Хабари дар Ҷумҳурии Исломии Афғонистон ба вуқӯъ омадани амали террористии навбатӣ,  ки дар натиҷаи он зиёда аз 100 нафар бегуноҳон ҳалок гардиданд  ғазаби тамоми аҳли башарро , аз ҷумла халқи тоҷикро овард. Ин амалро ҳаракати террористии “толибон” ба зиммаи  худ гирифт. Савол ба миён меояд,  мақсади ин амал чист?  Оё ҳалокшудагон , ки ҳама мусулмон буданд ягон гуноҳи азим карданд? Ҳаргиз не!   Ин амали даҳшатовар як мақсад дошт, ин ҳам вазъи давлати Афғонистонро вайрон карда  бехатарии минтақаро ноором кардан.

Дар Ҷумҳурии Исломии Покистон маҷмуи  мадрасаҳое, ба номи “мадрасаҳои Ҳаққонӣ”   амал мекунад, ки дар он ҷо ба кудакони аз синни 4 сола то 10 сола таълими терростии худкуширо таълим медиҳанд.   Ин кудаконро аз тамоми минтақаҳои Осиёи Маркази, Афғонистон, Покистон  бо роҳи дуздӣ  ба ин мадраса оварда ба онҳо таълимоти бардуруғи ба ном исломӣ таълим медиҳанд. Ба майнаи онҳо ҷой мекунанд, ки худкушӣ  дар роҳи ислом ба намуди тарконидани худ дар байни омма  ин гуё амали хайр мебошад ва ин шахсон гуё,  ки баъди худро тарконидан ва миқдори зиёди мардумро ба ҳалокат расонидан   бе ягон мамоният руҳашон  ба ҷаннат меравад. Кудакон, ки худ хеле ҷавон мебошанд бо осони ба ин гуфтаҳо бовар карда қодиранд ба ҳама гуна амаалҳои даҳшатноки террористӣ даст зананд.  Сипас ба мадраса  ба ном “харидорон”  меоянд, то ки ин террористони ҷавонро харидорӣ кунанд. Агар 10-15 сол пеш нархи чунин террорист 60-70 ҳазорро  долларро ташкил  диҳад,  пас солҳои охир нархи онҳо ба 10-12  ҳазор фаромадааст,  сабаб ин ки сафи тарбиятгирандагон дар ин мадрасаҳо хеле зиёд шудааст.   Гуруҳҳои террористии давлатҳои на танҳо минтақаи Осиёи Марказӣ, Афғонистон, Покистон балки   дигар  гушаву кунҷҳои дунё ин гуна “террористони ҷавон”-ро харидорӣ мекунанд. Вақтҳои охир чунин амалҳои террористӣ дар қаламрави Афғонистон хеле зиёд шуда истодааст , ки он боиси марги садҳо нафар одамони бегуноҳ гардиданд.  Ин маҷмуи мадрасаҳо(Ҳаққонӣ) дар зери сарпаноҳии ҳаракати исломии “Толибон ” фаъолият мебаранд.

Азбаски дар шимоли Афғонистон  ҷанговарони боқимондаи давлати исломӣ (ДИИШ) ҷамъ омада,  сафҳои худро аз ҳисоби ҷавонони маҳаллӣ ва дигар давлатҳои ҷаҳон зиёд карда истодаанд, гумон аст, ки аз тарафи онҳо чунин террористони худкуш аз ҳама зиёд харидорӣ карда шуда ба тамоми кунҷҳои олам равона шуданашон мумкин.

Аз эҳтимол дур нест, ки баъзе аз қувваҳои ба ном исломии зиддидавлатӣ барои ноором сохтани  вазъи Тоҷикистон нақшаҳои  чунин амалҳои терростиро дар марзи Тоҷикистон сохта истода бошанд. Ин  моро водор месозад, ки баҳри пешгирии чунин амалҳои террористӣ зиракии сиёсиро аз даст надиҳем ва пеши роҳи ин нақшаҳои нопокро гирем.  Истифодаи кудакон барои расидан ба ҳадафҳои ғайриинсонии террористии худ  аз тарафи кулли ҷомеаи ҷаҳонӣ сахт маҳкум шуда истодааст.

Пешвои миллат, Президенти кишвар  муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатии худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон барҳақ қайд намудаанд:  ..... дар арсаи байналмилалӣ то ҳол таърифи ягонаи мафҳумҳои «терроризм» ва «террорист» вуҷуд надорад, ки ин ҳолат ба истифодаи меъёрҳои дугона ва духӯрагиву гуногунфаҳмиҳо мусоидат карда истодааст.

......тавре ки ман борҳо таъкид намуда будам, террорист ватан, дин, мазҳаб ва миллат надорад.

Шукри даврон мекунем, ки дар чунин давлати орому рӯ  ба тараққӣ  ниҳода умр ба сар  ба сар мебарем. Аз тарафи Пешвои миллат, Президенти кишвар  муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон эълон шудани соли 2018 “соли рушди сайёҳӣ ва эҳёи ҳунарҳои миллӣ ” басо рамзист, зеро , ки он аз он гувоҳӣ медиҳад,   ки дар тамоми Тоҷикистон фазои сулҳу ороми ҳукмфармост. Бино ба маълумоти коршиносони ИМА, ки онҳо ҳамасола давлатҳои дунёро аз нуқтаи назари бехатари барои сайёҳӣ маърифӣ менамоянд, Тоҷикистон дар қатори давлатҳои барои сайҳӣ  бехатартарин ҷойгир шудааст. Тибқи хулосаи ин  коршиносон   тамоми давлатҳои дунё аз нуқтаи назари сайёҳӣ  ба чор гуруҳ тақсим шудаанд. Гуруҳи якум давлатҳои барои туризм бехатартарин, ва гуруҳи чорум давлатҳое, ки  барои сайёҳон хатарноктарин мебошад. Тоҷикистон дар қатори давлатҳои гуруҳи якум ҷойгир мебошад. Барои муқоиса, давлати Турсия дар гуруҳи дуюм, Федератсияи  Россия дар гуруҳи сеюм ва давлати Украина дар гуруҳи чорум ҷойгир мебошанд.  Ин аст далели дуруст будани сиёсати давлат баҳри пешрафти ҷомеа ва муҳайё кардани шароити беҳтарин барои зисти аҳолӣ мебошад. Тоҷикистон бо қадамҳои устувор ба ояндаи дурахшон равона мебошад ва халқ ҳаматарафа сиёсати ҳукумати ҷумҳуриро дастгирӣ  менамояд.

