Сарвари давлат дар яке аз суханроиҳои хеш таъкид медоранд:  “Созмонҳои террористӣ бо истифода аз технологияҳои муосири иттилоотӣ ва бо роҳи тафсири ғаразноки сарчашмаҳои динӣ дар мафкураи ҷавонони камтаҷрибаву ноогоҳ ғояҳои тундгароиро ҷой карда, онҳоро ба қатлу куштор, барҳам задани амният ва суботу оромӣ дар мамлакатҳои гуногун ташвиқ менамоянд. Аз ин лиҳоз, сохтору мақомоти марбутаро зарур аст, ки дар роҳи ташвиқу тарғиби тундгароии динӣ садди устувор гузошта, ҷавононро ба ҳушёриву зиракӣ ҳидоят кунанд ва онҳоро дар рӯҳияи садоқат ба халқу Ватан ва эҳтиром ба арзишҳои умумиинсонӣ тарбия намоянд».

Ба таъкиди Президенти Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, амалҳои даҳшатноки террористӣ, ки солҳои охир дар гӯшаҳои гуногуни олам содир гардида, боиси марги ҳазорон одамони бегуноҳ шуда истодаанд, возеҳ нишон медиҳанд, ки терроризм имрӯзҳо ба таҳдиди воқеиву ҷиддӣ ба амнияту суботи ҷаҳон ва пешрафти инсоният табдил ёфтааст.

Инсоният дар симои терроризми байналмилалӣ бо душмани бераҳму шафқат ва маккоре рӯ ба рӯ омадааст, ки тамоми меъёрҳои ахлоқӣ ва арзишҳои умумиинсониро поймол карда, барои расидан ба ҳадафҳои худ аз ягон ваҳшоният рӯй намегардонад.

Боиси зикр аст, ки Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳам ҳанӯз солҳои навадуми асри гузашта даврони фоҷиабори муқовимат ба экстремизм ва терроризмро аз сар гузаронид ва дар ин роҳ даҳҳо ҳазор талафоти ҷонӣ дод. Ҳанӯз аз соли 1999 барои мубориза  бар зидди терроризм ва экстремизм як зумра санадҳои меъёрии ҳуқуқиро қабул намуд. Президенти Ҷумҳурии  Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  16 ноябри соли 1999 ба Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон  «Дар бораи мубориза бо терроризм»  ва 21 ноябри соли 2003 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи мубориза бо экстремизм» -ро  ба тасвиб расониданд.  Қабули ин ду қонун  барои Ҷумҳурии Тоҷикистон  имкониятҳои  хуберо дар таҳкими мубориза бо терроризм ва экстремизм фароҳам овард.

Ҳамзамон бо қарори суди олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳанӯз соли 2003 фаъолият бурдани ҳизбу ҳаркатҳо ба монанди Ҳаракати исломии Туркистон, Ҳизб- ут – таҳрир, Салафия, Ансурлоҳ, Ваҳҳобия, Ҷунбиши Исломии Ӯзбекистон, Ал – қоида ва даҳҳои дигар манъ шуда, пас аз ҳаракатҳои террористиву ифротгароӣ соли 2015 ҳизби наҳзати ислом низ ба қатори ҳизбҳои ифротгароӣ шомил шуд.

Масъалаи ҷалби ҷавонон ба сафи ҷунбишу ҳаракатҳои ифротӣ ва гурӯҳҳои террористӣ, инчунин иштироки онҳо дар ҷангу муноқишаҳои давлатҳои хориҷӣ, ба яке аз масъалаҳои доғи ҷомеа табдил шудааст. Мутаассифона, аксари ҷавононе, ки ба гурӯҳу созмонҳои ифротгароӣ мепайванданд, онҳое мебошанд, ки саводи зарурии дунявӣ ва маърифати ибтидоии динӣ надоранд. Ин гурӯҳҳо бо истифода аз ҳамин омил ҷавононро ба доми худ кашида, ба коми марг мебаранд. Мутаассифона, баъзе ҷавонони мо ҳатто дорои саводи ибтидоии динӣ нестанд. Бо вуҷуди ба дин таваҷҷуҳ доштан шинохти дурусти динӣ надоранд. Бинобар ин, онҳоро аз номи дин ба осонӣ барои шомил шудан ба ҳаракату гурӯҳҳои ифротӣ даъват мекунанд. Ҷавоне, ки ҷаҳонбинии хуби сиёсӣ надорад, моҳияти равандҳои сиёсии ҷомеа, минтақа ва ҷаҳонро дарк намекунад, зуд ба доми фиреби гурӯҳҳои ифротӣ меафтад.  Бехабар аз он, ки на дар хизмати ислом, балки дар хизмати кадом як хоҷае қарор гирифтааст.

Яке аз роҳҳои ҷалб намудани ҷавонон ба гурӯҳу созмонҳои ифротгароӣ- ин бо истифода аз шабакаҳои интернетӣ ҷалб намудани онҳо мебошад. Хушбахтона, дар Паёми соли 2022 Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  ба Вазорати корҳои дохилӣ, Кумитаи давлатии амнияти миллӣ, Прокуратураи генералӣ ва дигар мақомоти марбута доир ба масъалаи таъсиси «Маркази ягонаи иттилотӣ  ҷиҳати мубориза бар зидди ҷиноятҳо бо истифодаи технологияҳои иттилоотӣ ва кибертерроризм» супориш дода шуд, ки ба Ҳукумати ҷумҳурӣ пешниҳоди асоснок манзур созанд ва бовар ҳаст, ки таъсис додани ин марказ барои дар сатҳи зарурӣ ба роҳ мондани муқовимат ба истифодаи  шабакаи интернет бо мақсадҳои экстремистӣ ва террористӣ натиҷаҳои  дилхоҳ медиҳанд.

Аз ин рӯ, ҳар яки моро зарур аст, ки бо дарки аҳамияти вазифагузориҳои Сарвари давлат иҷрои нишондодҳои Паёмро сармашқи кори худ қарор диҳем, зеро ба бовар метавон гуфт, ки татбиқи босамари ин барномаи ояндасоз дар иртибот ба рушди кишвар ва беҳдошти зиндагии мардум саҳифаҳои тозаеро боз хоҳад кард.

Атаева Т.Х., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 90 маротиба

Имрӯз кишвари мо аз файзу баракати истиқлолияти давлатӣ ва ваҳдати миллӣ дар шоҳроҳи рушди устувор қарор дошта, сатҳу сифати зиндагӣ, маърифату ҷаҳонбинӣ ва эҳсоси худшиносиву ифтихори миллии ҳамватанони мо  торафт таҳкиму густариш меёбад.

Аммо, ҳоло низ дар ҷомеа нафароне ёфт мешаванд, ки фазои ободу озод, муҳити орому осудаи кишварамонро нодида мегиранд. Бо истифода аз иғвову дасиса ва нотавонбинии худ дар зеҳну шуури сокинон ақидаҳои бадбиниро бунёд месозанд.

