Агар мо ба саҳифаи таърихи тоҷикон назар кунем, чӣ қадар таърихи бою пурсамареро мо соҳиб ҳастем. Аз замонҳои қадим халқи тоҷик чандин мушкилиҳоро паси сар намуда, боз ба сӯи ояндаи дурахшони худ ҳаракат мекунад. Боиси хушнудист, ки ин ояндаи дурахшоне, ки халқ баҳри он талош мекарданд маҳз ба замони мо рост омад. Ин боиси хушнудӣ ва хурсандӣ аст, ки ин бо шарофати фарзанди миллат, Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омада истодааст ва маҳз сиёсати пешгирифтаи Пешвои Миллат моро боз ҳам ба сӯи ояндаи нуронӣ ва пешрафта мебарад.

Имрӯз дар Ҷумҳурии Тоҷикистон якчанд ҳизбҳо фаъолият бурда истодаанд. Аз байни ин ҳизбҳо ҲХДТ- Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон ин ҳизби асосӣ ба ҳисоб рафта, ҳамагон ба ин ҳизб боварӣ дошта ба ӯ пайрави мекунанд. Зеро раис ва роҳбари ҲХДТ- Пешвои Миллат мебошанд, ки сиёсати Он кас ҳамаро водор сохт, ки маҳз ҳамин ҳизб ба мо ояндаи дурахшонро кафолат медиҳад.

 Дар даврони ба даст овардани Истиқлолият дар Тоҷикистон ҲНИТ – Ҳизби Назҳати Исломи Тоҷикистон низ фаъолияти худро шурӯъ аз 26 октябри соли 1991 оғоз намуда буд. Ин ҳизб арзишҳо ва аҳдофи худро дар аввали шурӯъ чунин тавсиф мекард: “Бо инояти Худованди муттаъол, пайрави аз Паёмбари гиромӣ (с) ва эътимод ба нерӯву хиради мардум, ноил шудан ба бунёди ҷомеаи пешрафта, озода ва босубот расидан ба авлавияти қонун ва адолати иҷтимоӣ, мардумсолорӣ, шоистасолорӣ ва каромати инсонӣ бар асоси арзишҳои миллию мазҳабӣ ва умумибашарӣ.” Ин гуфтаҳо воқеан зебо менамоянд, вале он кирдорҳо ва амалҳое, ки баъдан аз ин ҳизб сар зад куллан хилофи арзишҳо ва аҳдофи ин ҳизб сурат гирифт.

Ҳизби мазкур дар давоми фаъолияти худ ба сиёсати кишвар халал расонид. Мо хуб медонем, ки дар шароити имрӯза дар Тоҷикистон ғайр аз ҳизбҳои сиёсӣ, гурӯҳҳо ва ҳаракатҳои ифротгарое мавҷуд ҳастанд. Фаъолият ва дастгирии ин ҳаракатҳо тавассути баъзе аз ҳизбҳо сурат гирифта, барои ба мақсадҳои номатлуби баъзе ашхоси ватанфурӯш равона мешаванд. Агар ин ҳизби номбурда воқеан бо пайрави аз Қуръону аз Суннатҳои Паёмбари гиромӣ (с) мекарданд ба чунин амалҳои террористиву эктремистӣ майл намекарданд. Дини мубини Ислом ҳамавақт ҷонибдори аз сулҳ ва пешрафт мебошад, набалки дастгирӣ ва ҷонибдории шахсони беномус,  ки аз пайи озори миллати хеш мебошад. Бинобар сар задани чандин амалҳои номатлуб ва аён шудани якчанд гурӯҳҳои ифротгаро маълум шуд, ки ин ҳама гурӯҳҳо аз ин Ҳизб пайрави карда хостанд, боиси нооромии кишвари биҳиштосори мо гарданд.

 Ногуфта намонад, ки ҲНИТ ягона ҳизб дар Осиёи Маркази дар Ҷумҳурии Тоҷикистон фаъолият мекард. Соли 2015 ин ҳизб террористӣ эълон шуда бо Қарори Суди Олии Тоҷикистон фаъолияташро қатъ кард. Чунки он ҳама ваъдаҳо ва аҳдофи худро ҳизби мазкур риоя карда натавонист.

