Имруз аз ҷониби бархе душманони миллати тоҷик, ки пешрави ва осудаҳолии мардуми сарбаланди Точикистонро намехоҳанд суханони ноҷо ва фирефтакунандаву гумроҳсозандаро  пахш карда истодаанд ва инҳо фикр мекунанд, ки  муввафақ мешаванд аз он бехабаранд, ки барои худашон чоҳ канда истодаанд. Ин бешарафон бо роҳбарии   раиси ХНИ-и террористӣ  Муҳидин Кабири, имруз ба ҳамон найрангиҳои худ барои  маблағи муфт  гирифтан чунин кирдору амалҳои нобахшиданиро иҷро карда истодаанд.

Вале фаромуш набояд кард, ки тамоми мардуми Тоҷикистон  хурду бузург ин амалҳои нопоки онҳоро маҳкум карда хеҷ гоҳ ва ҳеҷ вақт намегузорад, ки ин амалҳои хоинонаи онҳо  фазои софу беғуборӣ Ватанамонро халалдор созад.

Ин шахсиятҳое, бо хоҷагони хеш ва зархаридҳои  худ  садоқат нишон медиҳанд, дар кунҷи дилашон нисбати меҳан заррае меҳр надоранд. Онҳо  аз он бехабаранд, ки мардуми тоҷик  ватан, модар, замини зархез, оби мусаффо, ки ҷаҳон аз ин ифтихор дорад ва Пешвои миллат доранд, ки аз ҳеҷ кас ва ҳеҷ чиз наметарсанд ва аз ҳеҷ чиз ҳаросе надоранд  ва танҳо  мегуянд, ки ин сагҳои палид несту нобуд гарданд ва дар назди қонун ҷавоб гуянд.

Ин амалҳои нопоки онҳоро ҷомеаи ҷаҳони низ маҳкум мекунанд.

Created: 20 September 2018

Hits: 2703

(ё посух ба мақолаи дар Бадахшон чӣ мегузарад ва чаро мардум аз амалиёти низомӣ ҳарф мезанад?)

Сафари кори панҷрӯзаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва натиҷагирӣ аз фаъолияти соҳаҳои хоҷагии халқи вилоят миёни аҳолӣ, хосса аз ҷониби «душманони миллат» вокунишҳои гуногуне ба бор овард.  Мо медонем, ки «рақибони сиёси»-и давлат ба ҳар оин ба фаъолияти Пешвои муаззами миллат нуктагирӣ мекунанд. Президент агар зимни сафар аз дастовардҳои ин ё он минтақа зикр намоянд, ҳатман душманон бо чашми ҳасуду нодидагирӣ мегӯянд, ки президент аз камбудиҳо чашм пӯшид. Аммо чун камбудиҳоро фошофош гуфтанд, гӯиё Сарвари давлат ба он минтақа ба таъбири халқи «ганда» шуданд. Аммо ин бор Сарвари давлат дилсӯзона аз камбудиҳои мақомотҳои қудратӣ сухан гуфтанд. Баръакс, ҳар ҳарфу ҳиҷои Сарвари давлатро бо хушнудӣ пазируфтанд. Бале, минтақаи Бадахшон аз дурдасттарин гӯшаи диёр аст. Сатҳи иҷтимоиёти мардум дар қиёс ба дигар мавзеҳои кишвар шояд беҳтар набошад. Аммо таъсиси корхонаи ордбарорӣ, бунёди даҳҳо мактабу марказҳои саломатӣ бозгӯи онанд, ки давлат ва Ҳукумат, шахсан Президент ба ин гӯшаи зебои диёр диду назари хайрхоҳона доранд. Ва эроди Сарвари давлат дар мавриди фармонфаромоии иддае аз ба ном «рекетҳои» шаҳри Хоруғ дуруст аст. Модоме, ки  ин вилоят потенсиали калони рушди сайёҳӣ дорад, чаро мақомоти иҷроияи вилоятӣ, шаҳру навоҳии он андешаи чи тавр рушд додани ин соҳаи кадидиро намеандешанд. Чаро худро аз мардуми оддӣ дур мегиранд. Лоақл камбудиҳояшонро ҳал намекунанд, арзи дили онҳоро намешунаванд.Ин ҳама ба қавле «дастак» мешавад ба душманони миллат. Нодидагирон ва кӯрдилон дар нишоштаашон хостанд, ки шоҳзода Карим Оғохони IV- роб о кишвари мо ҷанг андозанд. Наомадани Шоҳзодаро ба гардани давлат ва Ҳукумат андохтанӣ шуданд. Аммо сабаби наомадани шоҳзода куллан дигар аст.  Дар мақола ҳамчунин зикр шудааст, ки Президент эътироф кардаанд, ки давоми 8 сол бори нахуст ба ноҳияи Мурғоб омадаанд ва зиндагии мардум дар ҳоли қашшоқист. Магар гӯши суханшунав кар буд, ки Сарвари давлат зикр сохтанд, ки мо барои беҳдошти зиндагии сокинони баландкӯҳи Бадахшон корхонаи ордбарориро сохта, мавриди истифода қарор додем, то дар фасли сармо онҳо аз гуруснагӣ азият накашанд. Дар мавриди таъминот бо барқ ҳамин нукта кофист, ки замоне дар кишвар интиқоли нерӯи барқ маҳдуд буд, сокинони вилоят бо барқи доимӣ таъмин буданд.  

Шикваи Президент аз уламои вилоят низ дуруст буд. Зеро дар қатори мақомотҳои қудративу иҷроияи ҳокимияти давлатӣ бояд диндорон, онҳое, ки миёни омма обрӯ ва манзалат доранд, дар бораи оқибатҳои нашъаву нашъамандӣ сухан мекарданд. Бале омори расмӣ нишон медиҳад, ки дар ин минтақаи кӯҳсори кишвар дар қиёс ба дигар минтақаҳо шумораи нашъамандон зиёд буда, мутаассифона, шумораи фавтидагон аз ҳисоби  ҷавонон зиёд аст.