Аз ҷумлаи нотавонбинон амсоли Муҳаммадиқбои Садриддин  имрӯз берун аз Ҷумҳурии Тоҷикистон барои пиёда сохтани ҳадафҳои ғаразноки худ тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ барои зиёд кардани тарафдорону пайравони хеш кӯшиш меварзанд.  

Дар нигоҳи аввал ин суханрониҳо, ки гоҳо бо оятҳои каломи раббониву  ҳадисҳои набавӣ, гуфтаҳои бузургон, санадҳои меъёрии ҳуқуқӣ ва дигар иқтибосҳо оро дода мешаванд, дархӯри мардуми диёр ҳастанд ва ҳамагон муштоқи онҳоянд. Вале дар асл, беасосию бебунёдӣ, фиреби маҳзу туҳмати хушку холӣ будани матни чунин суханрониҳо қадру қимати онҳоро ба хоки сиёҳ баробар мекунад. Шахсони дилогоҳу аз асли гап бохабар на онҳоро гӯш мекунанду на ба онҳо бовар доранд.

Миллати мо ҳамчун миллати фарҳангсолору соҳибтамаддун гӯши панду андарзшунав дорад, фармудаву гуфтаҳои қобили қабулро хуш мепазирад ва дар ҳалли муаммову мушкилот машварату маслиҳатро муҳим меҳисобад.

Мақсад аз ин гуфтаҳо он аст, ки агар даъватҳои Муҳаммадиқбол ва пайравонаш ба нафъи аҳли ҷомеа бошад, мардум ҳаргиз аз онҳо сарфи назар намекунанд. Аммо он суханҳо, новобаста ба он ки аз номи кӣ садо медиҳанд, нерӯи муттаҳидкунандагӣ, ба ҳам овардани миллат, ба бунёдкорию созандагӣ ҳидоят кардани ҳамватанонро надошта, дар дилҳо тухми нифоқу кина мекоранд ва дар байни қишрҳои гуногуни ҷомеа ҷудоӣ меандозанд.

Мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки созмони «Паймони миллӣ», ки ҳадафаш сарҷамъ намудани гумроҳони хоҷагони бегона аст,   доир ба ҳама мавзӯъ изҳори андеша мекунанд. Аз мадди назари онҳо на танҳо масоили рӯзгори сокинони мамлакат, балки зиндагию фаъолияти муҳоҷирони меҳнатии дар дигар давлатҳо қарордошта ҳам берун намемонад. Доир ба вазъи соҳаҳои мухталифи хоҷагии халқ – маориф ва илм, тандурустию ҳифзи иҷтимоӣ, варзишу сайёҳӣ, саноату кишоварзӣ, нақлиёту алоқа ва ғайра сухан ронда истода, гуфтори онҳо ҳамеша бо сиёҳ кардани роҳбарони зинаҳои болоии ҳокимият хулоса мешавад. Бо ибораи дигар, мақсади асосӣ аз «булбулрафторӣ»-и ин қавми хоину ватанфурӯш ҳамин аст: бо кадом роҳу восита ва тариқе набошад, нодида гирифтани пешравию дастовардҳои замони соҳибистиқлолӣ, бадном сохтани давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, резонидани обрӯю эътибори халқи тоҷик ва Ватани азизамон дар миқёси байналмилалӣ.

Пешвои муаззами миллат зимни баргузории ҷаласаҳои ҳукуматӣ, чорабиниҳои ҷашниву мулоқотҳо бо аҳли ҷомеа ҳамеша аз он ёдовар мешаванд, ки бо вуҷуди пешравию муваффақиятҳои назаррас, ҳанӯз муаммою мушкилоти ҳалталаб дар зиндагиамон зиёд аст. Вазифаи аввалиндараҷа ҳамин аст, ки дар ҳамҷоягӣ роҳи ҳалли онҳоро ёбему аз паи ислоҳи камбудиҳо шавем.

Ҳадафи ҳар як шаҳрванди бо нангу ори мамлакат он аст, ки дар шароити ҷаҳонишавии тамаддунҳо зираки сиёсиро аз даст надода, барои якдиливу якрӯи мубориза барем.

Аминҷонова. Р, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 80 маротиба

  Таҷрибаи чандинҳазорсолаи таърихӣ бозгӯи онро дорад, ки агар дар байни қавму миллатҳо ваҳдату ягонагӣ, ҳамдигарфаҳмӣ ва сарҷамъӣ мавҷуд набошад, он миллат зудфаношаванда хоҳад буд. Тоҷикон дар оғози солҳои навадум қарни гузашта ин зарфиятро дар рагу пайи худ эҳсос кардааст. Мо таҷрибаи талхи нофаҳмиҳоро паси сар намуда, имрӯз як миллати воҳид, пешрафта ва дорои эҳсоси баланди худшиносоӣ мебошем. Мо ифтихори ватандориро пеш аз ҳама аз  Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ омӯхтаем. Сарвари давлат борҳо дар баромадҳои хеш таъкид медоранд, ки тифоқ бошем, саҷамъ бошем, ватанамонро сидқан дӯст дорем. Пушти ин ҳафҳои меҳрбор як ҷаҳон ифтихор ва ҳуввияти миллӣ қарор дорад. Дӯстдории Ватан аз ҳифзи амният сарчашма мегирад. и Ватани азизамон ва суботу оромии халқамон ҳамешагӣ ҳушёру

        Барои ин илму савод омӯхтан, маърифати худро баланд намудан, содиқона хизмати Ватанро дар сафҳои Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон адо намудани ҷавонони бонангу номус ниҳоят зарур аст.

        Вазъи кунунии ҷаҳони имрӯз аз ҳар як фаъоли ҷомеа тақозо дорад, ки барои гирифтани пеши роҳи падидаҳои номатлуб дар мисоли бегонапарастию тақлидкорӣ, исрофкориву хурофотпарастӣ ва таассубу шуҳратталабӣ дар байни мардум бошанд.

                 Ба фарзандон, насли наврас фаҳмонем, ки омӯхтани илму дониш, забономӯзӣ, касбу ҳунар ҳар як инсонро ба баланд гардидани меҳраш ба Ватан, оила, падару модар, арзишҳои миллӣ ва дур шудан аз ҳама гуна зуҳуроти номатлуб оварда мерасонад. Аз ин рӯ, ин аст, ки Пешвои миллат таъкид намуда, гуфтаанд: "Мо бояд ба қадри давлати соҳибистиқлоламон, Ватани соҳибихтиёрамон, сулҳу субот, оромии давлати маҳбубамон, ваҳдати мардумамон расем, онҳоро эҳтиёт ва ҳифз намоем. Шукрона кунем, ки соҳиби Ватани озод, давлати соҳибистиқлол, узви комилҳуқуқи ҷомеаи башарӣ ва созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ ҳастем".