 Ҳақиқатан айни ҳол дар ҷомеаи имрӯза гурӯҳҳо ва ҳаракатҳои зиёде мавҷуд ҳастанд, ки ҳаргуна кор ва амалҳои зиштро дар зери байрақи муқаддаси Ислом анҷом дода истодаанд. Терроризм ва Экстремизм ин ба проблемаи умумиҷаҳони табдил ёфта ҳамагон роҳи пеш гирифтани ин гурӯҳҳо ва ҳаракатҳои хилофи инсону инсондӯстӣ роҳи ҳалро ҷуста истодаанд.

 Боиси хушнуди аст, ки имрӯз сиёсати пешгирифтаи Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст, ки мо оромона шабҳо хоби бароҳат дорем. Ҳол он, ки чи қадар дар расонаҳову хабарҳо ва дигар расонаҳои иттилоотӣ ба мо муайян аст, ки дар давлатҳои дигари ҷаҳон ҷангҳои шадид ва таркишҳо ба амал меоянд. Оқибати ин ҷангҳову нооромиҳо ба хунрезӣ ва кушта шудани мардуми бегуноҳ, хусусан занону кӯдакони беозор анҷом меёбад. Мо бояд шукр аз он кунем, ки Ҳукумати мо сарҳади моро иҳота намуда кӯшиш мекунад, ки мардуми ин сарзамини кӯҳанбунёд ором бихобанд.

 ҲХДТ ин ҳамон ҳизбе мебошад, ки ин ҳама ғамхориҳоро баҳри мо карда истодааст ва ҷавонони моро ба роҳи саодатмандӣ парвариш карда истодааст. Барои ҳар як фарди тоҷик қарз аст, ки ин ҳама ғамҳориҳои Давлат ва Ҳукуматро қадрдонӣ карда саҳми худро дар ободонии кишвар ва миллати хеш гузорад.

Хоҳем, ки бахту сулҳу Ваҳдат бирасем,

Бояд, ки ба қадри номи миллат бирасем.

Хоҳем, ки аз тафриқа бошем эмин,

Бояд, ки ба қадри адли Пешво бирасем!

Амриддин Азизов, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 05 феврали 2018

Дида шуд: 2840 маротиба

Хабари дар Ҷумҳурии Исломии Афғонистон ба вуқӯъ омадани амали террористии навбатӣ,  ки дар натиҷаи он зиёда аз 100 нафар бегуноҳон ҳалок гардиданд  ғазаби тамоми аҳли башарро , аз ҷумла халқи тоҷикро овард. Ин амалро ҳаракати террористии “толибон” ба зиммаи  худ гирифт. Савол ба миён меояд,  мақсади ин амал чист?  Оё ҳалокшудагон , ки ҳама мусулмон буданд ягон гуноҳи азим карданд? Ҳаргиз не!   Ин амали даҳшатовар як мақсад дошт, ин ҳам вазъи давлати Афғонистонро вайрон карда  бехатарии минтақаро ноором кардан.

Дар Ҷумҳурии Исломии Покистон маҷмуи  мадрасаҳое, ба номи “мадрасаҳои Ҳаққонӣ”   амал мекунад, ки дар он ҷо ба кудакони аз синни 4 сола то 10 сола таълими терростии худкуширо таълим медиҳанд.   Ин кудаконро аз тамоми минтақаҳои Осиёи Маркази, Афғонистон, Покистон  бо роҳи дуздӣ  ба ин мадраса оварда ба онҳо таълимоти бардуруғи ба ном исломӣ таълим медиҳанд. Ба майнаи онҳо ҷой мекунанд, ки худкушӣ  дар роҳи ислом ба намуди тарконидани худ дар байни омма  ин гуё амали хайр мебошад ва ин шахсон гуё,  ки баъди худро тарконидан ва миқдори зиёди мардумро ба ҳалокат расонидан   бе ягон мамоният руҳашон  ба ҷаннат меравад. Кудакон, ки худ хеле ҷавон мебошанд бо осони ба ин гуфтаҳо бовар карда қодиранд ба ҳама гуна амаалҳои даҳшатноки террористӣ даст зананд.  Сипас ба мадраса  ба ном “харидорон”  меоянд, то ки ин террористони ҷавонро харидорӣ кунанд. Агар 10-15 сол пеш нархи чунин террорист 60-70 ҳазорро  долларро ташкил  диҳад,  пас солҳои охир нархи онҳо ба 10-12  ҳазор фаромадааст,  сабаб ин ки сафи тарбиятгирандагон дар ин мадрасаҳо хеле зиёд шудааст.   Гуруҳҳои террористии давлатҳои на танҳо минтақаи Осиёи Марказӣ, Афғонистон, Покистон балки   дигар  гушаву кунҷҳои дунё ин гуна “террористони ҷавон”-ро харидорӣ мекунанд. Вақтҳои охир чунин амалҳои террористӣ дар қаламрави Афғонистон хеле зиёд шуда истодааст , ки он боиси марги садҳо нафар одамони бегуноҳ гардиданд.  Ин маҷмуи мадрасаҳо(Ҳаққонӣ) дар зери сарпаноҳии ҳаракати исломии “Толибон ” фаъолият мебаранд.