Аминов Фаррух Абдулҳайевич, омузгори ДПДТТ ба номи академик М.Осимӣ

Создано: 30 января 2018

Просмотров: 2940

Имрӯз  ҳар як фарди солимҷомеа нисбати сулҳу  субот ва амну осудагии Тоҷикистон бефарқ нест. Тоҷикистони соҳибистиқлол ба муассисаҳои динӣ имконият ва озоди ато намуд. Имрӯз ҳодими дин дар вазъи солими маънавию сиёсӣ ва озод аз таъқибот қарор дорад. Ҳатто парастиши  хурофот ба мамонияте дучор намешавад. Гузашта аз ин  ҳатто равшанфикрон дар ин бора эътироз намекунанд. Ин аломати  сатҳи пастии рӯзгори иҷтимоӣ ва савияи фарҳангии маънавию сиёсист. Мисли солҳои пешин касе ба озодона ба ҷо овардани расму оини динӣ мамониат наменамояд. Дин аз ҳуқуқҳои сиёсӣ бархудор аст ва кор ба дараҷаи  инкори дунявият расидааст.

Ба вуҷуд омадани ақидаҳои дунявӣ тасодуфӣ нест. Аз ибтидо муқовимати ғоявӣ миёни ақидаи динӣ ва дунявӣ вуҷуд дошт. Дунявият динро не, балки, пеш аз ҳама, ҳурофоту таасуби динро маҳкум менамояд. Давлати дунявӣ давлатест, ки  он дину мазҳаби  расман давлатиро, ё худ миллиро соҳиб нест. Давлати дунявӣ дахолати мазҳабиро намепазирад. Афрод бошад, дар эътиқод озоду соҳибихтиёранд. Тоҷикистон, ки худро узви ҷомеаи ҷаҳони мутамаддин эълон доштааст, ба мақомоти динию мазҳабӣ ба кори давлатдорӣ садд мегузорад.

Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон озодии фикрӣ ва ҳуқуқҳои инсонро ҳифз менамояд. Дар пайравӣ, ибодат, таълими дин фишори манъавӣ вуҷуд надорад. Нагуфта намонад, ки ғоя дар қуръони шариф низ таъкид шудааст: «Ло икроҳа фи–д–дин» (дар дин иҷборият вуҷуд надорад) (сураи «Бақара, ояти 256»). Тамоюли  барангехтаи адоват миёни динҳо ва равандҳои динию мазҳабӣ, ки имрӯзҳо ба назар мерасад, амнияти ҷомеаро зери хатарӣ ҷиддӣ қарор медиҳад.

Таҷрибаи таърихи навини Тоҷикистон исбот намуд, ки ҳама гуна кӯшишҳои бо роҳи зӯри бунёд намудани  давлати исломӣ сабаби  аз байн рафтани  Тоҷикистон шуда метавонад.

Дар солҳои 90–ум  дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ошкоро ба фаъолияти  пардохтани ҳизби наҳзати исломӣ, ҳизби демократӣ, созмони “Растохез” ва даҳҳо созмонҳо, бӯҳрони ҳамагониро дар ҷумҳурӣ қадре ҳам паст накардааанд, балки боиси хурӯҷӣ он гардидаанд. Онҳо дар раҳна гардидани пояи давлатдорӣ, аланга додани ҷанги бародаркушӣ, гаравгонгириҳо басе фаъол буданд.

ҲНИТ ҳамчун як ҳаракати ҷавонони мусулмон 20 –уми апрели соли 1973 ба таври пинҳонӣ тасис ёфта, то соли 90 бо ҳамон услуби пинҳонкорӣ амал кард.

Аҳзоби сиёсӣ ва ҷунбишҳое, ки ливои демократӣ баромад мекарданд, ҷавонони аз ҷиҳати сиёсӣ нопухтаро ба арсаи муҳорибаҳои муссалаҳона зидди сохтори конститутсинонӣ кашидаанд. Аз ҳамин сабаб Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон моҳи июни соли 1993 ба ҳукми худ ҳизби наҳзати исломӣ, ҳизби демократии Тоҷикистон, ва ҷабҳаҳои халқии «Растохез», созмони «Лаъли Бадахшон» – ро  бо назардошти ҳамаи ҷинояту хиёнаташон хилофи қунун эълон намуда, фаъолияти онҳоро боздоштанд.

Дар ибтидои солҳои 90 – уми асри ХХ таи ду сол пажуҳишгоҳи тадқиқотӣ иҷтимоии Маскав ҳамроҳи сотсиологҳои ҷумҳурӣ оиди масъалаи тарафдорони ҲНИТ дар ҷумҳури тадқиқот гузаронидаанд. Маълум шуд, ки ҷонибдорони ҲНИТ дар Тоҷикистон дар марҳилаи  аз июни соли 1991 то ноябри 1992 аз ду то панҷ фисадро ташкил медоданд. 75 ‒ 95  фисади шаҳрвандони ҷумҳурӣ роҳи тараққиёти демократии дунявиро тарафдорӣ мекунанд.

Роҳбарони ҲНИТ чанд фоиз будани ҷонибдоронашонро хеле хуб медонанд, вале мехоҳанд ба сари ҳокимият оянд. Дар ҳамаи ҳолатҳо мақсади ниҳоии наҳзатиён барпо намудани давлати исломист.

Давлати исломӣ бошад хоҳ – нохоҳ маҳдуд кардани озодиҳои  намояндагони дигар  маҳзабҳо ва ашхоси ба ягон мазҳаб нагаравидаро ба бар меофарад.

