим  таҳсил мекунанд ва зарурияти фавран сафар намудан, ба ягон минтақа пайдо мешавад, имконият доранд, ки дар муддати муайян таҳсили худро тариқи фосилавӣ давом  диҳанд.

Инчунин, барои онҳое, ки барои давом додани таҳсил дар шакли рӯзона имконият надоранд, маҷбуранд фаъолияти касбии худро оғоз намоянд, метавонанд аз шакли рӯзонаи таҳсил ба шакли фосилавӣ гузаранд, ки ин ҳам дастгирии донишкада барои давом додани таҳсил аст.

Донишҷӯён бо воситаи почтаи электронии дохили сомонаи омӯзишӣ на фақат бо устод, балки байни якдигар  ва  бо кормандони маркази таҳсилоти фосилавӣ дар алоқа мебошанд. То имрӯз таҳсилоти фосилавӣ се хатмро ба анҷом расонид ва 97 нафар донишҷӯ соҳиби диплом гардиданд.

Таҳсили фосилавӣ ба асри 21 ҳамчун усули самараноки тайёр намудани кадрҳо дохил шудааст, зеро вай ду принсипи асосии таҳсили муосирро дар ҳаёт татбиқ мекунад, ки ин ҳам бошад “таҳсил дар тӯли ҳаёт” ва “таҳсил барои ҳама” аст.

         Ҷавонон бояд ба омӯзишу такмили донишу малакаи худ диққати ҳамаҷониба диҳанд, чунки Тоҷикистон ба мутахассисони соҳибтаҳсилоту ташаббускоре ниёз дорад, ки мувофиқи талаботи иқтисоди бозорӣ вусъати рушди иқтисодию иҷтимоии кишварамонро таъмин менамоянд.  Мо устодон боварӣ дорем, ки ҷавонон бо эҳсоси баланди ватандорӣ дар рушди диёру сарзамини хеш саҳми арзанда мегузоранд.

Исомаддинова Раънохон Мирзохамдамовна, 

номзади илмҳои физика ва математика,

сардори маркази таҳсилоти фосилавии ДПДТТХ

Мо аз саҳифаҳои таърих медонем, ки заволи пояи  давлатдорӣ маҳз аз хиёнаткориҳо ба вуқӯъ омадааст.  Ҷаҳолате, ки имрӯз ҷаҳони муосирро зери ниқоби терроризу экстремизм ва гуррӯҳҳои мафиатҷӯ фаро гирифтааст, дилхоҳ давлат кушиш менамояд, ки дар кишвари ӯ осоиштагию субот пойдор ва мардумаш тинҷу ором бошад.

Тамоми мардуми сайёра тавассути телевизиону шабакаҳои интернетӣ шоҳиди он гардидаанд, ки пеш аз ҷангу нобасомони сар задан Ироқу Сурия, Яману Либия дар кадом вазъият қарор доштанд ва ҳоло дар кадом ҳолат қарор доранд. Дар ин мулкҳои нозанин ягон ҷойи обод намодааст. Ҳазорҳо мардумонашон об дар бари рӯ гуреза шуда, ба гӯшаву канори дунё дар ҷустуҷӯи осудаҳолӣ мебошанд. Иштибоҳи ин давлатҳо аз он буд, ки дар як гӯшаи мамлакати онҳо нооромиҳо ба миён омад ва он домани васеъ паҳн кард, ки аз ин вазъият душманони давлату миллаташон истифода намуда, ба ин ҳол онҳоро имрӯз оварда расонданд.

Аз ин рӯ инсоният хуб дарк кардааст, ки ҷангу куштор, ғорату роҳзанӣ, силоҳу гардиши маводи мухаддир, ки аз ҷониби ашхоси алоҳида ва ё гурӯҳҳое роҳандозӣ мегарданд, ки ба ҷузъ аз худи онҳо ба касе манфиату хушбахтӣ наовардааст ва намеорад.