Азбаски дар шимоли Афғонистон  ҷанговарони боқимондаи давлати исломӣ (ДИИШ) ҷамъ омада,  сафҳои худро аз ҳисоби ҷавонони маҳаллӣ ва дигар давлатҳои ҷаҳон зиёд карда истодаанд, гумон аст, ки аз тарафи онҳо чунин террористони худкуш аз ҳама зиёд харидорӣ карда шуда ба тамоми кунҷҳои олам равона шуданашон мумкин.

Аз эҳтимол дур нест, ки баъзе аз қувваҳои ба ном исломии зиддидавлатӣ барои ноором сохтани  вазъи Тоҷикистон нақшаҳои  чунин амалҳои терростиро дар марзи Тоҷикистон сохта истода бошанд. Ин  моро водор месозад, ки баҳри пешгирии чунин амалҳои террористӣ зиракии сиёсиро аз даст надиҳем ва пеши роҳи ин нақшаҳои нопокро гирем.  Истифодаи кудакон барои расидан ба ҳадафҳои ғайриинсонии террористии худ  аз тарафи кулли ҷомеаи ҷаҳонӣ сахт маҳкум шуда истодааст.

Пешвои миллат, Президенти кишвар  муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми навбатии худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон барҳақ қайд намудаанд:  ..... дар арсаи байналмилалӣ то ҳол таърифи ягонаи мафҳумҳои «терроризм» ва «террорист» вуҷуд надорад, ки ин ҳолат ба истифодаи меъёрҳои дугона ва духӯрагиву гуногунфаҳмиҳо мусоидат карда истодааст.

......тавре ки ман борҳо таъкид намуда будам, террорист ватан, дин, мазҳаб ва миллат надорад.

Шукри даврон мекунем, ки дар чунин давлати орому рӯ  ба тараққӣ  ниҳода умр ба сар  ба сар мебарем. Аз тарафи Пешвои миллат, Президенти кишвар  муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон эълон шудани соли 2018 “соли рушди сайёҳӣ ва эҳёи ҳунарҳои миллӣ ” басо рамзист, зеро , ки он аз он гувоҳӣ медиҳад,   ки дар тамоми Тоҷикистон фазои сулҳу ороми ҳукмфармост. Бино ба маълумоти коршиносони ИМА, ки онҳо ҳамасола давлатҳои дунёро аз нуқтаи назари бехатари барои сайёҳӣ маърифӣ менамоянд, Тоҷикистон дар қатори давлатҳои барои сайҳӣ  бехатартарин ҷойгир шудааст. Тибқи хулосаи ин  коршиносон   тамоми давлатҳои дунё аз нуқтаи назари сайёҳӣ  ба чор гуруҳ тақсим шудаанд. Гуруҳи якум давлатҳои барои туризм бехатартарин, ва гуруҳи чорум давлатҳое, ки  барои сайёҳон хатарноктарин мебошад. Тоҷикистон дар қатори давлатҳои гуруҳи якум ҷойгир мебошад. Барои муқоиса, давлати Турсия дар гуруҳи дуюм, Федератсияи  Россия дар гуруҳи сеюм ва давлати Украина дар гуруҳи чорум ҷойгир мебошанд.  Ин аст далели дуруст будани сиёсати давлат баҳри пешрафти ҷомеа ва муҳайё кардани шароити беҳтарин барои зисти аҳолӣ мебошад. Тоҷикистон бо қадамҳои устувор ба ояндаи дурахшон равона мебошад ва халқ ҳаматарафа сиёсати ҳукумати ҷумҳуриро дастгирӣ  менамояд.