Лозим ба қайд аст, ки  ақидаҳои  бунёдгарона, ки наҳзабиён ҷонибдори онҳо ҳастанд, ҳеҷ гоҳ мардумро ба мақсад намерасонад, баръакс  ба нокомиҳо рӯ ба рӯ мекунад. Дур намеравем, ду давлати ҳамсояро мисол меорем: Соли 1979 инқилобӣ исломӣ дар Эрон ғалаба карда, режими шоҳиро сарнагун сохт. Аммо  то имрӯз ҳадафҳои эълом доштаи рӯҳониён  ҷомаи амал напӯшидаанд. Дар ин бобат бетартибию ҳамоишҳои мардуми Эрон зидди фасорзадагии ҳукумтдорон ва боло рафтани  нархи навои, моҳи охир Эронро фаро гирифтааст, шаҳодат медиҳад. Ё гирем, Афғонистону Покистонро. Ҳаракати толибон, ки мисли наҳзатиёни Тоҷикистон ҷонибдори исломи бунёдгаро ҳастанд, на танҳо бехатарии давлатро, балки тамоми минтақаҳоро зери суол гузоштаанд.

Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки аксари аҳолиаш мусулмон ҳаст, роҳи бунёди давлати дунявиро пеша кардааст. Дар баробари ин арзишҳои исломӣ дар рушди маънавиёти кишвар, пешрафти иҷтимоию иқтисодӣ макоми шоистаро ишғол менамоянд.

 Бобоҷонова  Назира, устоди  ДПДТТХ

      ба номи академик М.Осимӣ                              

Создано: 26 января 2018

Просмотров: 3103

Давлат яке аз муҳимтарин шакли муттаҳидшавии аҳолӣ ва ҷамъият ба ҳисоб меравад. Зеро таҳти роҳбарият ва сарвари он, Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон новобаста аз наҷоту миллат,  дину мазҳаб, тамоми ҷамъият муттаҳид гашта, рушду нумӯъ ва фаъолияту тараққиётро ба амал меоранд.

 Давлат метавонад тамоми озодиҳои хешро баҳри ободу зебо ва рушд гардонидани сатҳи иҷтимоию иқтисодии аҳолии худ муҳайё намуда, қонунҳои нав ба навро ҳамчун ёрӣ барои халқ мебарорад. Аз ин рӯ тамоми халқ бо муваффақият кор ва фаъолият намуда, аз паи иҷрои он мегарданд.

Маҳз давлат аст, ки инсонҳои рӯи заминро муттаҳид сохта, аз зарбаи нобаҳангоми душман халқро эмин нигоҳ медорад. Аммо ҳамаи ин дастгириҳову заҳматҳои давлатро шахсоне ҳастанд, ки зери по намуда, ҷомеаи тинҷу ороми давлатро метавонанд пароканда намоянд. Ин ҳам бошад ҳизбҳои хилофи давлат, ки яке аз онҳо - Ҳизби Наҳзати Ислом.

Ҳизби Наҳзати Ислом яке аз намуди ҳизбҳое аст, ки ҷомеаро аз давлат дур намуда, шахсони бегуноҳро гумроҳ менамояд ва тӯъмаи доми худ мекунад. Ин ҳизб мисли дигар ҳизбҳо солҳои пеш дар таҳти назорати давлат буд ва кору фаъолияти хешро ба пеш мебурд. Аммо шахсони нохалафе пайдо гаштанд, ки ба номи пуршарафи Ҳизб хатҳои сиёҳро ворид карда, аз давлат онро ҷудо намуданд.

Сарвари давлат Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тамоми шароитҳоро барои халқи кишвар муҳайё намудаанд, ҳатто тамоми масҷиду мадрасаҳоро барои халқ фаровон намудаанд.

Ҳамаи ин ғамхориҳои сарвари давлатро баъзе аз шахсон зери по намуда, хостанд сӯистифода аз ин шароитҳо барои давлат зарарҳои душманона расонанд, ки ин корҳои ғайридавлатӣ худро барои давлат ва роҳбарияти он гунаҳкор намуд.

  Аз ин рӯ хостанд ин гуна шахсонро барои давлат роҳ надода, онҳоро таҳти назорат қарор диҳанд. Бо ташаббуси роҳбарияти давлат таҳи чанд сол аст, ки ин ҳизб, яъне Ҳизби Наҳзати Ислом аз давлат ҷудо гашта, кору фаъолияти худро дур намудааст. Ҳамин ҳизб буд, ки тамоми мардумони гумроҳу нодони кишвар ва дигар миллату давлатҳоро тӯъмаи худ намуда, луқмаи ҳаромро баҳри онҳо арзонӣ донист, ки аз дасти нохалафи онҳо ҷомеаи тинҷу ором ва ватандӯстро аз падару модар, ёру бародар ва фарзандони хеш ҷудо намуд.

Маҳз ҳамин ҳизб аст, ки нооромии давлат аз он сар зада, баъзе аз ҷомеаи тинҷу ороми он дунболи он равон гаштааст. Тамоми мамлакатҳо кушиш карда истодаанд, ки аз чунин нохалафон даст кашида, баҳри тинҷиву оромии кишвари хеш то ҳастанд мубориза бурда, чораҳои гуногун андешида истодаанд. Мардуми ба ору номуси кишвар мехоҳанд, чунин ашхосҳоро аз бари худ дур карда, барои гул – гул шукуфтани кишвар ва миллати хеш кӯшишу фаъолият намоянд. Мо ҷавонон аз чунин ободкориву тинҷгардониҳо миннатдор буда, то ҷон дар тан дорем бояд хизмати хешро барои давлату миллати хеш ба ҷо оварда бошем.

Шукри Истиқлолу сарвар мекунем,
Шукри ободии кишвар мекунем.
Шукри он зоте, ки моро ҳаст кард,
Шукри бому хонаву дар мекунем.

***************************************
Давлати мо давлати сулҳофар аст,
Давлати озод дар баҳру бар аст,
Нест ин ҷо аз хазонӣ ҳеҷ ёд.
Мисли ҷаннат сабзу ҳам муаттар аст.

Акнун, барои рушду равнақи минбаъдаи Ватани маҳбубамон ва саҳмгузории ҷавонон дар ин кори пурифтихор тамоми шарту шароитҳо мавҷуданд. Аз мо танҳо тақозо мешавад, ки бо азхудсозии илмҳои замона, касбу ҳунарҳои зарурӣ ва решакан намудани зуҳуроти номатлубу нангини ифротгароии динӣ, ба амалигардонии азму ниятҳои неки созандагиву бунёдкорӣ камари ҳиммат бандем.