Ва ахиран эҳсос мешавад, ки ба ин минтақа бештар ба рушди соҳаи мудофиа ва пурқувват кардани сарҳадот кӯшишҳои давлат равона мегардад. Зеро то андозае минтақа минтақаи ҳасос аст. Зеро Бадахшон бо Ҷумҳурии Афғонистон сарҳади тӯлонӣ дошта, коҷоқи маводи мухаддиру аслиҳаҳо аз он ҷо ба кишвар ворид мешавад. Бинобар ин Сарвари давлат аз буду боши қисмҳои ҳарбии дар вилоят буда  дидан намуда, барои беҳдошти қисмҳои ҳарбӣ аз тамоми воситаву имконот истифода мебаранд.

Бо як ҷумла имрӯз Бадахшон қисми ҷудонашаванди кишварамон буда, ободии он ободи Тоҷикистони азиз аст. Мо боварӣ дорем, ки мардуми шарифу бонангу орӣ Бадахшони кӯҳӣ дастгириҳои рӯзафзуни Сарвари давлатро сармашқи кори худ медонанд.

Абдусабури Абдуваҳҳоб,

сармуҳаррири нашрияи «Меҳвари дониш»

Created: 19 September 2018

Hits: 2743

Ҳамватанон, «Муҳтарам» Муҳиддин Кабирӣ!

Дар бобати давомдиҳандагони босмачиёни садаи гузашта буданатон маърўзаи бениҳоят «пурмўҳтаво» шояд, ки моҳҳо омода намудед, то дар минбари конфронси САҲА овоз баланд намоед. Вале тавре, ки бузургони фарҳангсолори мо гуфтаанд : «Бори каҷ, ҳеҷ гоҳ ба манзил намерасад». Азбаски ин баромади роҳбарияти ТЭТ ҲНИ Кабирӣ ягон маънои хосу аниқ надошт ва бо бетамизи дар минбар баромад намуд. Муҳассилини конфронс маҷбур гашт, ки барои идомаи баромадаш монеъ шавад ва ҳатто таъкид хам карданд, ки дигар бо чунин ҳадафҳои ғаразнок аз минбар баромад накунанд.

Маълум шуд, ки ин Кабирӣ ва шогирдони лагандбардораш боз фармонбардору мутаккои хоҷагонаш гардида ва ба гапи онҳо гўш карда, миёни омма хандахариши мардум гашт ва натиҷаи баромадаш бо шармандагӣ ҳусни анҷом пазируфт.

  Дар асл ман ба суханрониву мўҳтавои ин баромади роҳбарият ва намояндагони ТЭТ ҲНИ коре надорам. Аммо ин суханҳо бениҳоят пур аз эҳсоси хиёнат, ғаразнок ва нотавонбинона эҷод гаштааст. Кабирӣ ба илҳоми сухангўии Шумо «қоил» гардидам, зеро илҳоми Шумо вақте омадааст, ки чашму гӯшу ҳиссу бӯиши лаззатфаҳмии шуморо нест карда, фақат ба роҳи кину ғараз шуморо ҳидоят намудааст. Ҳамон «Илҳом»-и бо зӯри пайдогаштаи Шумо шуморо нобинову кар, бе ҳиссу карахт намудааст. Агар чунин намебуд пешравиҳои давлати Тоҷикистонро бо ҳисиётҳои Худодода эҳсос мекардед.

   Магар ҳамин «Илҳом»-ҳои зӯраки набуд, ки мардуми Тоҷикистонро ба вартаи бало гирифтор намуд ,ки то ба имрӯз мо паи ишфои ангебатҳои он боло саъй дорем.

 Муҳиддин Кабирӣ ва чанде аз шогирдони «сухандон»-у кабириҳо! Агар ин Ватану ин мардумро эҳтиром кунед. Андешед, ки давлати кунунӣ давлати фаношудаистодаро бе хазина қабул карда буду мардуми бесарусомон нобовару гуреза гашта, аз дунё умед канда буданд. Онҳоро уммеду зиндагии дубора бахшид. Ин ҳама талошу заҳматҳои фарзанди фарзони миллат, Пешвои муаззами тоҷикон, ки барои мо истиқлолияти воқеиро тақдим сохт ба даст омад.

    Барои ба сомон баровардани ин давлат ғайрати волову қаҳрамоние содир кардан лозим буд, то Тоҷикистон пойдору роҳрав гардад. Магар ин ҷасорату корнамоиҳо аз тарафи садрнишинони давлати кунунӣ содир нагашт?! Содир гашт , ки Тоҷикистон чун узви мустақили СММ дар харитаи ҷаҳон ҷой дораду то рафт обуруву эҳтироми он дар арсаи байналхалқӣ мефизояд. Ин заҳмати ҳамон хирадмандонаи «ҳукуматдорони имрўзае» гуфтед, ҳасту халос . Чаро Шумо чун узви «дилсӯз» -и ин Ватан ин бузургкории давлати кунуниро надида меангоред?!

Ҳамватан, Тоҷикистон Ватани мову Шумост. Биёед , на ғаразгӯӣ, балки маслиҳатҳои ватандӯстона диҳед, то Тоҷикистон гул-гул шукуфад.

Фарҳод Бобокалонов, номзади илмҳои кишоварзӣ, мудири шуъбаи таълими ДПДТТ

Created: 20 September 2018

Hits: 2636

 (ё посух ба нигоштаи хабаргузори «ВОСТОКНЮС» Сиддиқи Акбар)

Мо медонем, ки сомонаи «Востокнюс», «Ахбор.ком», Паём нет, Ислоҳ.ком ҳамагӣ дар хизмати наҳзатиёну, «озодандешон» ва гурӯҳи 24 қарор дораду 24 соат дар хизмати онҳост ва ҳеҷ чои шакку шубҳа нест, ки дастандарокорони ин сомонаҳо барои манфиатҳои ин гурӯҳу ҳизб кор мебаранд.