Аминов Фаррух Абдулҳайевич, омузгори ДПДТТ ба номи академик М.Осимӣ

Нашр шуд: 30 январи 2018

Дида шуд: 2916 маротиба

 Президенти мамлакат дар ҳамаи мулоқоту Паём ва баромадҳояшон иброз менамоянд, ки бояд мо, ҷавонон зиракии сиёсиро аз даст надиҳем, ҳама вақт кӯшиш намоем, ки ин Ватанро азизу муқаддас нигоҳ дошта, аз ҳамаи оризаҳои нопоку ғаразнок эмин дорем, баҳри вусъат бахшидани корҳои ободониву созандагӣ дар самти тараққиёти мамлакат саҳми сазовори хешро ба ҳайси як шаҳрванди ватандӯсту худогоҳ гузошта бошем. Нагузорем, ки пойи, нохалафе ин сарзаминро олудаи бадиҳо гардонад. Ба ҳамин хотир, ҳар як лаҳза дар фикри он бошем, ки диёрамон ободу зебо ва гулгулшукуфон бошад. Инчунин дар баромадҳои Пешвои миллат  доимо дарҷ мегардад, ки мо бояд зиракии сиёсиро аз даст надода, барои пойдории миллати хеш рӯ ба сӯи муроду мақсад қадамҳои устувороне гузорем. Агар мо имрӯз сиёсати кунунии давлатамонро ҳифзу ҳимоя намоем, ҳеҷ гоҳ гирифтори ҳолати ногуворе, ки давлати морро табоҳ созад, нахоҳем гашт.

Тавре ба ҳамаи мо маълум аст, ҷаҳони имрӯза олудаи сиёсатбозиҳо буда,  бо баҳонаи номаълуме  давлати орому ободро ба харобазор мубаддал намуда, вазъияти давлату миллат ва мардумро тангтар менамояд. Мутаассифона, байни он нафароне, ки худро имрӯз қурбони майдони набарди Сурияву дигар мамолики ҷангзада намудаанд, бархе аз ҷавонони миллати мо низ ба ин шариканд, ки ин бевосита боиси нигаронии тамоми халқ гардидааст. Аз ин лиҳоз, аз ҳолати зикргардида ҳама изҳори нигаронӣ намуда, даъват ба амал овардаанд, ки эшон аз сабаби нафаҳмидан ва дуруст дарк накардани суханҳои дурӯғу фитнаангези бегонагон вориди чунин ҳизбу ҳаракатҳои  ифротгаро гаштаанд ва зиндагии худу пайвандонашонро ба ҷаҳаннам табдил додаанд.

Яке аз қувваҳои иртиҷоангезе, ки мехоҳад оромии моро халалдор созад ин ҳизби террористиву экстремистии наҳзати ислом  мебошад. Саркардаҳои онҳо пас аз он, ки давлат фаъолияти тахрибкоронаашонро маҳдуд намуд, ба хориҷа рафта аз он ҷо низ бо қувваҳои беруна ва дасти бегона мехоҳанд ба амнияти кишварамон халал ворид созанд. Махсусан мо,  ҷавонон дар ин гуна ҳолатҳо бояд ҳушёру зирак бошем. Зеро камтарин қувва, нерӯ ва ташвиқот метавонад ба зеҳну шуурии мо андешаи носолимро ҷой диҳад. Беҳуда Сарвари муаззами кишвар барои мо ҷавонон чунин имкониятҳои хубро омода накардаанд. Он кас борҳо гуфтаанд, ки аввал мо худро бишносем, баъдан дигаронро талқин кунем, то роҳи дурусти зиндагиро интихоб намоянд.

Шукронаи Худованд, ки Президенти кишвар, сарвари фархундасоз барои мо,ҷавонон, ғамхориҳои зиёд изҳор менамоянд ва мо кӯшиш менамоем, ки дар ҷавоби чунин ғамхориҳои падаронаи роҳбарият дар оянда, Тоҷикистони азизу биҳиштосоро ба гулистон мубаддал намоем. Тамоми эътимод ва боварии халқу миллатро ба даст оварда, қувваю нерӯи худро барои сарсабзии Ватани маҳбубамон сарф кунем ва ворисони арзандаи мутафаккирони аҷдодони хеш гардем. Инчунин дар оянда бо ақлу иродаи қавӣ  миёни дигар давлатҳо кишварамонро ҳамчун як миллати пешрафта, мутараққӣ ва соҳибтамаддун муаррифӣ менамоем. Тавассути заковату матонати мардонагии хеш руҳияи мухолифинро шикаст дода, баҳри тараққиёт ва рушди кишвар беихтиёр тамоми нерӯ ва қуввати худро сарф менамоем, то созандаву бунёдкунандаи ин марзу буми мақаддас бошем. Баҳри ояндаи Тоҷикистони гулистон кӯшиш менамоем ва  зиндагии шоистаро барои мардуми кишвар муҳайё месозем.