Вақтҳои охир дар ҳудуди ВМКБ риоя нагардидани талаботи қонунҳои амалкунандаи ҷумҳурӣ, даст задани қисмати муайяни ҷавонону наврасон ба ҷинояткориҳо, аз қабили нигоҳдории ғайриқонунии силоҳ, даст доштан дар гардиши ғайриқонунии маводи мухаддир ва дигар ҷиноятҳо аз мушкилоти асосӣ ба ҳисоб меравад. Имрӯзҳо роҳбарон ва аъзои гурӯҳҳои муташаккили ҷиноӣ ба тарбияи насли ҷавон таъсиргузор буда, онҳоро ба гумроҳӣ мебаранд. Маҳз бо тавсия ва дастгирии ин гурӯҳҳо ҷавонон даст ба амалҳои ғайриқонунӣ мезананд.

Бо назардошти ин зимни ташаббуси Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни мулоқот бо фаъолон ва роҳбарони ВМКБ аз 15 сентябри соли 2018 дар шаҳри Хоруғ Ситоди доимоамалкунандаи байниидоравии мақомоти таъминоти амният дар вилоят таъсис дода шуд, ки барои бартараф кардани мушкилотҳои ҷойдошта равона карда шудааст.

 

Ан ин нуқтаи назар метавон гуфт, ки ноором будани як гӯшаи Тоҷикистони азиз боиси ноором гардидани авзои сиёсии тамоми кишвар, зери суол рафтани сулҳу салоҳ ва якпорчагии он хоҳад гашт.

Дар давоми як моҳи фаъолият аз ҷониби аъзоёни гуруҳҳои муташаккили ҷиноятӣ ихтиёран ба Ситод байниидоравии мақомоти таъмини амният дар вилоят тақрибан 200 силоҳи оташфишон, аз ҷумла беш аз 70 автомати "Калашников", даҳҳо норинҷак, тақрибан як кило маводи тарканда ва ҳудуди 5 ҳазор лавозимоти дигари ҷангӣ супорида шуд.

Аммо бо камоли таассуф, бархе нафарони пайдо шуданд, ки моҳияти ин фаъолияти сохторҳои қудратиро, ки барои пешгирӣ ва ошкорсозии ҷиноятҳо сафабар шудааст, дуруст сарфаҳм нарафта, сару садоҳҳои бардуруғро дар шабакаҳои иҷтимоӣ паҳн карда, ҳатто ин иқдомро “лашкаркашӣ” унвон намуданд.

Ба он натиҷае, ки Ситод байниидоравии мақомоти таъмини амният дар вилоят дар муддафи фаъолияти як моҳаи худ ноил гашт, метавон дилпурона гуфт, ки ситоди мазкур танҳо бораи таъмини амнияти аҳолии осоишта дар ин минтақаи дурдастӣ мамлакат ташкил гардидааст, на чизе дигар.

Ҷинояткор шахсе мебошад, ки рафтори ӯ ба ҷамъият хафнок аст ба истилоҳи дигар ҷинояткор Ватану маҳал надорад ва чи дар вилояти Хатлон, Суғд, ВМКБ ва ё дилхоҳ гӯшаи дунё ҷойгир набошад, бо пайдо кардани имконият ҳатман, ки ба корҳои ношоиста даст мезанад. Дур намеравем шоҳиди он ҳастем, ки баъди хомӯш шудани ҷанги шаҳрвандӣ то қариби солҳои 2000-ум баъзе аз гурӯҳҳои ҷиноятпеша дар шаҳри Душанбе, Кӯлоб ва дигар шаҳру ноҳияҳои ҷумҳурӣ буданд, ки рӯирост ба тартиботи ҷамъиятӣ  ва осоиштагии мардум халалдор месохтанд, ки хушбахтона, бо устувор гардидани мавқеи давлату Ҳукумат ин мушкилотҳо бартараф гардиданд. Ҷиҳати таъмини волоияти қонун ва таъмини амнияту осоиштагӣ дар мамлакат он нафароне, ки ба амалҳои ҷинояткорона даст мезананд, дар доираи қонунҳои амалкунандаи Ҷумҳурии Тоҷикистон барои ҷинояти содирнамудаашон ҳатман ҷавоб хоҳанд гуфт. Дар ин миён наҳзатиҳои лаънатӣ низ кӯшиш доранд бо дахолати худ вазъро муташаниҷ кунанд ва ҳатто рӯирост аз ором шудани вазъ дар Бадахшон нигаронӣ кардаанд, ки ин дигарбора аз ғулому зархарид будани ҳамаи наҳзатиён шаҳодат медиҳад.