Мо ҷавонони даврони истиқлол ҷавобан ба ғамхориҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кӯшиш менамоем,  ки ба боварии сарвари давлат сазовор боқӣ монда, ҳамеша пайи ободии ватан қувваю нерӯи хешро сарфа намуда, меросбардори насли ояндаи Тоҷикистони соҳибистиқлол бошем.

Азизов Амриддин, устоди ДПДТТ

Создано: 30 января 2018

Просмотров: 3139

Ҳодисаҳои чанд моҳи охир дар сарҳади давлатӣ бо кишвари ҳамсояи Афғонистон рух дода, собит намуданд, ки дар самти пурзӯр намудани интизом ва тақвияти нерӯҳои сарҳади корҳои зиёде бояд ба анчҷом расонида шавад.

Ба андешаи Пешвои муаззами миллат, яке аз масъалаҳои муҳим, ки имрӯз дар назди ҷомеаи мо истодааст, ин пешгирӣ кардани шомилшавии ҷавонони ноогоӣ ба ҳизбу ҳаракатҳои террористиву ифротгаро мебошад.

Бинобар он насли ҷавон вазифадор аст, ки бо ҳисси баланди ватандӯстию хештаншиносӣ бо зиракии сиёсӣ ва маърифати баланди хуқуқӣ барои инкишофи Ватани аҷдоди, ваҳдати миллӣ таъмини сулҳу осоишу амнияти давлату ҷомеа, зиндагии осоиштаи мардум, таҳкими истиқлолияти давлатӣ бо ташаббусҳои созанда барои ободонии ватани маҳбуб саҳмгузор бошанд.

Ҳимояи марзу бум аз вазифаҳои муқаддаси ҷавонон маҳсуб меёбад. Ғурури ҷавонӣ, муҳаббат ба ватани аҷдодӣ ва касби хеш, масъулият барои боварии Сарвари давлат ва Пешвои миллат баҳри ҳифзи сарзамини хеш ва таъмини ҳаёти осоиштаи мардум насли ҷавонро водор менамояд, ки ҳамеша зираку ҳушёр бошанд, фидокорона меҳнат ва садоқатмандона хизмат карда, ба шукуфоии Тоҷикистони маҳбуб саҳми сазовор гузоранд.

Ба дасисабозиҳои ҲНИТ, ки мехоҳанд дубора кишварамонро ба гирдоби ҷанг ворид созанд, фирефта набояд щуд. Зеро онҳо заррае ҳам дилашон ба ин обу хок намесӯзад. Онҳо як мақсад доранд, таъсиси ҷомеи фундаментлӣ ва бозгашт ба даврони сатрпӯшиву таассуб. Аз ин рӯ худро орӣ аз ҳама гуна ташвиқу тарғиби беасоси «мубалиғон»и онҳо гирем. Зеро фардои дурахшон миллати моро интизор аст.

Устодон ва шогирдони факултети муҳандисӣ- иқтисодии ДПДТТ

Создано: 26 января 2018

Просмотров: 3104

Кишвари мо имрӯз дар пояи таҳкими арзишҳои олии миллӣ қадамҳои устуворро мегузорад. Мусаллам аст, ки рӯз аз рӯз дар ҳамаи ҷабҳаҳо Тоҷикистони азизи мо бо ибтикори тоза мушарраф гардида, ба пеш меравад. Таҳкими равобити бисёрҷониба бо кишварҳои олам дар ҳошияи дарҳои кушод, тақвият ва рушди истеҳсолоти Ватанӣ, расидан ба ҳалафҳои стратегӣ, ба монанди истиқлолият энергетикӣ, ифтитоҳу ободонии шабакаҳои роҳу нақлиёт, бунёди инфрасохтори иҷтимоӣ , эътибори беандоза ба таълиму тарбия ва пажуҳиш дар бахши илмҳои бунёдӣ аз таваҷҷӯҳи хосаи Сарвари Давлатамон - Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Президенти Ҷумҳурии Точикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад.

Дар пояи расидан ба ин ҳадафҳои олӣ мо соҳибватанон, махсусан ҷавонон муваззафанд, ки ҳарчӣ бештар омӯзанд. Дар ҷодаи таҳқиқи илмӣ, ихтироот ва навоварӣ, иктишоф ва коркарди захираҳои миллӣ, рушди фарҳанг ва санъат, эҳтироми арзишҳои волои башарӣ намунаи ибрат бошанд. Маҳз мутахассиси асил ва соҳибтахссус матавонад дар пешрафти самтҳои стратегии рушди кишварамон , ки аз ҳидоятхои Паёми Президенти Ҷумҳурии Точикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бармеояд саҳми босазо гузоранд.

Вазъи сиёсии муосир тақозо менамояд, ки ҷавонон дар баробари омӯзиши илму ҳунар аз падидаҳои номатлуби равади ҷаҳони имрӯза огоҳ буда, волоияти қонун ва манфиатҳои миллии кишварамонро ҳимоя намоянд. Зеро мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки ҳанӯз ҳам ҷараёни номатлуби «фирори мағзҳо», ки аз нобасомониҳои дохилии ибтидои солҳои 90-ми қарни гузашта оғоз гардида буд, идома дорад. Новобаста аз баъзе ноҷуриҳои муваққатии иҷтимоии мавҷуда ҳар як мутахассиси кордонро мебояд дар эъмори давлати мутамаддини хеш ҳиссагузор бошад. Зеро ба ҷуз мо каси дигар Ватани моро обод карда наметавонад.