 Ин ҳама баҳри анҷоми амалҳои зишти бадхоҳони кишвар ягон асоси дигар боқӣ намегузарад. Зеро эшон бо ҳар гуна баҳонаву таблиғҳои миллати  бегонагон баъзе аз мардуми моро гумроҳ менамоянд, онҳоро бо роҳи фиреб гирифтори ҳар гуна ақидаҳои бегонапарастӣ менамоянд.

Мусаллам аст, ки бо иқдоми пайгиронаи асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон соли 2017 “Соли ҷавонон” эълон гардида буд, ба ин хотир тамоми ҷавонон, то тавонистанд, масъулияти хешро дар назди халқу миллат сарбаландона адо намуданд  ва  минбаъд пеши худ мақсад гузоштанд, ки дар оянда аз ин дида масъулияти бештарро ҳис намуда, барои ободии диёри хеш саҳмгузор бошанд. Ин аст, ки бо руҳияи баланд ва масъулияти дучанд барои сазовори номи  неки ниёгон будан кӯшиш намуда истодаанд.

Мо, ҷавонон тамоми қуввати хешро барои он сарфа менамоем, то худро ба насли оянда чун меросбарони тоҷвар нишон диҳем.

Мо, тоҷикем, фарзандони ворисони Сомониён, насли ориёниён ва меросбари ононем, ки аз ин ифтихор менамоем.

Усмонов Муҳибулло, донишҷӯ

Нашр шуд: 02 феврали 2018

Дида шуд: 2911 маротиба

Давлат яке аз муҳимтарин шакли муттаҳидшавии аҳолӣ ва ҷамъият ба ҳисоб меравад. Зеро таҳти роҳбарият ва сарвари он, Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон новобаста аз наҷоту миллат,  дину мазҳаб, тамоми ҷамъият муттаҳид гашта, рушду нумӯъ ва фаъолияту тараққиётро ба амал меоранд.

 Давлат метавонад тамоми озодиҳои хешро баҳри ободу зебо ва рушд гардонидани сатҳи иҷтимоию иқтисодии аҳолии худ муҳайё намуда, қонунҳои нав ба навро ҳамчун ёрӣ барои халқ мебарорад. Аз ин рӯ тамоми халқ бо муваффақият кор ва фаъолият намуда, аз паи иҷрои он мегарданд.

Маҳз давлат аст, ки инсонҳои рӯи заминро муттаҳид сохта, аз зарбаи нобаҳангоми душман халқро эмин нигоҳ медорад. Аммо ҳамаи ин дастгириҳову заҳматҳои давлатро шахсоне ҳастанд, ки зери по намуда, ҷомеаи тинҷу ороми давлатро метавонанд пароканда намоянд. Ин ҳам бошад ҳизбҳои хилофи давлат, ки яке аз онҳо - Ҳизби Наҳзати Ислом.

Ҳизби Наҳзати Ислом яке аз намуди ҳизбҳое аст, ки ҷомеаро аз давлат дур намуда, шахсони бегуноҳро гумроҳ менамояд ва тӯъмаи доми худ мекунад. Ин ҳизб мисли дигар ҳизбҳо солҳои пеш дар таҳти назорати давлат буд ва кору фаъолияти хешро ба пеш мебурд. Аммо шахсони нохалафе пайдо гаштанд, ки ба номи пуршарафи Ҳизб хатҳои сиёҳро ворид карда, аз давлат онро ҷудо намуданд.

Сарвари давлат Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон тамоми шароитҳоро барои халқи кишвар муҳайё намудаанд, ҳатто тамоми масҷиду мадрасаҳоро барои халқ фаровон намудаанд.

Ҳамаи ин ғамхориҳои сарвари давлатро баъзе аз шахсон зери по намуда, хостанд сӯистифода аз ин шароитҳо барои давлат зарарҳои душманона расонанд, ки ин корҳои ғайридавлатӣ худро барои давлат ва роҳбарияти он гунаҳкор намуд.