        Бале имрӯз дар шароити ҷаҳони пуртазоди яроқнокшавии бошитоб, шурӯи ҷангҳои сард, тағйирёбии иқлим, хушксоливу камобӣ, обхезиҳои пайдарпай ва дигар раванду омилҳо, ки зиндагии сокинони сайёраро халалдор месозад, ба қадру қимати ҳидоятҳои Пешвои миллат бирасем, барои зиндагии шоиста ҳушёриву зиракиро аз даст надода, баҳри суботу оромии Ватан кӯшиш бар харҷ диҳем ва масъалаи таъмини суботи ҷомеаро дар меҳвари ҳамарӯзаи фаъоляти худ қарор диҳем.  

Аминҷонова. Р, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 76 маротиба

Сулҳу ҳамдигарфаҳмӣ ин калимаҳое ҳастанд, ки ҳамеша инсонҳоро шоддил менамояд. Махсусан барои онҳое, ки ҷангу ҷидол ва нофаҳмиро аз сар гузаронидаанд.  

Имрӯз мо бе шак гуфта метавонем, ки дар шароити ноорому зудтағйирёбандаи ҷаҳон ва хатару таҳдидҳои амниятӣ аз ҷумла терроризму ифротгароӣ дар минтақа ва ҷаҳон сар бардоштани гурӯҳҳои муташаккили террористӣ, ки ҷомеаи байналмилалиро ба ташвиш овардааст раванди ба даст овардани ваҳдату ягонагӣ дар Тоҷикистон, ки дар охири қарни гузашта бо ҷонисориҳои фарзандони фарзонаи миллат ба даст омадааст намунаи барҷастаи дарси ибрат ва ваҳдату дӯстӣ ба таҳкими давлатдории миллии халқу миллатҳои ҷаҳон маҳсуб ёфта, обрӯю эътибори сиёсии Тоҷикистон ва миллати сулҳофари онро дар миёни кишварҳои минтақа ва ҷаҳон баланд мебардорад. Имрӯз якдиливу ягонагии тоҷикон мавриди омӯзиши ҷомеаи ҷаҳонӣ қарор гирифтааст, ки мояи ифтихор ва сарфарозии кулли тоҷикони ҷаҳон мебошад. Худшиносӣ ва худогоҳии миллӣ гӯё пандест, ки аз гузаштаи дурру наздик ва пешрафти ҳаёти маънавӣ ва моддӣ ва аз саҳифаҳои торику фаромӯшгашта ва бурдубохти миллати тоҷик моро ошно менамояд ва роҳи ваҳдат, якдигарфаҳми истиқлоли кишварро муҳофизату пойдор ва ягонагии мардумро устувор нигоҳ дошта метавонад.

Танҳо дар сурати ягонагӣ тамоми душвориҳо ва камбудиҳои ҷойдошта роҳи ҳалли худро меёбанд, рӯзгори мардум рӯз аз рӯз беҳтару хубтар ва сатҳи камбизоати коҳиш ёфта, савияи саводнокии аҳолӣ кишвари азизамон ба шоҳроҳи пайку нусратҳои нав рӯ меорад. Ба ақидаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон “Ҳар касе, ки ниҳоле сабзонда бошад, медонад, дарахт соле як маротиба ҳосил медиҳад. Аммо ниҳоле низ ҳаст, ки ҳамеша меваи ширин ба бор меорад. Мо меваи ширину сабзонидаамонро чашидем, ҷомеаи мо аз он баҳравард гардид, мо ҳаргиз роҳ намедиҳем, ки дигар теша ба решаи он расад”.

Он дарахте, ки Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба суҳлу ваҳдат ташбеҳ додаанд, имрӯзҳо меваҳои ширину бисёре ба самар оварда истодааст, ки бо онҳо мо, халқи шарафманду заҳматқарини Тоҷикистон ифтихор мекунем. Соҳибистиқлол гаштани Тоҷикистон ва дар охири солҳои 90-уми асри гузашта ба даст овардани ваҳдату ягонагӣ ва имзои “Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон” саҳифаҳои наву тозаеро дар таърихи муосири халқи шарафманди тоҷик боз намуда, кишвари моро аз вартаи нобудшавӣ ва ҷанг раҳонид. Дар тӯли таърихи муосири Тоҷикистони соҳибистиқлол нақши имзои ин ҳуҷҷати муҳими тақдирсоз басо бузург аст зеро, баъди имзои ин ҳуҷҷат пояҳои сиёсию давлатдории тоҷикон, ки дар ибтидо комилан фалаҷ гашта буданд ба марҳилаи нави азнавсозӣ ва рушди худ соҳиб гардида, фазои амниятӣ дар кишвари тозаистиқлоли мо то андозае беҳбуд бахшида шуд, ки дар ҷараёни ин раванди таърихию сиёсӣ хизматҳои барҷастаи таърихии Пешвои миллати тоҷикон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон басо бузург аст, ки дар саҳифаҳои таърихи муосири миллати мо бо ҳарфҳои тиллои абадан сабт хоҳад шуд.

Дар ҳақиқат Ваҳдати миллӣ ҷавҳари ҳастии ҳар як миллат ва гулгулшукуфоии Ватан аст, зеро дар давлате, ки сулҳу аманӣ ҳукумфармост, он давлат рӯз то рӯз гул-гул мешукуфад, иқтисодиёташ тадриҷан пеш меравад, ҳам аз ҷиҳати сиёсию иҷтимоӣ ва маънавӣ рушду инкишоф меёбад.

Маҳз бо кӯшишҳои сулҳпарваронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон миллати парешон сарҷамъ омад ва имрӯз барои расидан ба ҳадафу ормонҳои миллӣ ҳар як шаҳрванди бедордили Тоҷикистон кӯшиш карда истодааст. Имрӯз дар ҳар як оилаи тоҷику Тоҷикистони файзу нусрати Истиқлолу озодӣ ва ваҳдату дӯстӣ падидор аст.

Хулоса, чун як фарзанди бонангу номус ва баори миллат бо сулҳу ваҳдати кишвари азизам имрӯз меболам ва ифтихор дорам.

Муҳайё Абдусаломова, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 79 маротиба

Халқи тоҷик аз шумори он миллатҳоест, ки марзу буми худро хеле дӯст медорад ва барои ҳастии он ҷоннисорӣ мекунад. Дар олам чанд муқаддасоти ягона ва такрорнашавандае мавҷуд acт, ки Модару Ватан низ ба он шомил ҳастанд.

Baтан ифтихор, сарвати бебаҳо, шаъну шараф, ноёбтарин неъматест, ки онро ба ҳеҷ ганҷе наметавон иваз намуд. Оромиву шукуҳ ва шукуфоии Ватан ба масъулияти ҳар як сокини он вобаста acт. Aгар Ватан орому осуда бошад, дар саросари он cyлҳу субот ҳукмрон буда, нозу неъмат фаровон гашта, муҳаббати мардум меафзояд.