Мақолагуна ё тӯҳматномаи хабарнигори «Востокнюс»  Сиддиқи Акбарро мутоила намуда, ба зарфияти инсон қоил шудам. Дар урфият мегӯянд, ки ҳар касеро, ки дилаш сияҳ аст, дигаронро аз дидгоҳи худ баҳо медиҳад. Агар ӯ шахсан ба Сарвари давлат кина дошта бошад, чаро онро ба мазҳари омма намоиш медиҳад. Навиштаҳои ӯ саро по аз кинаву бухл ва нодидагирии сиёсати мувафаққонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат аст. Ҳар он тасвире, ки ин хабарнигори фурӯхташуд дар мақолааш овардааст, ба худш рабт дорад. Зеро хурду бузурги кишвари ободу озоди мо дар симои Президенти кишвар такябон ва роҳнамои худро мебинад. Зеро ба ҷузъ ӯ имрӯз тӯдакаше дар ҷомеа нест, ки мардумро аз қафои худ бубарад.

Ба ёд оред носипосон, ки ин марди хирад дар кадомин шароит зимоми роҳбариро бар дӯш гирифт. Ҳатто тарфдорон, вакилон ба ояндаи Тоҷикистону ин марди 40 сола бовар доштанд. Ин Шумоён шайтон др сирати одамӣ ҳастед, ки пешравии миллат ва саодати халқро чашми дидан надоред. Ин шумоён ҳастед, ки мазҳабро фурӯхта, пас чодари фаранҷӣ аз ришу имон ва либоспӯшии мардону занон ҳарф мезанед. Ин Шумоён ҳастед, ки  мавқеъгирии Пешвои миллатро вобаста ба арзишҳои исломӣ чашми дидан надоред. Бунёди масҷиди бузург дар Осиёи Миёна, бо хатти криллӣ баргардонидани Қуръони маҷид, рӯ ба афзоиш ниҳодани шумораи ҳоҷиён, аз муассисаҳои таҳсилоти миёна зиёд будани масҷидҳои панҷвақта магар далолати мусулмонии роҳбари давлат нест?

Он миллате саодатманд ва пирӯз аст, ки сарвараш оқилу хирадманд ва тӯдакашу соҳибфазилат  бошад. Хушбахтона,  миллати тоҷик дар симои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамин хислати олиҳиматӣ ва накӯпешагиро мебинанд.

Пешвои миллат дар сиёсати давлатии худ ободкориву созандагиро дар мадди аввал гузоштаанд. Маҳз ҳамин таваҷҷӯҳ ва диду назари хосса аст, ки имрӯз тамоми минтақаҳои ҷумҳурӣ рӯ ба ободиву созандагӣ нигаронида шудаанд. Таҳти роҳнамоӣ ва сиёсати маънавибунёди Роҳбари давлат дар солҳои соҳибистиқлолии кишвар беш аз 1000 муассисаҳои соҳаи маориф, наздики 500 иншоотҳои соҳаи тандуристиву фарҳангӣ бунёд гардида, сатҳи илму маърифат боло рафта, сокинони тарғиби ҳаёти солимро пешаи худ намуданд. Дар як муддати кӯтоҳ дар марказҳои шаҳру навоҳии Хуҷанд, Паҷакент Бобоҷон Ғафуров, Ҷаббор Расулов, Спитамен, Айнӣ ва Ашт бунёд шудани Қасри боҳашамати фарҳанг далолат бар он медиҳад, ки роҳбари  фарҳангпарастамон моро ба дӯст доштани тамаддуни худ талқин мекунанд.

Бесабаб нест, ки баргузории ин ё он ҷашни милливу таърихӣ дар ин ё он минтақа баргузор мегардад. Бо ин васила ҳамон гӯшаи диёр ободу мардумонаш дилшод мегарданд. Дар даврони соҳибистиқлолӣ шаҳру ноҳияҳои Душанбе, Данғара, Истаравшан, Ҳуҷанд, Панҷакент, Ҳисор, Турсунзода, Кӯлоб, Хоруғ макони баргузории тантанаву ҳамоишҳои гуногун гардидаанд.

Арзи ҳастӣ кардани садҳо корхонаҳо, аз кишвари агросаноатӣ ба кишвари саноативу аграрӣ гузаштани кишвар, расидан ба се ҳадафи стратегӣ худ далолати онро дорад, ки мо дар азми худ қатъием.

Яке аз хислатҳои олии роҳбари хирадманди тоҷикон ин зебоипарастӣ ва талқини ин накӯхислат дар тинати шаҳрвандон аст. Дар даврони соҳибистиқлолии кишвар наздики 35 ҳазор боғу токзори нав бунёд гардида, дашту даман куҳу пуштаҳо сабзкориву ба боғоти сабзу хуррам табдил гардиданд. Имрӯз дар кишвар бинобари ислоҳоти хуби соҳаи кишоварзӣ содироти меваи хушк ба 100 хазор тонна расида, парвариши меваҳои ситрусӣ вусъати тоза касб менамояд. Гузашта аз ин бо пешниҳоди Сарвари давлат кучаву хиёбонҳои марказҳои шаҳру навоҳӣ ба гулгаштҳо табдил ёфтаанд. Боғҳои ба номи Садриддин Айнӣ, Камоли Хучандӣ, Сайфи Исфарангӣ азнавсозӣ шуда, макони ободу истироҳати шаҳрвандон табдил ёфтааст. 

Махсусан шаҳри тозаҷавони Душанб ғарқи гулу сабзкорист. Ин ҷо дар фасли баҳору тобистон ҳазорон намуди гулу гулбутаҳҳои сабзоғӯшро дидан мумкин аст. Ҳар он кас, ки имрӯз аз пойтахти кишвари мо дидан мекунанд, ба худ ҳаловати хосро эҳсос мекунанд.

Ибтикори Сарвари давлат дар мавриди эълон гардидани соли 2018 Соли рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ барои боз ҳам ободу зебо гардидани диёри офтобию зебои кишварамон таккои ҷиддие ҳоҳад бахшид. Имрӯз осоишгоҳҳо, мавзеҳои таърихӣ бо тарҳи  ҷадид азнавсозӣ мешаванд. Дастуру созандаи Сарвари давлат дар мулоқот бо зиёиёни кишвар бобати эҳтиром гузоштан ба фарҳангу тамаддуни қадимаи тоҷикон дубора барои эҳёни мавзеҳои таърихӣ асос шуданд.