 

Бояд ёдовар шуд, ки ҳангоми сафари Пешвои миллат ба шаҳру ноҳияҳои вилоят Бадахшон дар соли ҷорӣ дар маҷмуъ 20 адад иншооти таъиноти гуногун бо маблағи зиёда аз 890 миллион сомонӣ аз манбаъҳои гуногуни маблағузорӣ мавриди баҳрабардорӣ қарор гирифтанд ва ё ташаббуси навбатии Пешвои муаззами миллат ҷиҳати таҷлили 28-уми Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар маркази вилоят шаҳри Хоруғ, ки боз як намунаи қадршиносии Сарвари давлат нисбати сокинони ин минтақаи баландкӯҳи Тоҷикистони соҳибистиқлол ба шумор меравад.

Ҳамчунин, ба хотири истиқболи арзанда аз 30 солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикстон дар вилоят бунёду азнавсозии 90 иншооти таъиноти гуногун бо маблағи зиёда аз 2 миллиард сомонӣ дар назар аст, ки дар ин росто барои истиқболи сазовор аз ин ҷашни таърихӣ ва рушду пешрафти шаҳру ноҳияҳои вилоят Президенти мамлакат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамзамон ба роҳбарияти мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳру ноҳияҳои Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон барои ислоҳи камбудиҳои ҷойдошта, вусъати корҳои созандагӣ, таъмини волоияти қонун, ҳифзи тартиботи ҷамъиятӣ дастуру супоришҳои мушаххас доданд, ки аз таваҷҷӯҳи хоси Пешвои муаззами миллат ба рушду ободонии ин гӯшаи дурдасти кишвари соҳибистиқлоламон гувоҳӣ медиҳад.

Дар охир гуфтаниам, ки моро беш аз пеш зарур аст ҳамчун соҳибватанони асил барои устувор нигоҳ доштани пояҳои давлатдорӣ ва ҳифзи ваҳдату субот дар ҷомеа атрофи сиёсати хирадммандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зичтар муттаҳид гардида, ҳаргиз фирефтаи таблиғу ақидаҳои бардуруғ нашавем ва бо нишон додани амалҳои созанда дилу дидаи ҷаҳониёнро тасхир созем.

Фарзонаи Эраҷ,

унвонҷӯи қафедраи барномерезӣ ва низомҳои иттилоотӣ

 

 

Оғози соҳибистиқлолии кишвар кудратталабон ва рўҳониёне, ки солҳои зиёд андешаи ба даст овардани ҳокимиятро дар дил доштанд, якбора ба муборизаи ошкоро бархостанд. Ҳисси носолимии маҳалгароӣ, тухми кинаву адоватро байни мардум пошид ва ба парокандагии миллат сабаб гардид. Рушди инкишофи тамоми соҳаҳои хоҷагии халқи ҷумҳурӣ боздошта шуданд. Сатҳи зиндагии халқи тоҷик поён рафт, ахлоқи ҷомеа тағйир ёфта, умеду орзуҳои мардум нимкора монд. Дар давоми ҷангҳои дохилии мо сарватҳои ҷонӣ ва иқтисодиро аз даст дода бошем ҳам, мамлакатро бо қувваҳои худӣ ва мадади ёру дўстон аз байни оташ, вартаи ҳалокат, касодии рўзгор баровардем.