Myҳaббат  ба Ватан асосан дар даврони кӯдакӣ зоҳир шуда, минбаъд ташаккул меёбад. Муҳимтар аз ҳама кӯдакон бояд аз хурдсолӣ ба мафҳумҳои сулҳ, дӯстӣ, озодӣ, ваҳдати миллӣ сарфаҳм раванд. Ин кор пеш аз ҳама маҳсули тарбияи оила, ҷомеа ва мактаб аст. Бино бар ин дар мактабҳо фазои сулҳ, ваҳдат, ватандӯстӣ, меҳанпарастӣ, ваҳдату муқаддасоти Тоҷикистон ҳукмфармо, танинандоз  ва дар мадди аввал бояд қарор гирад. Тарбияи ҳисси ватандӯстӣ ва инсонгароӣ дар ҳамаи замонҳо яке аз масъалаҳои муҳим ва заҳматталаби ҷамъиятӣ шуморида шуда, ин мафҳум то ҳол идома ёфта истодааст. Воқеан, хизмат ба Ватан қарзи ҳар шаҳрванд буда, далериву ҷасурӣ ва ҷавонмардии ҳар нафари бонангу номусро талаб мекунад. Хизмат дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳ боиси ифтихору сарбаландист.  Ҷавононро бояд аз даврони мактабхонӣ ба хизмати Ватан омода кард. Дар мактабҳои миёна зарурати хизмати ҳарбиро амиқу дақиқ бояд омӯзонид. Ҳар ҷавон пас аз хатми мактаб бояд хизмат ба Ватанро вазифаи аввалиндараҷа донад. Барои насли ҷавон яке аз муҳимтарин мактаби обутоб хизмати ҳарбӣ аст. Маҳз дар ҳамин ҷо ҷавонписарон шуҷоату мардонагӣ омӯхта, муқаддастарин арзиши ҳаёт дӯст доштан ва содиқона муҳофизат кардани хоки поки Ватани азизро меомӯзанд. Барои ободиву оромӣ, ҳифзу нигаҳбонии он сарбозони Ватан, ҳомиёни марзу буми кишвар ҷонфидоиву хидмати бузург менамоянд.

Ба сарбоз се чизи аз ҳама муқаддасро бовар кардаанд: Ватанро аз бегонагон муҳофизат намудан, модари азизу меҳрубонро посбонӣ намудан ва дар ҷаҳон сулҳро пойдор гардонидан.

Ватанпарастӣ арзиши муқаддас ва яке аз рукнҳои муҳимтарини тарбия мебошад. Тарбияи ватанпарастӣ аз оила, кӯдакистон, мактаб оғоз шуда, дар ҷомеа, ниҳоят дар сафи Артиши миллӣ рушд меёбад. Дар шуури бачаҳо бедор сохтани ҳисси муҳаббат ба диёр, кишвар ва сарзамин вазифаи падару модарон, ҷомеа ва омӯзгорон мебошад. Чунонки Президенти кишвар Эмомалӣ Раҳмон гуфтаанд: «…ба ҷавонони бонангу номус ва худшиносу ватандӯст, соҳибкорони ҳимматбаланд ва ҳар фарди бонангу номуси миллат муроҷиат карда, мехоҳам бори дигар таъкид намоям, ки ба мардуми шарифи тоҷик ва Ватани маҳбубамон Тоҷикистони соҳибихтиёр, инчунин ба хотири ободии сарзамини аҷдодиамон, пешрафти давлати соҳибистиқлоламон, баланд бардоштани обрӯи он дар арсаи байналмилалӣ ва ҳимояи манфиатҳои миллату давлат бо дасту дилу нияти пок ва содиқонаву поквиҷдонона хизмат кардан вазифаи фарзандӣ ва қарзи имониву инсонии ҳар яки мо ва мақсаду мароми ягонаи мост!».

Тибқи моддаи 43 - юми Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон «Ҳифзи Ватан, ҳимояи манфиати давлат, таҳкими истиқлолият, амният ва иқтидори мудофиавии он вазифаи муқаддаси ҳар шаҳрванд аст».

Муҳайё гардидани шароитҳои хуби хизмат аз ҳар як афсар ва сарбози содиқи Ватан тақозо менамояд, ки хизматро баҳри ободӣ ва тинҷию амонии кишвар сидқан ба ҷо оварда, вазифаҳое, ки дар наздашон гузошта мешавад, бо сари баланд, бошарафона ва саршор аз ҳисси баланди ватандӯстӣ ба ҷо оваранд. Зеро ҳифзи Ватан, таъмини суботу оромӣ, ҳимояи марзу бум ва сокинони онро вазифаи муқаддас ҳисобидаанд.

Тоҳирҷон Тоҳиров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 89 маротиба

Ҳамасола тибқи анъана Сарвари давлат  аз бурду бохти ҳама соҳаҳои хоҷагии  халқи Ҷумҳурии Тоҷикистон дар соли сипаригашта ва иқдому тасмим дар соли пешоянда ба вакилони парлумон, дар симои онҳо ба ҳама мардуми кишварамон Паём ироа менамоянд. Дар баробари дигар самтҳо меъморӣ ва шаҳрсозӣ низ дар Паём мавқеи меҳварӣ дорад.

Соли 2023-юм 15 ёдгории меъмориву фарҳангии тоҷикон ба Феҳристи Ҷаҳонии фарҳанги моддии ЮНЕСКО ворид карда шуд, ки боиси эътибори бештар пайдо кардани фарҳанги бостонии миллати тоҷик (мисли Қалъаҳои Ҳулбук, Хуҷанд ва Ҳисор) дар байни ҷомеаи башарӣ гардид. Ҳамчунин, пешниҳоди Тоҷикистон оид ба ворид намудани 5500 шаҳраки Саразм дар соли 2022 ва 2500– солагии шаҳраки қадимаи «Тахти Сангин» ба Рӯйхати ҷашнвораҳои ЮНЕСКО дар соли 2023 пазируфта шуд.

Бо мақсади густариш бахшидани тармиму барқарорсозӣ ва ҳифзи ёдгориҳои меъморию фарҳангӣ, инчунин, рушди сайёҳӣ дар ин самт сохтори алоҳида – Агентии ҳифзи мероси таърихиву фарҳангӣ таъсис дода шуд. Хушбахтона дар зинаи магистратура низ яке аз шохаҳои меъморӣ ихтисоси «Тармими ёдгориҳои фарҳангӣ» дар донишкадаи мо соли равон ифтитоҳ ёфт.

Дар умум соли 2023 беш аз 200 муассисаи таълимии нав ва биноҳои иловагӣ барои беш аз 85 ҳазор хонанда сохта, ба истифода дода шудааст, вале ин ҳоло ҳам кам аст. Зеро ҳанӯз 73 ҳазор хонанда бе ҷойи нишаст мемонад.

Афзоиши аҳолӣ дар давраи Истиқлолият аз 5.2 млн соли 1991 ба 10.2 млн соли 2023 расид, ки мо меъморонро водор менамояд, ҷиҳати бунёди маҳаллаҳои истиқоматии нав ва инфрасохтори хизатрасонӣ иқдом намоем.