Мо бо чунин абармарди покизаназар ва шахсияти баркамол ифтихор дорем   

Ба Сидиққи Акбар гуфтанием, чшми ҳасудхӯр кӯр бод. Нони журналистика ба ту ва ба тубаринҳо ҳаром аст.

Хайринисо Темирова,

номзади илмҳои педагогӣ,

устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 19 September 2018

Hits: 2938

Аз баромади навбатии роҳбарият ва намояндагони ТЭТ ҲНИ дар конфронси навбатии САҲА дар Варшава бармеояд, ки ин навбат баромади назҳатиҳо тавре ҷарарён гирифтаст, ки онҳоро дубора миёни мардуми олам шарманда сохтааст. Зеро Кабирӣ ва намояндагони назҳатиаш идао кардаанд, ки онҳо давомдиҳандаи босмачиёни асри бистум шуда, амалиётҳои зиддидавлатии худро давом медиҳанд. Дар ҳамин ҳошия посух ба ин мактуби Кабирӣ навиштаи чанде аз муаллифонро мутолиа намудам, ки барҳақ навиштаанд: «Босмачӣ шояд то Аврупо равад вале аврупоӣ нашавад». Дар ҳақиқат имрӯз тамоми олам тарафдори сулҳу суботи воқеӣ ва тинҷиву оромист. Кабирӣ шояд бо ҳамон «ақлу хиради волояш» миёни ин қадар намояндогон, иштирокдорони конфронс чунин маърӯза сохт, ки ӯ босмачӣ аст ва ҳамин хел мемонад. Ӯ фикр кард, ки бо хислати босмачӣ буданаш ҳузури иштирокдорони конфронсро ба таҳлука меорад ва ҳама бо тарс ӯро гӯш мекунанд. Ӯ чи фикру ақида дошт, маълум нест. Ва муҳимаш он, ки дар конфронс нафарони бомаданият ва бошахсият ҳузур доштанд, ки баромади пучу бемӯҳтавои назҳатиҳоро  рад намуданд. Баромади бо «заҳматҳои беандоза» омода сохтаи Кабирӣ ҳатто ба анҷом норасида, масъулини конфронс маҷбур гардид, ба баромадаш хотима бахшад ва ба обрӯи ӯ шармандагӣ зам намояд.

Ин ҳама шармандагиҳо шояд алам кардааст, ки имрӯз чашми ҳасуд бар корнамоии Пешвои миллат зада, кори эшонро нодида гирифтааст. Камбудӣ ҷустааст, то мардум нисбати Ҳукумати кишвар нобоварӣ намоянд. Магар ҳамин аст, камбудии ёфтаи назҳатиҳо, ки мулоқоти Президенти кишвар буду роҳ бандӣ шуд ва Санавбар Раҷабов вафот кард. Хандаам омад, зеро вақте умри инсон ба анҷом мерасад, касе сабаби зинда мондани ӯ шуда наметавонад, ба ҷуз Холиқи-якто. Ман аз чунин ғамхориҳое, ки Сарвари давлат ба мо мардуми тоҷик нисор мекунанд ба хулоса меоям ва итминони комил дорам, ки агар  ин давоми умри Санавбар Раҷабови 61-сола дар дасти Пешвои миллат мебуд, ба хотири хурсандии мардум ин корро низ анҷом медоданд. Тавре, ки барои барқарор намудани Ваҳдати миллӣ борҳо ҷони хешро дар хатар гузошта буданд.

Ин назҳатиҳо худ шайтонсифатон ҳастанд ва аз ночори санги маломатро бо шайтонгӯиҳо ба сари Пешвои миллат ва С. Ятимов мезананд. Ин шайтонкориҳои Шумо набуд, ки дар миллати мо ҳар лаҳза дасисаҳои нав ба миён оардед. Ин шайтонсифатон Шумо набудед, ки оташи хомӯшгаштаро пуф кардан хостед. Ва ин шайтонбашарон Шумо ҳастед, чуни ҷавонони моро гумроҳ сохта, мутеи гурӯҳҳои иртиҷои намуда, ҷони ҷавонашонро ба ящмо бурдед.

 Дар асл ба ҳамин Кабириву кабириён менигараму барояшон ҳар нафаси гирифтаашонро ҳайф медонам, зеро ба он нафароне, ки зиёнкоранд умуман дар ин дунё барояшон ҳаққи зиндагӣ нест, ҳол он ки онҳо то имрӯз марзи хоки поки муқаддаси моро меҳан мехонанд. Чаро ин истиқлолро чашми дидан надоред? Маълум аст, ки хубӣ бароятон хушоянд несту пардаи чашми шуморо хуни дар замин яксон шудаи одамони  бегуноҳ пӯшонидааст. Медонам ин одат аст, барои шумо акнун, ки ҳар дақиқа ба қатлу куштор даст занед. Ва маҳз барои ҳамин ҳам ин сарзамин ҷои ифротиён нест. Ин ҷо сулҳу салоҳ ҳукмфармоӣ дорад ва ба мо мардуми саодатманди диёр ҳама чизро дод, ки муҳимтарини он ба он дасисаҳои бемаънии хиёнаткорон нуқтаи ҳамешагӣ гузошт, то мардум дар фазои озоди истиқлоол нафаси озод кашад. Зиндагии шоиста ба сар бурда аз миллату аз авлоди худ ифтихор намояд.