 Дар фазои сулҳу осоиштагӣ  мардум бо шукргузорӣ аз ваҳдату ҳамдилӣ  барои ободии диёр, таҳкими давлатдорӣ ва болотар аз ҳама барои рушду нумуъ ёфтани меҳани хеш сол аз сол кӯшида истодаанд. Аммо, ҳизбу ҳаракатҳо ва созмонҳои ифротгаро – амсоли  ТЭТ ҲНИ бо аъзову пайравони худ бо ҳар роҳу васила кӯшиш менамоянд, ҳадафҳои муғризонаи хешро болои миллати мо таҳмил намоянд..

Мо тавассути ду нафар аз чеҳраҳои саршиноси наҳзатиён, Аёмиддин Сатторов  ва Эшони Қиёмиддини Ғозӣ, ки дар охир аз раъйашон гашта, сиру асрори ҲНИ-ро фошо карданд, фаҳмидем, ки хиёнаткориҳои роҳбарият ва фаъолони наҳзатиёнро ҷиҳати тарҳрезӣ ва амалӣ намудани амалҳои террористӣ, ҷиноятҳои мудҳиш бар зидди миллати тоҷик ва давлатдории миллӣ  чи қадар кӯшиш ба харҷ додаанд . Мавсуф он чунон амалҳои ин палидон ва душманони миллатро возеҳу ошкоро ба мардуми кишвар ва ҷомеаи ҷаҳонӣ расонид, дигар наҳзатиҳо намедонад, ки сари худро аз шарм дар куҷо андозанд ва даъвои дардашонро аз кадом ҷой пайдо кунанд.

Албатта, аксари сокинони кишвар мусалмон ҳастанд ва аз ин афзалият истифода намуда, ҳизби наҳзат манфиатҳои худро дар ҷамъият ҳимоя мекард ва динро воситаи пешбарандаи барномаи худ қарор дод. Маҳз бо ин роҳу восита дини мубини исломро барои ба ҳадафҳои нопоки худ ноил шудан истифода мебурд, ҳол он ки дар дини мубини ислом гурӯҳбозӣ ва тафриқаангезӣ манъ аст. Аз ҳамин лиҳоз, Тоҷикистон фаъолияти ҳизби наҳзатро бидуни шарту шароит ҳамчун ташкилоти террористӣ манъ кард.

Бо гузашти зиёда аз бисту ҳафт соли соҳибистиқлолӣ, мутаасифона, боз баъзе ношукроне ҳастанд, ки ба қадри осоишу ҳамдилӣ ва дастовардҳои беназири даврони навини давлати Тоҷикистон намерасанд. Дар ин бобат гуфтанием, ки

Нури истиқлол чун ҳар гўшаи кишвар гирифт,

Давлати моро ҷаҳон ҳам зери болу пар гирифт..

Дар чунин ваъияти зудтағийрёбандаи ҷомеаи ҷаҳонӣ ҳар фарди Тоҷикистонро зарур аст, ки аз асли хеш бохабар бошанду ва ба фиребу дассисаҳои иғвоангезонаи чунин гурӯҳҳои терроритӣ дода нашаванд ва ҳамагӣ нерӯи худро танҳо ва танҳо баҳри таҳкимбахшии пояҳои Истиқлолияти давлатӣ равона намоем.

 

Абдуқаҳҳор Бӯриев, устоди ДПДТТ номзади илмҳои физика ва математика

 

 Тожикистон азалдан турли миллатга мансуб, турли динларга эътиқод қилувчи халқлар тинч-тотув яшаган ўлка бўлиб келган. Аждодларимиз бошқа дин вакилларига доимо ҳурмат билан муносабатда бўлгани, Ватан тараққиёти йўлида елкадош бўлиб меҳнат қилгани тарихий манбаларда кўп қайд этилган.

Ҳеч шубҳасиз, юртимизда турли соҳаларда эришилаётган барча улкан ютуқларимизнинг замирида жамиятимизда ҳукм сураётган тинчлик ва осойишталик ҳисобланади.