Дастрасӣ ба манзил яке аз самтҳои муҳимми меъморию шаҳрсозӣ буда, то имрӯз дар ин самт корҳои зиёд ба анҷом расонида шудааст.

Чи тавре аз Паём бармеояд: «Аз соли 2000-ум то соли 2024-ум ҳаҷми солонаи ба истифода супоридани манзил аз 345 ҳазор метри мураббаъ ба зиёда аз 1,8 миллион метри мураббаъ расидааст».

Бо мақсади беҳтар кардани шароити зиндагии мардуми кишвар танҳо дар 10 соли охир 7200 гектар заминҳои наздиҳавлигӣ барои бунёди беш аз 14 миллион метри мураббаъ манзили истиқоматӣ ба аҳолӣ ҷудо гардидааст.

Аз ҷумла дар Паёми зикр гардидааст, ки «Танҳо дар давоми ҳафт соли охир ба маблағи беш аз 37 миллиард сомонӣ фондҳои асосӣ ба кор андохта, қариб 8 миллион метри мураббаъ манзилҳои истиқоматии истифодаи умум ба истифода дода шудаанд».

Дар баробари ин таъкид мегардад, ки ҳангоми бунёди манзилҳои истиқоматӣ ва иншооти гуногун бояд санъати меъмории миллӣ риоя гардида, барои боз ҳам беҳтару зебо гардидани симои шаҳру деҳот кӯшиш ба харҷ дода шавад ва ҳангоми таҳияи нақшаҳои шаҳраку деҳот, банақшагирии бунёди иншооти иҷтимоиву сайёҳӣ ва иншооти дигар риояи ҳатмии қоидаву меъёрҳои шаҳрсозӣ ва сохтмон, истифодаи васеи суннату унсурҳои меъмории миллӣ таъмин намоянд.

Дар Паём вазифагузорӣ шудааст. ки  «…масъулонро зарур аст барои таъмини рушди соҳаи сохтмон ҷиҳати ба стандартҳои муосир мутобиқ гардонидани сифати иншооти сохташаванда ва омода намудани кадрҳои сатҳи баланди соҳаи меъморӣ дар дохил ва хориҷи кишвар тадбирҳои иловагӣ андешанд».

Дар умуми таманниёти Паём моро ба ояндаи нек ҳидоят намуда, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Асосгузори Сулҳу Ваҳдати Миллӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо эътимоди қавӣ изҳор медоранд: «Ман ба қудрати созандаву офарандаи мардуми сарбаланди тоҷик эътимод дорам ва як нуктаро дилпурона изҳор менамоям: мо ҳамаи иқтидору имкониятҳоро дорем, ки раванди ободкориву созандагиро беш аз пеш густариш бахшем, барои расидан ба ҳадафҳои миллиамон кӯшишу ғайрати бештар намоем, бо сарҷамъиву муттаҳидӣ камбудиҳои мавҷударо бартараф кунем, рушди устувору босуботи кишвари азизамонро таъмин созем ва рӯзгори ҳар як хонадони Тоҷикистонро аз имрӯза беҳтар гардонем».

Зокиров Р.Ш., устоди кафедраи меъморӣ

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 13 маротиба

Дар марҳилаи ҷаҳонишавии давлатҳову тамаддунҳо, вазъи ноороми сайёра, тағйир ёфтани раванди зиндагӣ он миллате пирӯзу пешрав хоҳад шуд, ки дар байни сокинонаш ваҳдату ҳамдилӣ побарҷо бошад.

   Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳанӯз чанд сол қабл, зимни мулоқоташон бо намояндагони ҷомеаи кишвар вобаста ба хатарҳои замони муосир изҳори андеша намуда, аз ҷумла чунин гуфта буданд:    

     «Дар ҷомеаи муосир терроризму ифротгароӣ дар минтақаву кишварҳои гуногуни олам  торафт доман густурда, боиси ҳар рӯз ба ҳалокат расидани садҳо нафар аҳолии осоишта ва сарсону овора шудани ҳазорҳо одамони бегуноҳ гардида, зуҳуроти мазкур бар асари сиёсӣ намудани ислом ҳоло ба таҳдиди бузурги ҷаҳонӣ табдил ёфтааст.

     Бадхоҳони миллати мо ҳанӯз ҳам бо дасти гумоштагону зархаридонашон, яъне хоинони миллат, ки дар хориҷа қарор доранд, бар зидди давлатамон фаъолият карда истодаанд.

     Зархаридону хоинони миллат, ки имону мазҳаби худро фурӯхтаанд ва тавассути расонаҳои хабарии ташкилкардаи хоҷагони хориҷии солҳои 90-умашон бар зидди мардум ва таъриху фарҳанги халқи бостонии худ туҳмат мебофанд, бехабаранд, ки теша бар решаи хеш мезанад.

    Мардуми тоҷик инро бояд донанд. Маҳз барои ҳамин ман доим таъкид мекунам, ки мо бояд ҳеҷ гоҳ зиракии сиёсиро аз даст надиҳем».

     Пешвои  муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатиашон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳам махсус таъкид карданд, ки шиддати ин хатару таҳдидҳои ҷаҳонӣ имрӯз ҳам  паст нашудааст. Бинобар ин, мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва сохторҳои низомиро зарур аст, ки бо ҳушёриву зиракии сиёсӣ ва баланд бардоштани донишу малакаи касбӣ, инчунин, бо истифода аз шаклу усулҳои муосир муборизаро бар зидди терроризм ва экстремизм, зуҳуроти ҷинояткоии муташаккили фаромиллӣ, қочоқу муомилоти ғайриқонунии маводи мухаддир ва дигар қонуншиканиҳо тақвият диҳанд. Дар ин раванд, диққати асосӣ бояд ба пешгирӣ намудани терроризму экстремизм, шомилшавии шаҳрвандони мамлакат ба созмону ҳаракатҳои террористиву экстремистӣ ва ба Ватан баргардонидани шахсони гумроҳшуда равона карда шавад.

     Дар паноҳи хоҷагони хориҷӣ дину мазҳаб, Ватану миллат ва падару модари худро фурӯхта, бо роҳи дуррӯғбофию бӯҳтонзанӣ тавассути шабакаҳои иҷтимоӣ давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистонро бадном сохтани Саидюнуси Истаравшанӣ, Шарофиддин Гадоев, Муҳаммадиқболи Садриддин ва Алим Шерзамонов ва дигарон далели ин гуфтаҳои Ҷаноби Олист. Ин зумраи хиёнатпеша ба ғайр аз хунрезию зиёнрасонӣ кори дигарро намедонанд, ҳазорон пешравию ободии дар Тоҷикистон шудаистодаро намебинанд, вале бо мушоҳидаи як камбудии кӯчак аз паша фил сохта, ба рӯи олам ҷор мезананд, роҳбарияти кишварро ба камфаъолиятию бепарвоӣ муттаҳам карданӣ мешаванд.