Наим Рашидов, номзади илмҳои кишоварзӣ, дотсент, устоди кафедраи химия ва технологияи хӯрока

Created: 20 September 2018

Hits: 2674

Ҳақиқат нишон  дод,  ки   роҳбарони    ТЭТ  Ҳизби  наҳзати  исломӣ   дар  ивази  молу  манфиат   мазҳаби   дигарро  кабул  карда,  аз  доираи  мазҳаби  аҳли  суннат  ва  ҷамоат  берун  шудаанд.  Номҳои   оилавӣ,   гапу  шиорҳо,   рафтору  амал,  ҷойи  хондан,  паногоҳ,   макони  зиндагии  наҳзатиҳо   нишон  медиҳад,  ки   онҳо  аз  мазҳаби   аҷдодии  худ  даст  кашида,  мазҳаби   бегонаро  қабул  карданд.

Пас  суханони  асосноки  Пешвои  миллат,    мақомот  ва  уламои  исломии   Тоҷикистон  дар  бораи  мазҳаби   бегонаро  қабул  кардани   пайравони  ҳизби наҳзат  ҳақиқатест,   ки   инкори  он  ҳаргиз  имкон  надорад. 

Ин аст, ки ТЭТ ҲНИ дар Тоҷикистон ва дар миёни халқи тоҷик, ки пайрави мазҳаби ҳанафи мебошанд, дигар эътибор ва эҳтиром надорад. Зеро халқи тоҷик ҳаргиз мазҳабфурушонро намебахшад. Ҳар тоҷике, ки имоми мазҳаби худаш- Имоми Аъзам Абу Ҳанифа  ва мазҳаби ҳанафии худашро дуст медорад, наҳзатиҳои мазҳабфурушонро маҳкум мекунад.

Created: 18 September 2018

Hits: 2692

Тоҷикистони соҳибистиқлол, ки имрӯз онро бо шукӯҳу шаҳомати хосаш дар тамоми олам мешиносанд, бархе аз зодагони хиёнаткору кӯрнамак ва кӯрсаводаш бо ношукрии беш мустақилияти кишварро пушти по мезанад. Вале бояд донист, ки истиқлолият, демократия ва сулҳу дӯстӣ ба маънои томаш дар Тоҷикистон аст.

Мусаллам аст, ки имрӯз Тоҷикистони соҳибистиқлоли мо таҳти роҳбари хирадманду оқилаш ба яке аз давлатҳои пешқадам ва пешрафта табдил ёфтааст, зеро он дорои потесиали бузурги тавлиди нерӯи барқ, заводҳои муқтадир, иншоотҳои баланд ва зебо, мардумони  тинаташон поку адолатпешаву босиришт, меҳмондӯсту меҳмоннавоз, аз ҷиҳати иқтисоди пешрафта, дорои сангҳо ва сарчашмаҳои бойу ғанӣ, ҷойгузин ва тамошоҷойи миллионҳо нафар хориҷиён аз шарқу ғарб ва аз шимолу ҷануб мебошад.

Мардуми азизи мо имрӯз бояд донанд ин Сулҳу Ваҳдате, ки болои сари мо парафшон аст бо заҳмату талошҳои хело зиёди Пешвои муаззами мо ба даст омадааст ва ҳар як шаҳрванди кишвар аз он вазъи сулҳу амоние, ки дар кишварамон ҳаст, фахр бояд кунад, зеро ки кишвари мо бо қадамҳои устуворона пеш рафта истодааст.

Ин ҳама талошҳои бевоситаи Пешвои миллатро тарафҳои мухолифин нодида гирифта, ҳар чи сухан вирди забонаш омадааст, бо зиёдаравии беш тавасути расонаҳои хабари дар шабакаҳои интернетӣ паҳн намудаанд. Дар асл ин гуна изҳороти аз ҷониби мухолифон дар мисоли намояндагони “башардӯстӣ” назҳатиҳо паҳн гардидааст аз нигоҳи навишт танқиди ҳукумати кишвар ва корнамоии Пешвои миллат бошад, чуқуртар назар андозем, ин таҳрику ташвиқ ба гурӯҳҳои мухолифи давлатӣ, яъне ҷалб намудан ба ташкилотҳои терористӣ мебошад. Кабирӣ ва умуман шогирдони ин назҳатиҳо, ки фирорианду дар дохили кишвар амал карда натавониста истодаанд, шабакаҳои иҷтимоиро васеъ истифода кардаанд. Ҳоло шабаккҳои интернетӣ ба тамом аз мактубу корнамоиҳои намояндагон ва роҳбарияти ТЭТ ҲНИ пур гаштааст. Ин ҳама фаъолияти “ватанхоҳии онҳо” танҳо барои гумроҳ намудани халқ аст ва истифодаи сомонаҳои интернетӣ василаи хубе гардидааст, ки онҳо тавассути он мардумро бо дасиса оварда фиреб кунанд. Алайҳи давлату миллат ҳар гуна тӯҳамтҳо носазо карда мардумро зидди якдигар шӯронанд. Ин Кабирии “таърифӣ ва истилолхоҳро” бинед, ки худро давомдиҳандаи босмачиёни ҷангталаб унвон дода, шогирдонашро идомабахшандаи кори худ номидаст.

Имрӯз Кабирӣ ва назҳатиҳояш дигар мавзӯи танқид наёфтааст, ки пушти Пешвои миллат ва Карим Оғохонро гирифтааст. Якбор Шумо андешед, ки агар Карим Оғохон нияти бо Тоҷикистон буданро намедошт, чи ҳоҷат буд, ки барои бинои ДОМ санги асос гузорад. Дар масъалаи чанде аз намояндагони вафот кардаи гуфтаатон иброз мекунам, ки агар умр вафо нокарда бошад, айби Сарвари давлат дар чист? Дар куҷои олам ва дар кадом кишвар дидаед, ки ягон нафар бо рӯзи каси дигар зиндагӣ кунад. Умраш ба поён расидааст ва дар тақдираш будааст, ки дар роҳ реҳлат намояд. Ин васвасаҳои Шуморо дилам зад, намешавад, ки паи мавзӯҳое шавед, то мардумро каме эҳсосотӣ кунад. Он масъалае, ки бобати ҷинояткорон Сарвари давлат иброз намудаанд, ҳақ ҳастанд, зеро то кай мо месозему чунин бадтинатон месӯзонанд. Айнан ба мисли ҳодисаҳои аз сар гузаронидаи Тоҷикистон, ки асари онро то ҳол мебинем. Ин қарори бениҳоят олист, ки бояд ҷомеа аз чунин нопокиҳо орӣ бошад ва мардум ҳаёти осоиштаро гузаронанд.