Маълумки, бугун мусулмон оламида мураккаб ижтимоий-сиёсий жараёнлар кечмоқда. Яқин Шарқ ва бошқа ҳудудлардаги қатор мамлакатлар чуқур сиёсий танглик, ижтимоий ва иқтисодий беқарорлик ва қуролли тўқнашувларни бошидан кечирмоқда. Мазкур ҳудудларда гўёки ҳақиқий “исломий давлат” қуриш шиори остида очиқдан-очиқ зўравонлик, инсонийликка зид ваҳшийликларга асосланган амалларга қўл ураётган турли гуруҳ ва жамоалар урчиб кетди. Террорчилик ҳаракатлари нафақат беқарорлик ҳукм сураётган ҳудудларда, балки Франция, Германия, Бельгия каби Европа мамлакатларида, Россия синггари МҲД таркибидаги давлатларда рўй бермоқда.

Сўнгги йилларда ақидапараст оқимлар ёшлар ичидаги фаолиятини меҳнат мигрантларини таъсир доирасига олиш,  диний экстремистик мазмундаги материалларни электрон кўринишда тарқатиш, “Интернет” орқали тарғибот ўтказиш, яширин “ҳужралар” ташкил этиш каби усулларда амалга оширмоқда. Айниқса, Интернет тармоғида “Ироқ давлати”, “Жабат ал-Нусра” каби террористик ташкилотлар гўёки ислом равнақи йўлида курашаётган “мужоҳид биродарлар гуруҳи” экани ҳақидаги тарғибот-ташвиқот кенг кўламда олиб борилаётгани, бунинг оқибатида дунёнинг кўплаб мамлакатларидан мусулмон ёшлар “ҳижрат” қилиш ва “жиҳод”да иштирок этиб даъвосида Сурия ва Ироқ ҳудудига бориб, ушбу гуруҳ сафига бориб қўшилаётганининг гувоҳи бўлмоқдамиз.

Мутаассиб оқим аъзоларининг бош мақсадлари - “жиҳод”, “ҳижрат”, “шаҳидлик”, “кофир бўлиш” каби диний тушунчаларни сохта талқин қилиш орқали ёшларимизни оиласи ва яқинларининг таъсиридан чиқариш, ўқиш ёки ишидан ажратиб олиш ҳамда уларни қуролли тўқнашувлар кетаётган Сурия, Ироқ, Афғонистон ёки Покистон каби мамлакатларга жўнатиб, манқурт-жангари ёки “тирик бомба”га айлантиришдан иборат.

Диний экстремизм шахс, жамият ва давлатнинг ҳаётий муҳим манфааатларига таҳдид солмоқда. Жумладан, диний экстремистик ғоя ва ёт диний қарашларнинг жамиятдаги ижтимоий-маънавий муҳит ва тадрижий ривожланишга зарарли таъсири қуйидагиларда акс этмоқда:

- ДЭО аъзоси қонуний жазога тортилиши ёки “ҳижрат” даъвосида хорижий юртларга чиқиб кетиши оқибатида жамиятнинг бирламчи бўғини бўлган оилаларда парокандалик юзага келади, фарзандлар тарбиясиз, оилалар эса боқувчисиз қолади;

- жамиятда анъанавий қадриятларни авлоддан авлодга узатиш тизими ва тадрижий ривожланиш жараёни бузилади, мазкур жамиятда асрлар оша муҳим ўрин тутган миллий, маданий, тарихий қадриятлар аҳамиятини йўқотиши оқибатида маънавият пасаяди;

- экстремистик ва террористик ҳаракатлар содир этилиш орқали жамиятда “ёвузлик чегараси” пасайиб, одамлар қотиллик, қийноқ, босқинчилик, гаровга олиш, қулчилик каби жиноятларга кўникиб қолади. Айни чоғда, ушбу ёвузликлар жамиятнинг муайян қисмида ваҳима уйғотади, қочоқлар оқими пайдо бўлади;

- терроризм ва экстремизм, улар оқибатида келиб чиқадиган ижтимоий беқарорлик жамиятда криминал жиноятларнинг авж олишига хизмат қилади;

- давлат томонидан хавфсизлик чораларини кўриш учун бюджет маблағларини сарфлаши, шунингдек, террористик ҳаракат оқибатида кўрилаётган моддий зарар жамиятга иқтисодий жиҳатдан катта зарар етказади. Оқибатда ишсизлик ошади, ижтимоий муҳофазага йўналтирилган лойиҳалар бажарилмай қолади, аҳолининг турмуш даражаси пасаяди;

- мамлакатнинг тақдири иқтисодий донор ва қурол-аслаҳа сотувчи давлатларга боғлиқ бўлиб қолади.