Мубориза ба муқобили терроризму экстремизм ва дар умум ҳамаи падидаҳои номатлуб ва хатарҳои ҷаҳони муосир дастҷамъӣ ва муттаҳидии тамоми аъзои ҷомеаро, аз ҷумла устодони ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд тақозо менамояд.

Шаҳбоз Дадобоев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 83 маротиба

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Тоҷикистонро давлати ҷавонон ном бурданд. Ин ифодаи он аст, ки Сарвари давлат ба қувваю иродаи ҷавонони кишварамон боварии комил доранд ва дар орзуи он ҳастанд, ки насли наврасу ҷавони кишвар ин рисолати худро сарбаландона ва содиқона иҷро намуда, аз пайи омӯзиш, тадқиқ ва тадбиқи ниятҳои неки худ бошанд.

Қабули Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи сиёсати давлатии ҷавонон» шаҳодат ба мақом ва диққати ҷиддии роҳбарият ба ин қисми ҷомеа аст. Пас аз қабул шудани ин ҳуҷҷат яке аз самтҳои асосӣ ва афзалиятноки сиёсати иҷтимоии Тоҷикистон сиёсати давлатии ҷавонон ташаккул ёфт ва тарбия намудани инсони комил дар руҳияи ватандӯстиву ватанпарварӣ, садоқат ба Ватан, бофарҳангиву маданиятнокӣ оғоз гардад. Яке аз масъалаҳое, ки боиси нигаронии ҷомеаи кишвар гаштааст, коста шудани маърифату худогоҳии ҷавонон оид ба пос доштани таъриху фарҳанг, арзишҳои ахлоқӣ ва маънавии миллӣ, ноогоҳӣ ва сатҳи пасти маърифати ҷавонон мебошад, ки ин боиси воридшавии онҳо ба гурӯҳҳои иртиҷоӣ, зиёд гаштани майли наврасону ҷавонон ба арзишҳои бегона мегардад.

Пешвои миллат ҳангоми баромад дар маҷлис бахшида ба 20-умин солгарди Иҷлосияи ХХ Шӯрои Олии Тоҷикистон гуфта буданд: «Мо бояд дар замири насли ҷавон ҳисси баланди миллӣ, эҳсоси худшиносиву ватандӯстӣ, ахлоқи ҳамида, сабру таҳаммул, омӯзиши илм ва касбу ҳунарҳои муосир, ҷиддияту меҳнатдӯстӣ ва эҳтироми волоияти қонунро талқин намоем, то онҳо тавонанд, дар оянда ҳамчун намояндагони сазовор ва шоистаи миллати хеш Ватани азизамонро дар арсаи ҷаҳон муаррифӣ намоянд».

Ин дастуру ҳидоятҳои Пешвои миллат бояд барои ҷавонон сармашқи асосии кору фаъолияти ҳамарӯза  гарданд ва фикру андешаи тозаи онҳо ба роҳ ёфтани амали гурӯҳҳои тундраву ифротгаро дар фазои Ватан имкон надиҳад.

  Мо устодони Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи академик М.С.Осимӣ дар шаҳри Хуҷанд, ки қисми зиёдамонро ҷавонон ташкил медиҳанд, пас аз шиносоӣ бо Паёми  Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон (26.12.2019) тасмим гирифтаем, ки баҳри амалисозии дастуру супоришҳои Сарвари давлат мунтазам кӯшиш намуда, дар тайёр кардани мутахассисони баландихтисос барои соҳаҳои гуногуни фаъолияти кишварамон нақши босазо гузорем. Мо омӯзгорон, ки резандаи қолаби “нақши нав” мебошем, тарбияи ҷавононро дар руҳияи донишандӯзию меҳнатдӯстӣ, ватандӯстию покизагӣ барои таъмини талаботи бозори меҳнат бо мутахассисони соҳибкасб ва амсоли ин сармашқи кори худ қарор дода, барои пешрафти ҷумҳурӣ кӯшиши зиёде ба харҷ бояд диҳем.

Дар дили ҷавонони имрузаи мо ҳисси баланди миллию хештаншиносӣ, эҳсоси ватанпарварӣ, ахлоқи волои ҳамида, сабру тамкин, омӯзиши илму ҳунар, технологияи замона ва касбҳои муосир,  меҳнатдӯстӣ ва эҳтироми волоияти қонун ташаккул бояд ёфт. Кӯшиш намоем, то фаҳмонем, ки таърихи тамаддуни кишвари худро хуб омӯзанд, ки маҳз таърих омӯзгори ҳаёт аст. Дастоварду музаффариятҳо, шикасту нобаробариҳои миллатро ҳамчун сабақи таърих барояшон қарор диҳанд. Мо омӯзгорону тарбиятгаронро зарур аст, ки бо назардошти вазъи ҷаҳони муосир ва пайдошавии фаъолияти гурӯҳҳои террористиву экстремистӣ ҳамоно масъалаи таълиму тарбияи толибилмонамонро дар мадди аввал гузорем ва онҳоро дар руҳияи ватандӯстиву худшиносӣ ба камол расонем. Бештар бо донишҷӯёни худ ҳамсӯҳбат бошем, фикру ақидаҳои онҳоро оиди масъалаҳои мудҳиши замона гӯш диҳем ва ба роҳи дуруст равона кунем. Зеро муборизаи дастаҷамъонаи мо кафили оромиву амнияти ҷомеа буда, мавқеи гурӯҳҳои манфиатдори ифротиро танг ва нақшаҳои шумашонро барбод хоҳад дод.

Имруз, ки дарсҳои тарбиявӣ дар донишкада хело ҷиддӣ ба роҳ монда шудааст, мо мекӯшем, то ба наврасону ҷавонон-толибилмони худ фаҳмонем, ки  бояд муттаҳид, якдил ва дастаҷамъ бошем, ба иғвои хоинон дода нашавем, тамоми кӯшишҳоро ба харҷ диҳем, то ин ки ватани худро аз дасисаҳои душманон эмин нигаҳ дорем. Ба насли наврас ва ҷавон фаҳмонем, ки мароми мо ҳифзу ҳимояи ватан, обод кардани он, хизмати падару модар, покизагию росткорӣ тарбияи фарзандон дар роҳи рост, тарғиби некиву накӯкорист.