  Аз ин рӯ хостанд ин гуна шахсонро барои давлат роҳ надода, онҳоро таҳти назорат қарор диҳанд. Бо ташаббуси роҳбарияти давлат таҳи чанд сол аст, ки ин ҳизб, яъне Ҳизби Наҳзати Ислом аз давлат ҷудо гашта, кору фаъолияти худро дур намудааст. Ҳамин ҳизб буд, ки тамоми мардумони гумроҳу нодони кишвар ва дигар миллату давлатҳоро тӯъмаи худ намуда, луқмаи ҳаромро баҳри онҳо арзонӣ донист, ки аз дасти нохалафи онҳо ҷомеаи тинҷу ором ва ватандӯстро аз падару модар, ёру бародар ва фарзандони хеш ҷудо намуд.

Маҳз ҳамин ҳизб аст, ки нооромии давлат аз он сар зада, баъзе аз ҷомеаи тинҷу ороми он дунболи он равон гаштааст. Тамоми мамлакатҳо кушиш карда истодаанд, ки аз чунин нохалафон даст кашида, баҳри тинҷиву оромии кишвари хеш то ҳастанд мубориза бурда, чораҳои гуногун андешида истодаанд. Мардуми ба ору номуси кишвар мехоҳанд, чунин ашхосҳоро аз бари худ дур карда, барои гул – гул шукуфтани кишвар ва миллати хеш кӯшишу фаъолият намоянд. Мо ҷавонон аз чунин ободкориву тинҷгардониҳо миннатдор буда, то ҷон дар тан дорем бояд хизмати хешро барои давлату миллати хеш ба ҷо оварда бошем.

Шукри Истиқлолу сарвар мекунем,
Шукри ободии кишвар мекунем.
Шукри он зоте, ки моро ҳаст кард,
Шукри бому хонаву дар мекунем.

***************************************
Давлати мо давлати сулҳофар аст,
Давлати озод дар баҳру бар аст,
Нест ин ҷо аз хазонӣ ҳеҷ ёд.
Мисли ҷаннат сабзу ҳам муаттар аст.

Акнун, барои рушду равнақи минбаъдаи Ватани маҳбубамон ва саҳмгузории ҷавонон дар ин кори пурифтихор тамоми шарту шароитҳо мавҷуданд. Аз мо танҳо тақозо мешавад, ки бо азхудсозии илмҳои замона, касбу ҳунарҳои зарурӣ ва решакан намудани зуҳуроти номатлубу нангини ифротгароии динӣ, ба амалигардонии азму ниятҳои неки созандагиву бунёдкорӣ камари ҳиммат бандем.

Мо ҷавонони даврони истиқлол ҷавобан ба ғамхориҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон кӯшиш менамоем,  ки ба боварии сарвари давлат сазовор боқӣ монда, ҳамеша пайи ободии ватан қувваю нерӯи хешро сарфа намуда, меросбардори насли ояндаи Тоҷикистони соҳибистиқлол бошем.

Азизов Амриддин, устоди ДПДТТ

Нашр шуд: 30 январи 2018

Дида шуд: 3114 маротиба

         Мехостам андешае чанд оиди рафторҳои сарварони ҲНИТ ва пайравони онҳо, ки мақсад ва ниятҳои хело нопок доранд баён созам. ЧӢ хеле, ки мо аз рӯзномаву маҷалаҳо ва аз воситаҳои ахбори умум оиди рафторҳои ношоиста ва ҳатто то ба табаддулоти давлатӣ омодагӣ гирифтани садорат ва пайравони ҲНИТ огоҳи пайдо намудем, ман худ ба худ ба андеша рафтам, ки наход ҳамин шахсонро, ки мехоҳанд боз хуни фарзандони модари тоҷик резад, боз тоҷик бе фарзанду падар монад, модари тоҷик онҳоро зода бошад!