Ҳатто ба воситаи оинаи нилгун низ чанде аз ҷинояткоронро дастгир намуданд, ки дар шаҳри Хоруғ зиндагӣ менамоянд ва аз хонаҳои истиқомати эшон бисёре аз лавозимотҳои ҷангиро паёдо сохтанд. Дар ҳақиқат баробари дидани ин манзара суол ба миён меояд, ки ба қавле сарвари давлат иброз намуданд: “ Ин ҳама барои чист ва бар зидди кист?”

Ҳама медонад, ки Пешвои миллат барои мо ҳама дастовардҳоро тақдим сохт, ки аз ҳама муҳимтарини неъмати бебаҳо истиқлолият ва озодист.

Ҳамватанони азиз ҳар кадоми Шумо бо ҳисси баланди масъулиятшиносӣ ва худогоҳии миллӣ бояд барои пешравии миллатамон саҳмгузор бошед, зеро ин омил боиси пайваста нусрат ёфтани миллати тоҷдори тоҷик, пойдор мондани истиқлолият  хоҳад шуд, дар ҳамин замина тамоми мардуми миллатамон бо сарфарозӣ аз дастгириҳои бевоситаи Пешвои муаззами миллати тоҷик мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои пешравии сиёсати кунунии Ҷумҳуриамон саҳми сазовореро гузоранд.

Тоҷику Тоҷикистониён худ мардуми босаводу бофарҳанганд ва медонанд, ки к адом роҳ барои зиндагии шоистаи мардум ҷоиз аст. Аз ин рӯ ягон ҳоҷате вуҷуд надорад, ки мардумро бо чунин суханони фитнаангез алайҳи якдигар шӯронида, вазъи оромиро муташанниҷ гардонанд.

Мазбут Холиқов, унвонҷӯйи кафедраи нақлиёти ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Created: 20 September 2018

Hits: 2778

Тоҷикистони соҳибистиқлол, ки дар айни замон марҳилаи рушду тараққиёт ва пойдорнамоии сулҳу суботро аз сар мегузаронад, талош варзида истодааст, то дар роҳи тайкардааш муваффақу комгор бошад. Аммо ин пешравӣ ва ободиву озодии миллати моро бархе чашми дидан нокарда, мехоҳанд, ки фазои истиқлоли моро вайрон намоянд. Мо мардуми бофарҳангу соҳибтаммадун ва қавиирода ҳастем. Ба нафаре чун хоини миллат бар зарари мардум рафторҳои нохалаф кардааст, дар ин марз ва дар миллати мустақил роҳ нахоҳем дод ва афкори он нафаронро ҳатто дар зеҳни худ ҷой ҳам намекунем.

Мо насли имрӯз, фарзандони даврони соҳибистиқлоли кишвар  вазифадорем, ки ҳамсолони худро дар руҳияи ифтихори баланди миллӣ тарбия намоем. Ва барои ояндагон худро чун меросбарони тоҷвар нишон дода, ояндагонро низ аз ин истиқлолияти босаодат бебаҳра нагузорем. Онҳоро ҳушдор диҳем, ки дӯстро аз душман фарқ намоянд. Ба суханони инсонфиребонаи душманони миллат ба мисли Кабирӣ бовар накунанд. Ин таъкид на танҳо барои ояндагон балки имрӯзиён низ худро аз ин вабои аср эмин нигоҳ доранд. Зеро аз “худситоии” ин гуна бадтинатон ягон асаре аз меҳру муҳаббат ва садоқат ба Ватан нест. Чунки чашмони чунин нотавонбинон дар пешрафту тараққиёти миллати мост. Ин  озодиву ободиро ҳеҷ чашми дидан надоранд. Аз ин лиҳоз мехоҳанд, ки теша ба решаи ин миллати куҳанбунёд зананд.

Дар асл ба ҳамин Кабириву кабириён менигараму барояшон ҳар нафаси гирифтаашонро ҳайф медонам, зеро ба он нафароне, ки зиён коранд умуман дар ин дунё барояшон ҳаққи зиндагӣ нест, ҳол он ки оно то имрӯз марзи хоки поки мукаддаси моро меҳан мехонанд. Чаро ин истиқлолро чашми дидан надоред? Маълум аст, ки хубӣ бароятон хуушоянд несту пардаи чашми шуморо хуни дар замин яксон шудаи одамони  бегуноҳ пӯшонидааст. Медонам ин одат аст, барои шумо акнун, ки ҳар дақиқа ба қатлу куштор даст занед. Ва маҳз барои ҳамин ҳам ин сарзаимн ҷои ифротиён нест. Ин ҷо сулҳу салоҳ букмфармоӣ дорад ва ба мо мардуми саодатманди диёр ҳама чизро дод, ки муҳмтарини он ба он дасисаҳои бемаънии хиёнаткорон нуқтаи ҳамешагӣ гузошт, то мардум дар фазои озоди истиқлоол нафаси озод кашад. Зиндагии шоиста ба сар бурда аз миллату аз авлоди худ ифтихор намояд.

Тоҷикистон ба яке аз давлатҳои пешқадам ва пешрафта табдил ёфтааст, дорои потесиали бузурги тавлиди нерӯи барқ, заводҳои муқтадир, иншоотҳои баланд ва зебо, мардумони поку адолатпешаву босиришт, меҳмондӯсту меҳмоннавоз, аз ҷиҳати иқтисоди пешрафта, дорои сангҳо ва сарчашмаҳои бойу ғанӣ, ҷойгузин ва тамошоҷойи миллионҳо нафар хориҷиён аз шарқу ғарб ва аз шимолу ҷануб мебошад.