Бинобар такя ба омори мақомоти дохилии кишвар айни замон теъдоди муайяни шаҳрвандон(ҷавонон)-и кишвари мо аз гумроҳию ғафлатзадагӣ,  бо ҳар роҳу восита ба сарзамини ҷангзадаи Шом интиқол ёфтаанд. Қисме аз онҳо дар задухӯрдҳо ҳалок ва қисме овораю сарсон ва дур аз Ватану пайвандонанд. Шояд яке аз сабабҳое, ки ин ҷавононро ба кӯи ноумедихо бурд муҳоҷирати меҳнатӣ мебошад. Лекин дар кишварамон имрӯз ба фаъолияти меҳнатӣ ҷалб шудан имкониятҳо хело фаровонанд. Садҳо корхонаю муассисаҳо муҳтоҷи мутахассисони чашмикордонанд. Ба ин танҳо донишу заковат ва ибтикору малакаи касбӣ зарур аст. Дар ҷодаи омода намудани мутахассисони баркамол дар кишварамон қариб 40 муассисаҳои олии касбӣ ва аз ин миқдор бештар муассисаҳои касбӣ амал менамоянд, ки Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Точикистон ба номи академик Осимӣ дар шаҳри Хучанд аз зумраи онҳост, ки соли чорӣ дар рақобати сатҳу сифати таълиму тарбия миёни муассисаҳои олии кишвар зинаи чорумро мушарраф шуд, ки боиси сарфарозист. Дар ин муваффақияти калон самараи захмати аҳли муассиса, пояи моддӣ-техникӣ ва кӯшишу ғайрати муҳассилин таҷассум гардидааст. Танҳо дар сурати расидан ба рушди зеҳнӣ ба баланд намудани сатҳи арзандаи зиндагии шоиста ноил гардидан имконпазир аст.

Имрӯз онҳое, ки парвардаи обу хоки муқаддаси Точикистони азиз буда, фирефтаи ифротиёни бо ном ҳизби мамнӯи исломӣ гардида, тавассути расонаҳо аз хориҷи кишвар тинҷию осоиши диёрамон ва сиёсати сулҳҷуёнаи Давлатамонро нодида мегиранд, натанҳо хоин, балки бешарафу беномусонеанд, ки ниқоби ғайриинсонӣ ба сар намуда, мехоҳанд мулки озоду ободамонро гирифтор гардонанд. Лекин фаромӯш месозанд, ки тоҷику тоҷикистонӣ аз имтиҳони ин тахрибкорон гузаштааст. Қалби ӯ, ҷисми ӯ баҳри ҳифзи музаффариятҳои Ватан бедор аст. Ҷанги тахмилии кишварамон, ки тавассути ёварони хориҷии бо ном «пуштибонҳои ислом» собит намуд, ки иғвогарон якпорчагию мустақилияти комили кишвари моро намехостанд ва маҳз ин нияти нопок онҳоро дар сар буд, ки тирашон хок хӯрд.

Хушбахтона дар фазои озодии дину имон дар кишварамон  имрӯз ҳазорон масҷид  баҳри ибодат ва тарбияи ахлоқии шахрвандон, дар огоҳии мардум аз мӯҳтавои исломи ноб фаъоланд. Танҳо моро зарур аст, ки дар самти нагаравидан ба мазҳабҳои бегона, ҳифзи суннатҳои ҳанафӣ, роҳ надонад ба ихтилофи мазҳабҳо, ки боиси низоъҳои ҷаҳони Шарқ гардидааст, ҳушёрию зиракии сиёсиро аз даст надода, сулҳу суботи бебозгашти кишварамонро чун гавҳараки чашм ҳифз намоем.

Зокиров Р.Ш. омӯзгори калони кафедраи Дизайн ва меъмории ДПДТТ ба номи ак. М.Осимӣ

Создано: 30 января 2018

Просмотров: 2857

   Дар даврони истиқлол дар Тоҷикистон дигаргуниҳои сиёсию иқтисодӣ ва фарҳангию иҷтимоӣ ба вуҷуд омаданд. Таъсири тағйиротҳои сиёсӣ аз қабили бисёрҳизбӣ, озодандешӣ, парлумони касбӣ, интихоботҳои алтернативӣ  ва дигарҳо дар ташаккули афкору маърифати сиёсии мардум нақши хоса гузоштанд.

Ҳангоми сӯҳбати видеоӣ раиси ҳизби мамнӯи Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон Муҳиддин Кабирӣ бо хабарнигори «Паём–нет» ибрози назар карда мегӯяд, ки давлат ва хукумат фаъолияти онхоро нодида мегирад. Аммо  мушаххас дар бораи саҳми созмони сиёсии худ дар 40 соли соли гузашта ва баҳри баланд бардоштани некӯаҳволии халқ ва ҳалли дигар масъалаҳои иқтисодию ва фарҳангию сиёсӣ  ҳарф назад.  Беҳтар мешуд, ки ӯ аз дастгириҳои ҳизбаш нисбати халқи оддӣ мегуфт. Чун дар ин росто иқдоме наварзидааст, ҳарфи хомӯш бар лаб зад. Дар баромад танҳо насиҳату нуктаи назар ва муносибати субъективии раиси яке аз аҳзоби сиёсӣ шунида шуду халос.

Ҳамчун сардори ҳизби сиёсии босалоҳият айбдор кардани ниҳодҳову мақомоти ҳукумат бо «рафтори ноҷавонмардона» барои ӯ амали шоиста нест. Эроди мӯҳтарам М. Кабирӣ дар  бораи фаъолияти мақомоти қудратӣ беасос аст.

Аз рӯи ақидаи М. Кабирӣ чунин бармеояд, кӣ фақат онҳое ки ба  аъзои ҲНИТанд, равшанфикру дилашон ба ин миллату халқ месӯхта мебошад.   Ин ҷо  паст задани қадру қиммати дигар ҳизбу созмонҳои ҷамъиятӣ ва шаҳрвандони ғайриҳизб дида мешавад. Зеро онҳо низ бар алайҳи ин падидаҳои номатлуби ҷомеа мубориза бурданро  мақсади худ қарор додаанд.   Ба фикри мо ҳар як ҳизбу созмон ва номзадҳо бояд бо эҳтирому таҳаммул нисбати рақибони худ мулоҳиза ронананд, ки ин нишонаи маданияти баланди сиёсӣ мебошад.

Ғозиева М.С., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 26 января 2018

Просмотров: 2945

Мо, коллективи устодон ва донишҷӯёни факултети сохтмон ва нақлиёт дар ҳамовозӣ бо дигар муассисаҳои таълимӣ, созмонҳо фаъолияти ғайриқонунии ҳизби террористиву экстремистии ҲНИТ-ро хориҷ аз кишвар маҳкум намуда, гуфтанием, ки ягон қувва ва нерӯи марказгурез наметавонад, оромии ҷомеаи имрӯзаи кишварро халалдор созад. Зеро шаҳрвандони кишварамон, хосса ҷавонон дар партави сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон осудаҳолона пайи таълиму тарбия ва ҳунаромӯзӣ буда, дар иҷрои ҳадафҳои стратегии кишвар саъй меварзанд.