Исомаддинова Раънохон Мирзохамдамовна , устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 14 маротиба

Дар баробари бӯҳрони шадиди молиявӣ, ки ҷомеаи ҷаҳониро ба ташвиш овардааст, ҳамзамон вазъи сиёсӣ низ мураккаб аст. Ҳамаи мо хуб медонем, ки давлатҳои Шарқи наздик дар мисоли Сурия, Лубнон, Фаластин, Ироқ ва даҳҳои дигар чи тавр зиндагии оромона ва хушбахтона доштанд. Маҳз холӣ мондани фазои сиёсӣ, ривоҷ гирифтани ҳаркатҳои тундгароёнаи исломӣ боис шуд, ки имрӯз ин давлатҳо ноором аст. Шаҳрҳои азими онҷо ба майдони мубориза, озмоиши яроқҳои навбаромад гардида, бадбахтиаш он аст, ки ҷавонони хеле зиёде, аз ҷумла аз кишвари мо низ дар ин майдонҳо ҷон бохта истодаанд. Аз ин рӯ, ҳамаи мо вазифадорем, ки дар маҳаллаву деҳҷойҳо вазъи зиндагии ҳамсоягонро омӯзем. Донем, ки фарзандҳоямон ҳам дар муҳоҷират ва ҳам дар ин ҷо ба чӣ кор машғуланд. Зеро аксарияти ҷавононе, ки имрӯз ба сафи ҳизбу ҳаракатҳои ғайриқонунӣ аъзо мешаванд, аз моҳият ва мақсадҳои нопоки онҳо огоҳ нестанд. Махсусан ҷавононе, ки имрӯз дар муҳоҷирати меҳнатианд ба ваъдаҳои дуруғи таблиғгарони ифротӣ дода нашаванд ва ҳаёти худро насӯзонанд. 

Ҳамаи мо хуб медонем, ки сабабгори асосии ҷанги шаҳрвандии Тоҷикистон дар солҳои навадуми асри гузашта маҳз авҷ гирифтан таасуби динӣ ва роҳ додани ҷавонону наврасон ба таълимоти ғайрирасмии динӣ буд. Ислом ҳамаи моро ба роҳи дуруст одобу ахлоқи ҳамида ҳидоят мекунад. Аммо на ҳар кас мазмуну муҳтавои китоби муқаддаси ислом – “Қуръон”-ро ба мардум ба дурустӣ мефаҳмонад. Мутаассифона, мо хатоҳои солҳои навадумро боз аз нав такрор карда истодаем. Фарзандҳоямонро ба ҷои ба мактаб равона карда аз илмҳои замонавӣ огоҳ намудан ба дасти муллоҳо месупорем, ки аксаран аз кучаи диншиносӣ нагузаштаанд ва ҳар яке бо ченаки дониши худ ба онҳо сабақ меомӯзанд. Бояд гуфт, ки ҳар яке аз чунин таълимоти ғайрирасмии динӣ дар назорати Кумитаи давлатии амнияти Тоҷикистон қарор дорад. Ба ҷои чунин “ғамхориҳо” ба фарзандон хондани китобҳои бадеӣ, иштирок дар озмунҳои “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст”, “Илм фурӯғи маърифат” ва “Тоҷикистон Ватан азизи ман”- ро талқин намоем. Ёдовар мешавем, ки мутобиқи талаботи қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд” ҳар амали фарзандон дар назди қонун ба худ хос ҷавобгарӣ дорад.

Ватани азизу маҳбуби мо  - Тоҷикистонро ҳамчун миллату давлати куҳанбунёду соҳибфарҳанг дар арсаи байналмиллалӣ шинохтаву эътироф намудаанд. Дар ҳамин радиф бояд тазаккур дод, ки ин ҳама обрӯву нуфузе, ки кишвари мо мақоми ҷаҳонӣ пайдо намудааст, маҳз бо талошҳои пайгиронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омадааст. Вазифаи мо он аст, ки поку бегазанд ин сарзамини аҷдодиро барои ояндагон мерос гузорем. 

         Бузургтарин хизмате, ки мо дар ин ҷода анҷом хоҳем дод, ин пеш аз ҳама дар руҳияти худшиносӣ, дӯст доштани марзу буми кишвар тарбия кардани насли наврас аст. Зеро вазъи ҷаҳони муосир, қудратталабии давлатҳои абарқудрат аз ҳар як шаҳрванди бонангу ор тақозо мекунад, ки ҳушёру зирак бошад, ватанашро сидқдилона дӯст дорад.

Фаромӯш набояд кард, ки ҳимояи Ватан барои ҳар як ҷавонмард ҳам фарз асту ҳам қарз. Маҳз адо намудани хизмат дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳ ҳар як ҷавони боору номусро ба далериву мардонагӣ ва расидан ба қадри ҳаёту зиндагӣ, волидайну пайвандон раҳнамун месозад.

Чунин муносибат, яъне таваҷҷуҳ ба насли наврас ва ҷавонон бо фароҳам овардани  Марказу маҳфилҳои ҳунаромӯзӣ, баргузории мусобиқаҳои мухталиф, ташкили ҳар гуна озмунҳо ва ҳавасмандии иштирокчиён пеши роҳи ҷиноятсодиркунӣ, гаравидан ба ҳизбу ҳаракатҳои ғайриқонуниро мегирад.

Маврид ба зикр аст, ки  ҳадафи олии давлат ва қабули барномаву стратегияҳои давлатӣ фароҳам намудани зиндагии шоиста барои аҳолии кишвар мебошад. Дар ин иртибот дар ҳолати дуруст татбиқ ёфтани стратегияву барномаҳои давлатӣ ва супоришҳои Пешвои миллат оид ба фароҳам овардани шароити мусоид барои рушди сифати нерӯи инсонӣ, имконияту тавоноии мардум дар роҳи созандагиву бунёдкорӣ боз ҳам афзун мегардад. Дар чунин маврид ҳар узви ҷомеа, хосса фаъолон, вобаста ба завқу тавоноии худ дар самту соҳаи муайяни ҷомеа фаъолияти босамар намуда, барои рушди ҳаёти шахсӣ, ободии ҷомеа ва пешрафти миллату давлати хеш саҳми муносиб гузоранд ва ҷашнҳои милли кишварро бо дастовезҳои арзанда пшвоз гиранд.! 

Дадобоев Шаҳзод, устои ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 06 майи 2024

Дида шуд: 77 маротиба

Мардуми кишвари азизамон имрўз дар муҳити ором, осуда андармон буда, аз паи пеш бурдани рӯзгори худ қарор доранд, ки ин аст маънии зиндагӣ. Зиндагие, ки ба вазниниву бисёрмуаммо буданаш нигоҳ накарда ба оянда назари некро талқин месозад, зеро ҳамааш дар дасти худи одам ҳасту меҳнати ҳалол ва созанда ба ин назар қувваи бештарро медиҳад.

Меҳнати ҳалол, зиндагии осуда ва бо шукргузорӣ дар назари нафарони бадхоҳи миллат ҳамчун ҳолати ғайри муқаррари намудор аст. Зеро мардуме, ки сарҷамъ ва аз ақиби кору бори рўзмарраи худ ба корҳои аблаҳӣ ва фиреби нохалафон афтоданаш гумон ва номумкин. Ба ин хотир, ҳар роҳу воситаро истифода бурда ин мувозинатро мехоҳанд вайрон созанд.