Мардуми азизи мо имрӯз бояд донанд ин Сулҳу Ваҳдате, ки болои сари мо парафшон аст бо заҳмату талошҳои хело зиёд ба даст омадааст ва ҳар як шаҳрванди кишвар аз он вазъи сулҳу амоние, ки дар кишварамон ҳаст, фахр бояд кунад, зеро ки кишвари мо бо қадамҳои устуворона пеш рафта истодааст. Ҳамватанони азиз ҳар кадоми Шумо бо ҳисси баланди масъулиятшиносӣ ва худогоҳии милли бояд барои пешравии миллатамон саҳмгузор бошед, зеро ин омил боиси пайваста нусрат ёфтани миллати тоҷдори тоҷик, пойдор мондани истиқлолият  хоҳад шуд, дар ҳамин замина тамоми мардуми миллатамон бо сарфарози аз дастгириҳои бевоситаи Пешвои муаззами миллати тоҷик мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои пешравии сиёсати кунунии Ҷумҳуриамон саҳми сазовореро гузоранд.

Тоҷикистон мулки соҳибихтиёр, демократи комилҳуқуқ ва ягона мебошад. Сулҳи он пойдор ва ваҳдату ягонагиаш бо талошу заҳматҳои мардуми башардӯсташ устувору ҷовидон хоҳад монд. Зеро ин сарзамину мулки соҳибдилону равшанзамирон аст, мулки озоду обод аст, мулке аст, ки бар ивази ҷони ҷасурмардону ватандӯстон ба мустақилияти воқеи шарафёб гардадааст.

Муаттар Раҳматова,

номзади илмҳои филологӣ,

устоди кафедраи забони давлатӣ ва ҷамъиятшиносӣ  

Created: 18 September 2018

Hits: 2760

Мо, устодони  донишкада аз «дастгириву баҳамои»-и душманони миллат, ки зери «Паймони миллӣ» имзо гузоштанд, шадидан маҳкум мекунем. Ин нафарон, ки чанде қабл идеяи яке аз олимони саршиноси тоҷики муқими Аврупо Ҳафиз Бобоёровро моли худ карда, мехоҳанд эътилофи қавие созанд. Аммо ҳамонтавре, ки ба таркиби ин «иттиҳоду ҳамбастагӣ» назар меандозем, аён мегардад, ки роҳбарони онҳо ҳамон шахсиятҳоеанд, ки аз косаи оби наҳзатиён об хӯрдаанд. Яъне, ҳамон Алим Шерзамонов «лидери наҳзатиён» дар Бадахшон, Шарофиддин Гадоев, косалеси ширкати «Умед- 88» ва Илҳом Ёқубов, чапдасти хуҷандӣ аст, ки солҳои сол мардумро дар рӯз фиреб намуда, шабҳо назди дӯстони наҳзатиаш корномаҳои рӯзгорашро ситоиш менамуд. Ин «иттиҳоду ҳамбастагӣ» ҳамон рӯзи таъсисёбиаш обрӯи худро аз даст дод. Зеро дигар ҳамақидаҳои онҳо ин «сарҷамъшави»-ро мазҳакае хонданд. Аз ҷумла Дадоҷони Атовулло, ки худро оппозитсияи қавӣ ном мебарад, дар шабакаҳои иҷтимои хандахариш унвон кардааст.

Мо, устодон пайваста дар баробари таълими илми дунявӣ шогирдонамонро ҳушдор медиҳем, ки дониши сиёсии ҳудро қавӣ созанд. Дар муқобили ин ҳама носипосон бо дониши қавии худ истодагарӣ намоянд.  

Created: 19 September 2018

Hits: 2553

(дар ҳошияи мақолаи «Босмачӣ шояд то Аврупо равад, аммо аврупоӣ намешавад»)

Чун ҳамасола дар Варшава конфронси САҲА дар доираи васеъ доир гардид, ки дар он наздики 150-200 нафар вакилон ширкат варзиданд. Дар қатори ин вакилон роҳбарияти ТЭТ ҲНИ ва чанде аз шогиродони дар мактаби худ тарбиятгирифтааш низ бо муттаҳами вориди толори ин маҷлисгоҳ гашта, хостанд маърӯзаи «пур аз мӯҳтаво»-и худро ба мардум иброз доранд. Вале ин амалӣ онҳо баракси ҳол гардид, ки онҳоро ба шармандагии беш аз пештара дучор кард, зеро дар баробари баромади эшон дар ин конфронс, ки маърӯзаи онҳо аз мавзӯъ комилан берун буда, маънои ихтилофангез дошт. Бинобар ин масъулини конфронс маҷбур гашт, ки Кабирӣ ва намояндагони аз ватан бадарғагаштаро аз ин конфронс низ бадарға намуданд. Ин дар ҳолест, ки кори конфронс ба охир нарасида буд. Ва таъкид ҳам сохтанд, ки агар дуюмбора чунин кори  худро такрор созанд, ширкати онҳоро минбаъд қатъ хоҳад кард. Ин муқаррароти нав, тамоми нақшаҳои иғвогаронаи ТЭТ ҲНИ-ро барбод дод, зеро онҳо барои эҷоди чунин намоишу эътирозҳо дар доираи ин ҷаласа моҳҳо тайёрӣ дида буданд. Яъне «чоҳканро зери чоҳ намуданд». Зеро баромади Кабирии бадтинатро аз риштаи муҳокимаи гузаронида будам, ки саросар аз ташфиқоти ифротгароӣ дарак медод.

Гузашта аз ин аз ҳамин минбар истода, бо изҳори табрикоти «самимона нисбати ҳамватанонаш» мардумро ба ворид шудан ба ин ташкилотҳи иртиҷоӣ таҳрик намуда истодааст.