Диний экстремизм ва терроризмга қарши курашнинг жаҳон тажрибаси шуни кўрсатадики, мазкур муаммони фақат ҳарбий куч ишлатиш билан тўла ҳал этиб бўлмайди. Уларни такрор ишлаб чиқариш тизими сақланиб қолар экан, қайд этилган таҳдидлар сақланиб қолади. Диний экстремизм ва терроризмни такрор ишлаб чиқариш тизимининг муҳим бўғинлари ақидапарастлик ва терроризм мафкураси, уларнинг илҳомчилари ва даъватчилари, мазкур мафкурани тарқатиш каналлари ва улар таъсирига тушаётган шахслар ҳисобланади.

Шу сабабли илмий асосланган, технологик жиҳатдан тартибга солинган, дунёда кечаётган ижтимоий-сиёсий жараёнларга мос (адекват) ахборот-мафкуравий курашни – аксилтарғибот ишларини тўғри ташкил этиш диний экстремизм мафкураси тарқалишининг олдини олишда муҳим аҳамият касб этади. Аксилтарғибот ишлари – мафкуравий курашнинг специфик кўриниши бўлиб, душман кучларнинг ахборот-қўпорувчилик ва психологик ҳужумини зарарсизлантиришга қаратилган сиёсий, ғоявий, ташвиқот ва ташкилий чора-тадбирлар мажмуи ҳисобланади.

 

 

Ҷӯраев Д.С, номзади илми техники,  устоди ДПДТТ

Диёри арҷманду саодатмандам, ту бароям неъмати бузургтарини олам файзи Истиқлолро додиву зиндагамро нусрат бахшидӣ. Ман ҳамеша ифтихор аз ту доштаму бо ному ту менозамқ меболам. Медонам, ки барои ба даст овардани арзишҳои милливу маънавии ту ҳазорон нафар сарсупурдагони миллат ҷонфидоиву ҷонбозиҳо кардаанд. Медонам, ки ту барои тамоми шаҳрвандони баору номусат арзиши беш аз ҳарвақта дорӣ. Ба хотире, ки ту муқаддасӣ, хоки покат муқаддас аст. Ту биҳиштосову дилрабоӣ, зебоманзару дилнишинӣ.

Бо шарофати Истиқлолият ва ваҳдату ягонагиат туро дар арсаҳои баландпояи ҷаҳонӣ шинохтанду туро ҳамчун давлати мутамаддин ва сулҳшиор донистанд. Зеро ташаббусҳое, ки аз  ҷониби Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар созмонҳои байналмиллалӣ пешниҳод мешаванд, ки бо ин иқдомҳои наҷибонаи давлату Ҳукумат оламиён моро ҳамчун мардумони босаодту башардӯст шинохтаанд. Зеро дар ин баробар ба мушоҳида мерасад, ки давлати мо дар якчанд муаммоҳои глобалии рӯз, вабои аср пайдошавии ҳар гуна зуҳуроти номатлуби қарни нав, афзоиши ташкилотҳои террористиву ифротгароӣ дар ҷаҳони муосир масъалаҳои ҳалталабе аз ҷониби мо пешниҳод гардидааст. Албатта дар вазъияти ҷаҳони навин рӯз то рӯз паёмади ҷидиде тавлид гаштаву оламиёнро ба ташвиш овардааст. Дар ҳамин раванд мо мардуми ваҳдатсаро ин вазъро нодида нагирифта, баръакс тадбирҳоеро барои мубориза бар зидди чунин падидаҳои номатлуб андешида истодаем. Тоҷикистон яке аз он давлатҳое мебошад, ки имрӯз дар мубориза бо тероризму эсктремизм роҳеро интихоб намудааст, ки бояд онро решакан созад, то амнияти мардум таъмин карда шавад. Барномаҳое, ки вобаста ба ин муаммо дар миллати мо амал мекунад, онро ҳамаи созмонҳои умумиҷаҳонӣ пазируфта, дар вобастаги ба масъалаи рӯз яъне афзоиши ташкилотҳои тундраву ифротгаро дар як чанд мамолики олам пешниҳоди саивақти ва тадбири судманд арзёбӣ гардидааст.