Дар кишвари мо озодии баёни фикр, тоату ибодат фароҳам буда, ба шарофати сиёсати ояндабинонаи роҳбари муаззами кишвар ҳама ҷурмҳои гурӯҳ ва нафарони сабабгори ҷанги шаҳрвандӣ бахшида шуд. Дар кишвар садҳо масҷиду муассисаҳои таълимии динӣ арзи вуҷуд карданд. Мардум, хоссатан насли ҷавон озодона ба масҷиду муассисаҳои таълимии динӣ мерафтанд. Китоби муқаддаси «Қуръон» бо ҳуруфоти криллӣ бо ҳидояти Сарвари давлат баргардонида шуд. Дар сатҳи ҷаҳонӣ бузургдошти алломаи дин Абӯҳанифа таҷлил карда шуд. Ва муҳимаш барои фаъолияти бомароми ҲНИТ, ки ҷанбаи динӣ дошт, давлат шароити хуб муҳайё намуд. Аммо ҳизби мазкур ин ҳама некиҳои давлатро нодида гирифт ва тайи солиёни дароз нақшаи табадуллоти давлатиро кашида, мафкураи ҷавононро нисбати дину дунявият дигар намуд. Дар натиҷа қариб буд, ки хатари ҷанги шаҳрвандӣ дубора рух диҳад. Аммо ба бахти миллати тоҷик ин ҳодиса ба вуқуъ напайваст. Зеро халқ заршинос аст. Ва сафедро аз сиёҳ фарқ карда метавонад.

Имрӯз ин ҳизб бо фирориёни худ бо сарвари Муҳиддин Кабирӣ мехоҳад бо ҳамдастии хоҷагони берунаи худ ба амнияти миллии мо халал ворид кунад. Ва гуфтаҳои «Ин бор бо музаффарият хоҳем баргашт» воқаен ҳам даъват ба ҷанг аст. Тавре дар боло гуфтем вақте миллат сарҷамъ аст, сорбони он оқилу хирадманд ва муҳимтар аз ҳама ҷасуру бебок аст, моро ягон қувва ноором нахоҳад кард. Зеро мо як муштем.

А. Акрамов, Н. Маъмуров, З. Раҳмонов, Ш. Алиев, М.Холиқов, Б. Фатҳиддинов, М. Саидов, Ш. Усмонов, И. Башиков, У. Мухаммедов, Н. Хайруллоева, Т. Бобоева,  М. Султонова, А. Насруллова, С. Хатамова, Т. Тоҳиров, Х. Қаримбоева, А. Икромова, А. Бӯриев   

Создано: 27 января 2018

Просмотров: 2808

Гузашти маҳу сол инсонро солортару ботамкин менамояд. Ин ҳарфҳоро дар ҳаққи кишвари офтобии мо низ метавон гуфт. Ҷумҳурии мо аз 27- умин баҳори соҳибистиқлолии худ гул мечинад. Ва тавре аз мушоҳидаҳо аён мегардад, ин давлат аз сол ба сол месабзад ва шукуфон мешавад. Дигар ин миллату халқият пойбанди ин ё он мафкураи бегона нест, балки ҷойи онро ҳуввият ва ифтихори миллӣ гирифтааст.

Пас аз изҳоротҳои паёпайи ҷавонон, коркунони соҳаҳои мухталиф ва ҳатто собиқ сарварони бахшҳои ҲНИТ дар шаҳру навоҳии кишвар гуфтаҳои ман исботи худро ёфтанд. Халқ хосса, ҷавонони огоҳи миллат накӯро аз бадӣ ҷудо карда истодааст. Кадомин роҳ дурусту кадомин роҳ ба каҷӣ мебарад, худ интихоб карда истодааст. Ва он андешаи ботил, ки барои ҷавонон фардои ин миллат бефарқ аст, комилан ғалат аст.

Ҷавониро давраи бебокии умр меноманд ва ҳар яке шаҳди ин аёмро чашидааст, лаззати онро медонад. Таззодро бубинед, ҷавоне илм андӯхт, роҳи донишгоҳро гирифт, маълумотро олӣ кард ва имрӯз пешгоми ҷамъият аст. Дигаре аз паи фанди дигарон шуд. Бо ришу фаши расида, олудаи ҳамаи чиркиниҳо, дар дашту даман гуруснаву ташна силоҳ дар китф ҳар лаҳза ғами ҷонашро мехӯрад. Бехабар аз он ки амали ноҷояш  натанҳо худашро маҳв мекунад, балки ба наздикону пайвандонаш ва миллаташ зарбаи ҷонкоҳе мерасонад. Шумо гумон мекунед, ки ҷангиёни тоҷике, ки имрӯз дар Сурия ҷангида истодаанд, бо амри дил рафтаанд. На, хато мекунед. Зеро таълимоти нодуруст, нотавонбинӣ, ҷоҳилӣ онҳоро ба ин кӯи навмедӣ бурдааст. Дар кишвар ҳазорҳо нафар донандагони дини мубини ислом сукунат доранд, аммо на ҳамаи онҳо дар зеҳну шуури хеш ҷиҳодро ҳамон тавре ки ин ҷавонон мефаҳманд, ҷо додаанд.

Дар гузари мо домуллое зиндагӣ мекунанд, бо номи Аълохоҷа ҳама ба ӯ эҳтиром доранд. Боре нафаре аз мубаллиғони ҳизби назҳати ислом наздашон омада, он касро талқин кардаанд, ки шомили ин ҳизб шаванду дигаронро низ ба ҳизб талқин намоянд. Дар ҷавоб ин марди донишманд гуфтааст, ки  яке аз сабабҳои ба масҷид нарафтани ман ҳамин аст. Имрӯз сад «олими диншинос» баромада, ин ё он ҳадисро ба таври худ шарҳ дода, мардумро ба кӯчаи гумроҳӣ мебарад. Ман ин ҳизбро эътироф намекунам ва кардани ҳам нестам. Ислом ба ҳизб эҳтиёҷ надорад. Ва мардум худ муҳаббат ва асолати дини мубини исломро тӯли ҳазорсолаҳо чун як ҷузъи фарҳанг ва имони хеш қабул карда омадааст  ва давлат дуруст кардааст, ки динро аз давлат ҷудо намудааст.