Ҳоло маълум гашт, ки иштирокдорони ин маҷлис дар чи бора будани баромади ин назҳатиёни босмачиро дарк намудаанд ва ба қарори аз маҷлисгоҳ дур намудани эшонро ҳукм додаанд. Ҳиссу ифтихори миллиро доро будаанд, ки бо чунин терористони бадкирдор дар як саф нишастанро ба худ лоиқ надидаанд. Ба ақидаи ман бори дигар олам донист, ки то чи андоза Кабирӣ ва ҳаммаслакони ӯ барои ноором сохтани вазъият дар Тоҷикистон таҳти фармони хоҷагони худ чи бесарусомониҳоро ба роҳ андохтанд. Дуруст ба мисли ҳамин конфронс, ки дар ин маҷлис низ бо зӯриҳои фармондеҳони худ ширкат варзида, кори  конфронсро вайрон сохт. Худ қазоват намоед, ки дар чанд лаҳзаи дар ин маҷлисгоҳ буданаш кори онро вайрон намуда, сад дусад нафар иштирокдоронро ба малол оварда бошад. Таи солҳои зиёд дар Тоҷикистон чи корҳои нохалаф амалӣ намуда, ҳазорҳо нафарро шояд фирефтаи доми макру фиреб кардааст ва бо ин амалӣ хеш миёни мардум ғаму андӯҳро бор кардааст.

Суханрониҳои намояндагони ҲНИ ва муздуронашон дар доираи худи ҷаласаи солонаи САҲА низ саросар пуч ва бемазмуну мӯҳтаво буданд. Он Кабириву шогирдони парвариш кардааш, чун Илҳом Ёқубов низ дар он минбар бо хоҳиши роҳбари фармондеҳаш баромад намуда, бо хоҳиши худ хост аз минбари ин ҷаласа истифода намуда, ҳамон шиорҳои умумии худ дар бораи гӯё нақзи ҳуқуқи башар дар Тоҷикистонро такрор кунад, аммо ягон чизи мушаххасе гуфта натавонист. Бинобар ин, раисикунанда сухани ӯро қатъ намуда, таъкид кард, ки дар доираи мавзӯи ҷаласа сӯҳбат кунад. Зеро баромади онҳо комилан аз мавзӯъ дур буд. Ва мақсаднок низ набуд, зеро назҳатиҳо хостанд, ки бо хоҳиши худ дар Тоҷикистон таҳримҳои зиддидавлатиро ба роҳ монанд.

Ҳамин тариқ ҳини баромади намояндагони ТЭТ ҲНИ модератори конфронс маҷбур шуд, ки баромади онҳо тамом нашуда, ба он нуқта гузоранд ва аз дохили толор онҳоро берун намоянд.

Хоса иштирокеро, ки барояш шояд ин давомдиҳандагони босмачиёни асри гузашта, моҳҳо омодагӣ дида буданд, бар зарарри онҳо хотима ёфт. Ва дубора шармандигиву расвоии беш онҳоро рӯ ба рӯ гардид. Зеро дар ин ҷо ҳатто иштирокдорон ба хулосае омаданд, ки баромади эшон ягон мақсади мушаххас надошта, онҳо тавассути минбари САҲА фурсатро муносиб дониста, ҳадафи нопокашонро амалӣ месозанд.

Ин баромаду суханҳои пучу бемӯҳтаво танҳо барои он, ки нооромӣ дар олам ҳукмфармоӣ кунад. Дар тӯли ин ҳамоиш, ҷомеаи ҷаҳонӣ бори дигар шоҳиди он шуд, ки ТЭТ ҲНИ идомаи мантиқӣ ва қисми таркибии ҳаракати байналмилаии террористӣ буда, ягон чизи нав барои гуфтан надорад. Дигар касе дар ин доираҳо ба ҳиллаю найранг, шиору суханрониҳои пуч ва изҳороту баромадҳои онҳо, ки мақсади ягонаи он ба даст овардани маблағу грантҳои нави кишварҳои иштироккунанда мебошад, аҳаммияте намедиҳад. Яъне, ҷомеаи ҷаҳонӣ аз моҳияти воқеии ин гурӯҳаки террористӣ рӯз аз рӯз ба таври амиқтар огоҳ шуда, рӯз аз рӯз аз он фосила мегирад.

Сухани Кабириро мароқ зоҳир намудам, зеро иброз доштааст, ки намояндагони ташкилотеро, ки айни замон роҳбари мекунад, яъне ТЭТ ҲНИ давомдиҳандаи кори ӯст. Ӯ бошад давомдиҳандаи босмачиёни садаи гузашта буда, қадри он босмачиён беш аз равшанзамирону равшанфикроне, ки барои истиқлолияти воқеии миллати мо саҳм доштаанд.  Ӯ чи тавр инсони нопоку бадсиришт аст, ки мехоҳад бо шогирдони терористи худ тамоми оламро ба хун оғӯшта намуда, инсонҳои бечораро қатл менамояд.

Ин Кабирии нохалаф ҳатто дар тақдими «табрикоташ бахшида ба Истиқлолияти Тоҷикистон» иброз доштааст, ки агар равшан баён созам, ҳамкориро бо назҳатиҳову босмачиён рад накунад, Истиқлоляти мо воқеи хоҳад гардид. Дар куҷо ин мафҳум вуҷуд дорад, ки ҳамкорӣ бо терористону босмачиён Истиқлолият ба даст меояд. Ин афкори ҳамон нафароне, ки мағзи сарашон ҳатто кор намекунад, зеро ақидаҳои терористиву экстремистӣ аллакай майнаи сари онҳоро лоғар намудааст. Ва ба ин Кабирии давомдиҳандаи босмачиҳо гуфтаниам, ки якрӯз дар дарёи хуни мардумони бечора худ ғарқ гардида, илоҷи наҷот нахоҳӣ ёфт.

Дар ҷавоби ҳамон сухани гуфтаи Кабирӣ, ки худу ҳаммаслаконашро давомдиҳандаи босмачиён номидааст иброз мекунам. Дар ҳақиқат «Гург қишлоқашро дигар мекунаду феълашро не». Вале бояд донист, ки на ҳама ин феъл ӯро дар шикор муваффақ месозад. Дар натиҷаи феъли бадаш рӯзе тӯъмаи онҳое мегардад, ки ҳатто худ бехабар мемонад.

Насим Тошхӯҷаев,

номзади илмҳои химия,

устоди кафедраи химия ва технологияи маҳсулоти хӯрока

Created: 18 September 2018

Hits: 2590