 Мо сарфароз аз онем, ки дар Ватане зисту зиндагони менамоем, ки дар он фазои ободу озоди зиндагонӣ, Истиқлолият ҳукмрон аст. Мо ифтихор мекунем, ки миллати мо таҳти роҳнамоии Пешвои миллат ва дар пайравии дастури суполришҳои ин марди ҷасур барои хеш роҳу равишеро дар зиндаги пеша кард, ки шоистаи саодатмандию обрӯмандӣ бошад.

Худоё Тоҷикистонро нигоҳ дор,

Ту ин боғи гулафшонро нигоҳ дор.

Барои ман барои миллати ман,

Ҳамеша Тоҷикистонро нигоҳ дор.

Муаттара Раҳматова, устоди кафедраи забонҳои давлатӣ ва ҷомеашиносӣ

 

Мо, ҷавонони вилояти Суғд вобаста ба вазъияти кунунии ба амаломада дар Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон ва нашри ақидаҳои  муғризонаи гурӯҳҳои мухолиф нисбат ба шароит ва ҳолати  имрӯзаи ин пораи Тоҷикистон, ба тамоми мардуми шарифи он, аз ҷумла ҷавонони минтақа муроҷиат намуда, изҳор менамоем, ки имрӯз дар чунин шароити ҳассос ва сарнавиштсоз, набояд фирефтаи суханони гурӯҳҳои  ҷиноятӣ гардида, нисбат ба марзи аҷдодӣ ва сарзамини поки ниёгони хеш ҳар гуна амалҳои номатлубро раво бубинед.      

Имрӯз душманону хоинони миллат аз хориҷи кишвар истода тариқи шабакаҳои иҷтимоӣ ҳар гуна андешаҳоро паҳн намуда, тадбирҳои созандаи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар мавриди ҷамъоварии силоҳ, пешгирӣ аз гардиши мошинҳои берақам, интиқоли маводи мухаддир ва дигар иқдомотро як навъ амалиёти давлат нисбати мардуми Бадахшон  маънидод мекунанд. Тамоми мардуми соҳибхиради Тоҷикистони азиз,  пеш аз ҳама сокинони бонангу номуси Бадахшон худ ба хубӣ дарк мекунанд, ки ҳаргиз чунин набудаву нахоҳад буд, зеро таҳлилҳои анҷомёфта нишон медиҳанд, ки давоми чанд соли охир чанд гурӯҳҳои ҷиноятпеша, на танҳо хилофи қонунҳои амалкунанда рафтор намуда истодааст, балки онҳо дар баробари бадном намудани мардум, боиси ранҷу озори  халқи шарифи Бадахшон гардида истодаанд.