 Дар замир ва шуури миллии мо дини ислом мавқеъ ва манзалати хосаро доро аст. Садсолаҳо мардуми озодапарасту бо низоми тоҷик, якка параст ва пешакунандаи порсоӣ буд. Имрӯз ҳам шукри Худо аз сарвари кишвар оғоз кардо то шаҳрванди қаторӣ мо мусулмонем ва аз ин мефахрему ҳаракат месозем, ки унсурҳои ҳатмии онро вари вақт ба ҷо оварем.

Ин аст, ки дар саро сари кишвар давлату ҳукумат барои сабукӣ ва фароҳам овардани шароити мусоид барои мардуми ботақво масҷиду мадрасаҳои диниро кушода, шароитҳои беҳтаринро дар он ҷо муайё намудааст. Аз чӣ бошад, ки ин ҳалати воқеӣ ба назари «худо бехабару» «худо нотарсон» наменамояд.  Ягон монеагии тоату ибодат, рузадорӣ, маросими ҳаҷ, закондиҳӣ ва дигар дар мамлакат нест ва созмонҳои расмии динӣ дар Тоҷикистон озод кори худро пеш мебаранд. Рўзҳои идӣ дар масҷидҳои ҷомеъ ҳазорҳо нафарон бо хоҳиши худ, барои адои намозу саҷда ҳозир мешаванд.

Якдигарро табриқ менамоянд, шукри худро бар васфи давлату ҳукумат баён менамоянд.

Мо мардуми озод ва мусулмон ҳастем, зеро Пешвои миллат қасами худро бо номи Худо шурў намуда, ҷумла Тоҷикистониёнро дар атрофи худ гирд оварда, як будани тақдири ҳамаи сокинони ватани азизамонро ва бо ҳамин васила кўшишу ҳаракати якҷояамонро баҳри ободии мамлакатамон баён сохтаанд.

Дини мубини ислом ягон нуктаи умумиро бо терроризм ва давлати ба ном исломӣ надорад. Барои ба Худо саҷда намудани банда ягон миёнарав, ташакилот, шахсони алоҳида лозим нестанд. Тоҷикистон шароити рушди дин ва диндориро аз бисёр давлатҳои хориҷа ва ҳатта давлатҳои ба ном исломӣ хубтар таъмин ва кафолат додааст.

Дар замони муосир экстремизми динӣ минтақа, давлатҳои гуногунро фаро гирифтааст. Бадбинӣ ва тоқатнопазирӣ нисбат ба динҳои дигар, ҳатто муқовимати дохилидинӣ хосияти асосии онро ташкил медиҳанд. Дар бисёр ҳолатҳо экстримизми динӣ хосияти сиёсӣ пайдо намуда бар зидди ҳокимият мубориза мебарад.

Яке аз шаклҳои иртиҷоии эътирози сиёсии ғайриқонуниро терроризм ташкил медиҳад.

Терроризм моҳиятан мақсадҳои зиддиинсонӣ дорад. Даҳшат овардан, тарсонидан дар тӯли асрҳо ба сифати воситаи муборизаи сиёсии нерӯҳои гуногуни иртиҷоӣ, вуҷуд доштанд.

Терроризм дорои ҳусусиятҳои дохилидавлатӣ буда, дар сиёсати ҷаҳонӣ чуқур реша давонидааст. На танҳо доираи кирдорҳои террорист васеъ мегардад, балки poҳy воситаҳои амалигардонии онҳо низ нав ме- шаванд. Имруз ҷанбаҳои бадахлоқӣ ва ғайриинсонии терроризм вусъат меёбанд. Беш аз пеш қурбони сиёсати доираҳои террористӣ занҳо, к=дакон, пиронсолон ва ҷавонон мегарданд. Созмонҳои террористц имрӯзҳо нақшаи бунёди империяҳои бузург ва аз байн бурдани низоми дунявиро дар қисматҳои бузурги олам доранд.

   Нерӯи ҳарбӣ ва захираҳои молиявии ин созмонҳо бо суръат афзоиш ёфта, онҳо имкони муқовимат бо кишварҳои абарқудрат ва ҳатто бо паймонҳои ҳарбӣ -сиёсиро пайдо карда истодаанд. Омилҳои ин тағйирот аз нав тақсимшавии қудрат байни созмонҳои террористӣ объектҳои ҳуҷум интихоб намудани кишварҳои ҷангзадаи аз захираҳои табиӣ бой, истифодаи моҳирона аз тарзу усулҳои ҷанги иттилоотӣ ва албатта бозиҳои калони геополитикӣ маҳсуб меёбанд. Аз ҷумла, созмонҳои амалкунандаи террористии минтақа аз қабили «Ал-қоида», «Ҳизб-ут-таҳрир», «Ҳаракат-ат-толибон», «Ҳизби исломии Туркистон» ва ғайра дар ҷараёни мубориза бар зидди терроризм то андозае саркӯбшуда, солҳои охир сатҳи аввалро аз нигоҳи қудратӣ низомию молиявӣ ва вусъати нақшаҳои худ созмони нав бо номи«Давлати Исломӣ» (собиқ давлати Исломии Ироқу Шом) ва«Ҷабҳат-ун-Нусра», ишғол намудаанд.

Созмонҳои мазкур ҳамчун ташкилотҳои экстремистц ва террористӣ эътироф ва фаъолияти онҳо дар кишвари мо бо ҳалномаҳои Суди Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон манъ карда шудааст. Ин созмон соли 2006 дар натиҷаи муттаҳидшавии 11 гурӯҳи ифротгароии иисломӣ ташкил шуда, асосан дар худуди кишварҳои арабии Ироқ ва Сурия амал мекунанд.

Меҳвар ва ғояи сиёсати Давлати Исломиро идеологияи экстремистии «Салафия» ташкил дода, аҳолии шиамазҳаб, язидҳо, насрониён ва курдҳои сокини Ироқу Сурия мавриди террори шадиди ҷангиёни он қарор гирифтаанд. То имрӯз миқдори ҷангиёни «Давлати Исломӣ» аз рӯи маълумотҳои воситаҳои ахбори омма зиёда аз 100 ҳазор нафар буда, ин ҳайат аз шумори шаҳрвандони давлатҳои Арабистони Саудӣ, Ироқ, Қатар, Қувайт, Баҳрайн, Уммон, ИМА, Канада, Иттиҳоди Аврупо ва ғайра, иборат мебошанд.

«Давлати Исломӣ» нақшаи бунёди «ХилофатиИсломӣ» ва ба он ҳамроҳ намудани кишварҳои Шарқи Наздик, Африқои Шимолӣ, қисми Осиёи Марказӣ ва Аврупоро дорад.

Мо, мардуми Тоҷикистон имрўз мавқеи қатъии худро нисбати дини ислом ва нафароне, ки паси ин ном корҳои ифлоси худро пеш бурданианд, дошта метавонем муйро аз хамир ҷудо намоем.

Солиева М.Т., устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 23 апрели 2024

Дида шуд: 221 маротиба