         Алҳазар аз чунин фарзандони модари тоҷик, ки ба доми фиреби хадамоти ҷосусии ғарб ва давлатҳои Эрону Покистон афтода, барои ба дастовардани ҳокимият ҳатто аз табаддулоту хунрезӣ низ наҳаросида, онро бо сарварии пинҳонии раиси ҲНИТ Кабирӣ мехостанд, амалӣ созанд. Хушбахтона, тири ноҳақ ва беадолатонаву хиёнатпешаи онҳо ба ҳадаф нарасид ва садорати ҲНИТ ва кулли пайравони онҳо дар назди давлату миллати тоҷик ҳамчун фарзандони хиёнат ба ватан карда эътироф шудаанд. Садорати дар гуреза будаӣ ҲНИТ, ки имрӯз дар қаламравӣ ҶТ бо қарори судӣ олии ҶТ ҳамчун ҳизби террористӣ эътироф гашта, фаъолияташ дар қаламрави Ҷумҳурии Тоҷикистон мамнӯъ эълон гардид, аз воситахои техникии ахбори ҷаҳонӣ истифода бурда, боз ҳам ба давлату ҳукумати Тоҷикистон тӯҳматҳоҳи беасосро раво дида бешармона ба давлате, ки дар ҳаққаш хиёнатро раво дидаанд дурӯғҳои гӯшношунидро паҳн карда истодаанд.

         Онҳо аз дастовардҳои хело назаррасӣ дар давоми солҳои хело қӯтоҳи истиқлолияти кишвар барои таърихро ба дастовардаи тоҷикон ноҷавонмардона нодида гирифта, боз тӯҳмат мезананд, ки гӯё аз сиёсати нодурусти давлат ҷавонони тоҷик ба муҳоҷирати меҳнатӣ рафта, дар ватани худ гӯё кор наёфта бошанд.

Эй бародарони бешарм, беандеша ва тангназар!  Оё Шумо намедонед, ки аз як давлат ба давлати дигар рафта кор карда, маблағ ёфтан ин як амри доимии ҳаёти одамони сайёра буда, тоҷикон дар Русияву дигар давлатҳо кор карда, маблағ ёфтанашон ин як таомули муқаррарии корёбии тамоми мардуми сайёра аст. Муҳоҷири кори будани тоҷик ва Тоҷикистони ин ҷойи таънаву маломат нест, аммо хиёнат ба модару миллату давлати хеш кардан ин амали хиёнатпешагон ва душманони ашадии модари тоҷик аст.

Дар фарҷоми сухан иброз медорам, ки ин миллату ин давлату ин сарвари тоҷикону Тоҷикистонро худованди бузург бо раҳмати хиш назар кардааст, ки дар муддати наздик ва 30- соли Истиқлолият дастовардҳои бузургеро дар Истиқлолияти энергетикӣ, аз бунбасти комуникатсионӣ баромадан, таъмини озуқа ва баланд бардоштани сатҳи зиндагии мардум ба даст овардааст, ки ба шаҳодати таърих ягон давлати олам онро ба даст наовардааст.

Акбар Акбаров, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 02 феврали 2018

Дида шуд: 2821 маротиба

Кишвари мо имрӯз дар пояи таҳкими арзишҳои олии миллӣ қадамҳои устуворро мегузорад. Мусаллам аст, ки рӯз аз рӯз дар ҳамаи ҷабҳаҳо Тоҷикистони азизи мо бо ибтикори тоза мушарраф гардида, ба пеш меравад. Таҳкими равобити бисёрҷониба бо кишварҳои олам дар ҳошияи дарҳои кушод, тақвият ва рушди истеҳсолоти Ватанӣ, расидан ба ҳалафҳои стратегӣ, ба монанди истиқлолият энергетикӣ, ифтитоҳу ободонии шабакаҳои роҳу нақлиёт, бунёди инфрасохтори иҷтимоӣ , эътибори беандоза ба таълиму тарбия ва пажуҳиш дар бахши илмҳои бунёдӣ аз таваҷҷӯҳи хосаи Сарвари Давлатамон - Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Президенти Ҷумҳурии Точикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад.

Дар пояи расидан ба ин ҳадафҳои олӣ мо соҳибватанон, махсусан ҷавонон муваззафанд, ки ҳарчӣ бештар омӯзанд. Дар ҷодаи таҳқиқи илмӣ, ихтироот ва навоварӣ, иктишоф ва коркарди захираҳои миллӣ, рушди фарҳанг ва санъат, эҳтироми арзишҳои волои башарӣ намунаи ибрат бошанд. Маҳз мутахассиси асил ва соҳибтахссус матавонад дар пешрафти самтҳои стратегии рушди кишварамон , ки аз ҳидоятхои Паёми Президенти Ҷумҳурии Точикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бармеояд саҳми босазо гузоранд.