Мо, ҷавонон аксаран аз он шукргузорӣ мекунем, ки имрӯз бо шарофати тантанаи сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ дар кишвар ҷавонони тамоми шаҳру навоҳии мамлакат дар сафи артиши миллӣ дӯстона ва чун фарзандони як оила хидмати Модар-Ватанро сарбаландона адо менамоем. Ҳамасола шумораи зиёди ҷавонони вилояти Суғд дар канори ҷавонони дигар манотиқи Тоҷикистон чун Хатлону Зарафшон, Ҳисору водии Рашт, дар ҷузъу томҳои Артиши миллӣ дар вилояти Мухтори кӯҳистони Бадахшон хидмат мекунанд. Аммо мутассифона шумораи ҷавонони Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон дар сафи қувваҳои мусаллаҳ хеле кам мебошад. Асосан, ҷавонони шаҳру ноҳияҳои Ишкошим, Дарвоз ба хидмат сафарбар шудаанд, ки онҳо низ нисбати дигар шаҳру навоҳии кишвар ба маротиб кам ҳастанд. Аммо аз шаҳри Хоруғ ва ноҳияи Шуғнон ва Рӯшон  умуман ҷавонон дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳ ба назар намерасанд.  Ҳол он ки аъзои гурӯҳҳои ҷиноятпеша чун Толиб, Боқир, Ёдгор ва дигарон ҳатто худро «пешво»-и мардум эълон намуда, барои тафриқаандозӣ ва мардумситезӣ  кӯшиш доранд. Ин гурӯҳҳо бо кадом асос даъвои «пешво»-ӣ мекунанд, ки нафаре аз хешовандонашон дар сафи қувваҳои мусаллаҳ барои ҳифзи марзу буми хеш хидмат намекунад. Мутаассифона, ин ҷавонон агарчӣ дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳи Тоҷикистон ба хидмати Модар- Ватан намераванд, вале дар хидмати ин гурӯҳҳои ҷиноятпеша буда, ҳамчун ғулом супориши ин «пешвоёни мардумозор ва мардумбезор» -и хешро иҷро мекунанд.

 Ба мо маълум аст, ки яке аз аъзои ин гурӯҳи ҷиноятпеша – Алим Шерзамонов, ки ҳоло дар Аврупо ба сар бурда, ғуломвор ба хоҷагони хеш хидмат мекунад, дар асл бо сабаби аз бонкҳои давлатӣ қарздор будан, фирор кардааст ва шарм надошта, барои пӯшонидани ҷиноятҳо ва хиёнатҳои хеш даст ба бадном кардани давлат мезанад. Ҳатто тадбирҳои созанда ва талошҳои мақомоти давлатӣ барои таъмини оромиш ва ҳаёти осоишта дар Бадахшонро  муқобилият ба мардум унвон мекунад. Инсоф куҷост? Вақте солҳо ту ва ҳамроҳони нашъаҷаллоб ва ҷинояткоратон бар сари мардуми Бадахшон чӣ қадар бадбахтиҳо овардаву имрӯз аз кишвар фирор кардед, чаро бешармона мардумро ба муқобили давлат мехоҳед бархезонед. Мо боварии комил дорем, ки халқи Бадахшон ҳаргиз ба дасисаҳои Шумо дигар бовар нахоҳад кард, чун имрӯз аллакай мӯйро аз хамир ҷудо кардааст.

Бо истифода аз ин фурсати муносиб мо ҷавонони вилояти Суғд ба ҳамсолони худ муроҷиат менамоем, ки  дар ин фурсатҳои ҳассос ҳушёрии сиёсӣ ва зиракиро аз даст надода, баръакс барои дастгир ва ба ихтиёри давлат супоридани гурӯҳҳои ҷиноятӣ, пешгирӣ аз қочоқи маводи мухаддир, барқарор намудани тартиботи ҷамъиятӣ дар қаламрави вилоят якдилона ташаббус зоҳир намоед. Шумо, ҷавонони ватандӯсти вилояти Мухтори Куҳистони Бадахшон дар ин рӯзҳои барои ҳамаи мо ҳассос ва марҳилаи даъват ба артиши миллӣ имконият доред, ки бо раъйу иродати хеш ба сафи қувваҳои Мусаллаҳи Тоҷикистон пайваста, ҳамчун гурӯҳҳои ватандӯст, ватанпарвар дар самти ҷамъоварии пурраи силоҳ, пешгирии ҷинояткорӣ, таслими гурӯҳҳои мусаллаҳ ва ҷиноятпеша, нашъаҷаллоб, ки ҳамагӣ сабабгори чунин нооромиҳо дар минтақа гардиданд, саҳми назарраси хешро гузошта, оини ватандӯстӣ ва ватандории хешро дар назди халқу  Ватани азиз собит намоед.

                                                        ҶАВОНОНИ ВИЛОЯТИ СУҒД