Воқеан ҳам агар Муҳиддин Кабирӣ ба қувваву нерӯи ҳизби худ боварӣ медошт, се сол қабл ҳаргиз дар интихоботи президентӣ занро пешбарӣ намекард, балки чун як сиёсатмадор номзадии худро мемонд. Коршиносон мегӯянд, ки ин амали сарвари ҳизб обрӯ ва нуфузи ӯро дар назди ҳамҳизбиёнаш коста гардонд. Ҳар он касе, ки худро мубалиғи ҳизби Ислом медонад, ба умеди дарёфти мансаб ва дастгирии хоҷагони худу дар асл бегонаро дар зиндагӣ умедвор аст. Оне ки дили пок дорад, динро аз таассуб ҷудо карда метавонад, ҳаргиз ба ҳизби Ислом шомил намешавад.

Аминам, ки халқи олишон ба қадри тинҷиву осудагӣ мерасад  ва роҳи дурустро интихоб кунад. Ва роҳи дуруст ҳамон тавре, ки дар боло ишора шуд, ин ҳамон роҳест, ки Президенти мамлакат бо сиёсати созандааш пеш мебарад.

Абдусабури Абдуваҳҳоб, устоди ДПДТТ  дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 26 января 2018

Просмотров: 2866

  Мо мардуми Тоҷикистони соҳибистиқлол имрӯзҳо дар фазои тинҷиву осоиштагӣ, сулҳу субот, озодона зиндагӣ намуда, кору фаъолият дорем. Албатта солхои охир дар даврони соҳибистиқлолии  ҷумҳури корҳои ободониву созандагӣ ру ба таназзул оварда аст.

  Халқи тоҷик, дар охири қарни гузашта бисёр ҳам лаҳзаҳои ҳассоси зиндагониро паси сар намуд ва ин рӯзҳои вазнину сангин ҳеҷ аз ёди мардуми кишвар нахоҳад рафт.  Рӯзҳои сахте, ки мардуми кишвар аз сар гузаронид бояд  дар хотири миллатамон боқӣ бимонад, зеро аз ин ҳолати вазнини рӯҳиву ҷонӣ баромадан корнамоиҳои сарвари ҷонфидои миллати мо Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар Эмомалӣ Раҳмон басо назаррасу ибратангез аст. Ҳар як шаҳрванди худшиносу худогоҳ ва соҳиби ғуруру иродаи қавӣ, ватандусту сулҳпарвари мо аллакай лаззати бесарусомонӣ ва муҳоҷиратро чашидаааст, имрӯз тамоми халки меҳанпарасту қавииродаи  мо аз имтиҳони душвори зиндаги гузаштаем, таълимоти асили диниро аз идеологияҳо ва пешвоёни онҳо, ки дар зери пардаи муқаддасоти инсонӣ-исломӣ одамро аз ҳуқуқу озодиҳо маҳрум карданӣ мешаванд, бо шууру тафаккури инсонияти хеш  ба осонӣ дар тафовут гузошта метавонем. Дар ҷараёни фоҷиае, ки халқи мо аз сар гузаронд, мардум дарк намуд, ки иғвову дасисаҳои байни бародар бо бародар ва кӯшишҳои қувваҳои тафриқаандозони пасипардагӣ, талошҳои тоҷикро ба асил ва ғайриасил, мусулмон ва номусулмон ҷудо кардан чӣ гуна бадбахтиҳо ба бор оварда метавонистанд, хушбахтона барои бахти кишвари мо фарзанди барӯманди халқи тоҷик баҳри наҷоти имрӯзиён худованд фардеро фиристод, ки давлати тоҷиконро аз нав эҳё намуд.   Ба  хотири ба истиқлолият баровардани давлат, кӯшиш намуд, тамоми чораҳоро андешида, маҷбур гардид, ки кулли кору фаъолиятро аз аввал оғоз намояд. Конститутсияи кишвари мо Ҷумҳурии Тоҷикистон ва мардумро ҳамҷун давлати соҳибихтиёру комилҳуқуқ, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона эълон менамояд. Бо шарофат ва хирадмандиву зиракии Пешвоии миллат имрӯзҳо сатҳи муқаддасоти ахлоқии халқи тоҷик бениҳоят дар арсаи баландтарин қарор дорад.

Он чи ки аён аст, ҳоҷат ба баён нест гуфтаанд. Мардуми кишвари мо худ гувоҳанд  дар даврони истиқлолият чӣ қадар роҳҳо автомобилгард,  корхонаҳои нав бунёд гардид,   ҷойҳои кории нав пайдо гардид, музди меҳнати кормандони тамоми соҳаҳои хоҷагии халқ баланд гардид. Асосаш он аст, ки сулҳу ваҳдат дар кишвари мо танинандоз аст. Имрӯзҳо агар аз ҳар як сокини кишвар пурсон шавӣ аз тинҷиву оромии кишвар ва тараққиёти он шукргузор ҳастанд.

  Лекин баъзе аз хоинони ватан бо чашми ҳасад ба оромии кишвар нигариста ба ин тинҷиву осоиштагии мардум халалҳо ворид менамоянд. Яке аз ин халали воридшуда аз тараффи муовини вазири мудофиаи ҶТ Ҳоҷи Ҳалим Назарзода ва ҳаммааслакони ӯ,  раиси ҲНИТ   Мухиддин Кабирӣ ки таҳти роҳбарии хоҷагони хориҷии худ нияти бад доштанд, ва нисбати халқу ватан хоинона рафтор намуданд.  Бояд онҳо шукронаи ин даврон намуда барои ободии ватан камари  ҳиммат мебастанд, чунки дар мансабҳои идоракунанда кору фаъолият доштанд.

   Чӣ хеле ки маълум аст, ҲНИТ яке аз ҳизбҳои фаъолиятбурдаистода баҳисоб мерафт, ки барои пешрафти ҶТ бояд мекӯшид.

Сад афсус ки баромади ин хоинони ватан аз минбархои баланд на барои ободии ватан будааст, балки барои теша задан ба решаи миллат будааст. Корнамоиҳои кормандони ҳифзи ҳуқуқ ва амнияти кишвар пеши роҳи ин нохалафонро гирифта теша ба решаи онҳо зад. Афсус  ки онҳо ба рӯйи худ ниқоб кашида чандин ҷавонони гумроҳро аз хонаву дар ва зану фарзандашон маҳрум сохтанд. Аслан  дини ислом ки худ дини покиза буда барои якдили, якдигарфаҳмии мардум ва  барои мардумро ба роҳи рост ҳидоят кардан мебошад. Ин хоинон бошанд ба номи ислом доғ оварданд, чуноне ки мегӯянд:

Ислом ба зоти худ надорад айбе,

Ҳар айб ки ҳаст дар мусалмонии мост.

Мусулмони ҳақиқӣ он аст, ки барои ободии хона, диёр ва ватани хеш камари ҳиммат бандад.

Мо мардуми кишвар имрӯзҳо шукргузори сулҳу ваҳдати миллӣ буда худро пайравони Исмоили Сомонӣ, Бобоҷон Ғафуров, Садридин Айнӣ, Мирзо Турсунзода ва  Эмомалӣ Раҳмон меҳисобем ва заррае бошад баҳри пешрафт ва гул-гулшукуфоии ватанамон саҳми хешро дареғ намедорем.

                                                                                                                                            Мазбуд Холиқов ,муовини декани факултети               

                                                                                                                                            сохтмон ва нақлиёти ДПДТТ

Создано: 26 января 2018

Просмотров: 2926

Дар мусоҳибаи охирини худ Муҳиддин Кабирӣ, роҳбари ҳизби экстремистиву террористии ҲНИТ бо хабарнигорон дар сомонаи “Паём нет” қайд кардааст, ки Ҳукумати кунунии кишвар барои фаъолияти ҳизб монеаҳо эҷод карда, роҳбарон ва тарафдорони онро бегуноҳ ба маҳкама шинондаанд. Ин “олими саршинос” дар посух ба саволҳои хабарнигор дар мавриди хомушӣ ба изҳороти тезу тунди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ягон сухане гуфта натавонист. Балки бо суханбозиву ҳарфи “муҳаббат” ба обу хоки диёри кишвар хизматҳои худро замони дар Парлумони кишвар буданаш ёдовар шуд.

Ин ман – маниҳои абёти зеринро ба хотир меоварад:

Воизон к-ин ҷилва бар болои меҳробу минбар мекунанд,

Чун ба хилват мераванд, он кори дигар мекунанд

ҲНИТ воқеан ҳам аз замони зуҳур карданаш то ҳозир маблағҳои ҳангуфти хоҷагони хориҷиашонро сарф мекунанд. Агар солҳои пешин бо баҳонаи ҷалби аъзо ва пайравон ин маблағҳоро мегирифтанду онро  сарфи хонаву дар, моншинҳои гаронарзиш ва маишати худ намуда, халқи бечораро бо азёди чанд пора аз оятҳои “Қуръон”-ӣ тарсонда, ба сафи худ ворид мекарданд. Дар асл ҷавҳари ин нафарон танҳо аз разолату кина пур буд. Ин нафарон мехостанд дар кишварамон табаддулотро барпо намуда, ҳокимияти кунуниро сарнагун созанд. Ягона касб ва ҳунари онҳо гуфтани сухани хуб ва ҳукуматро дар ҳама ҳолат мавриди танқид қарор додан  буд.

Дар сӯҳбатҳои мардуми оддӣ мепурсем, ки барояш чӣ чиз аз ҳама қимматар аст? Онҳо мегӯянд. Хотири ҷамъу дили шод. Магар ҳамин неъматро давлат ва ҳукумат таъмин накард. Магар мо  зиндагии талхи мардуми Афғонро аз ёд фаромӯш кардем. Дар ин кишвар низ мардум ба “суханҳои волои” 4 нафар саладорон ворид шуда, имрӯз зиндагонии вазнинро паси сар намуда истодаанд. Маҳз ҳодисаи моҳи сентябри соли 2015  парда аз рӯи мақсад ва ҳадафҳои ҲНИТ бардошта шуд. Давлат ва Ҳукумати кишвар 24 сол ба ин ҳизб имконият дод, то бо идеяҳои милливу созандаи худ кишварамонро пеш барад. Аммо ҳамон “устодон” ва “донишмандони илми динӣ” барои пешравии миллат чӣ кор карданд? Мо мегӯем ягон кор. Магар ин нафарон набуданд, ки ба сафи ҳизби худ муллоҳои кӯрсаводро ҷамъ намуда, бо дамсозию дамбозӣ ба иффати занону модарони мо дастдарозӣ намуданд. Магар ин саркардагон набуданд, ки ҷавонони гумроҳи мо ба хотири бунёди давлати исломӣ бо мақсади “шаҳид” шудану ба “ҷаннат” рафтан ҷони ҷавони худро дар майдонҳои давлати Сурия ва Ироқ қурбон намуданд. Магар ҳамин “падарони руҳони”-и мо набуданд, ки масҷидро  ба ҷойи ибодат ба макони таблиғоти зиддиҳукуматӣ табдил доданд. Магар ҳамин “роҳбарони олимақом” набуданд, ки ба мактаб рафтани духтарони беҳиҷобро куфр дониста, ҷои талабагонро дар масҷидҳо дидан мехостанд. Мо агар аз рӯи гуфти ин нафарон кор мекардем ҷомеаи мо аз як мутаассибхона беш намешуд.

Мо бо азмияти том гуфтем ва мегӯем, ки дигар мардум мардуми солҳои навадум нест. Ва сияҳро аз сафед ҷудо карда метавонад. Бале мо бояд иқрор шавем. Дар ҷомеа камбудиҳо ҳастанд, ҳанӯз вазъи иқтисодӣ на ба он сатҳ ҳаст, ки мо мехоҳем. Вале инро танҳо давлат ва ҳукумат бартараф намекунад. Мо бояд дар атрофи Сарвари муаззами худ сарҷамъ оем. Идеяи миллии худро дошта бошем, то тавонем ба сӯи ояндаи дурахшон қадам ниҳем.

Хайринисо Темирова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Создано: 26 января 2018

Просмотров: 2762