Вазъи сиёсии муосир тақозо менамояд, ки ҷавонон дар баробари омӯзиши илму ҳунар аз падидаҳои номатлуби равади ҷаҳони имрӯза огоҳ буда, волоияти қонун ва манфиатҳои миллии кишварамонро ҳимоя намоянд. Зеро мушоҳидаҳо нишон медиҳанд, ки ҳанӯз ҳам ҷараёни номатлуби «фирори мағзҳо», ки аз нобасомониҳои дохилии ибтидои солҳои 90-ми қарни гузашта оғоз гардида буд, идома дорад. Новобаста аз баъзе ноҷуриҳои муваққатии иҷтимоии мавҷуда ҳар як мутахассиси кордонро мебояд дар эъмори давлати мутамаддини хеш ҳиссагузор бошад. Зеро ба ҷуз мо каси дигар Ватани моро обод карда наметавонад.

Бинобар такя ба омори мақомоти дохилии кишвар айни замон теъдоди муайяни шаҳрвандон(ҷавонон)-и кишвари мо аз гумроҳию ғафлатзадагӣ,  бо ҳар роҳу восита ба сарзамини ҷангзадаи Шом интиқол ёфтаанд. Қисме аз онҳо дар задухӯрдҳо ҳалок ва қисме овораю сарсон ва дур аз Ватану пайвандонанд. Шояд яке аз сабабҳое, ки ин ҷавононро ба кӯи ноумедихо бурд муҳоҷирати меҳнатӣ мебошад. Лекин дар кишварамон имрӯз ба фаъолияти меҳнатӣ ҷалб шудан имкониятҳо хело фаровонанд. Садҳо корхонаю муассисаҳо муҳтоҷи мутахассисони чашмикордонанд. Ба ин танҳо донишу заковат ва ибтикору малакаи касбӣ зарур аст. Дар ҷодаи омода намудани мутахассисони баркамол дар кишварамон қариб 40 муассисаҳои олии касбӣ ва аз ин миқдор бештар муассисаҳои касбӣ амал менамоянд, ки Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Точикистон ба номи академик Осимӣ дар шаҳри Хучанд аз зумраи онҳост, ки соли чорӣ дар рақобати сатҳу сифати таълиму тарбия миёни муассисаҳои олии кишвар зинаи чорумро мушарраф шуд, ки боиси сарфарозист. Дар ин муваффақияти калон самараи захмати аҳли муассиса, пояи моддӣ-техникӣ ва кӯшишу ғайрати муҳассилин таҷассум гардидааст. Танҳо дар сурати расидан ба рушди зеҳнӣ ба баланд намудани сатҳи арзандаи зиндагии шоиста ноил гардидан имконпазир аст.

Имрӯз онҳое, ки парвардаи обу хоки муқаддаси Точикистони азиз буда, фирефтаи ифротиёни бо ном ҳизби мамнӯи исломӣ гардида, тавассути расонаҳо аз хориҷи кишвар тинҷию осоиши диёрамон ва сиёсати сулҳҷуёнаи Давлатамонро нодида мегиранд, натанҳо хоин, балки бешарафу беномусонеанд, ки ниқоби ғайриинсонӣ ба сар намуда, мехоҳанд мулки озоду ободамонро гирифтор гардонанд. Лекин фаромӯш месозанд, ки тоҷику тоҷикистонӣ аз имтиҳони ин тахрибкорон гузаштааст. Қалби ӯ, ҷисми ӯ баҳри ҳифзи музаффариятҳои Ватан бедор аст. Ҷанги тахмилии кишварамон, ки тавассути ёварони хориҷии бо ном «пуштибонҳои ислом» собит намуд, ки иғвогарон якпорчагию мустақилияти комили кишвари моро намехостанд ва маҳз ин нияти нопок онҳоро дар сар буд, ки тирашон хок хӯрд.

Хушбахтона дар фазои озодии дину имон дар кишварамон  имрӯз ҳазорон масҷид  баҳри ибодат ва тарбияи ахлоқии шахрвандон, дар огоҳии мардум аз мӯҳтавои исломи ноб фаъоланд. Танҳо моро зарур аст, ки дар самти нагаравидан ба мазҳабҳои бегона, ҳифзи суннатҳои ҳанафӣ, роҳ надонад ба ихтилофи мазҳабҳо, ки боиси низоъҳои ҷаҳони Шарқ гардидааст, ҳушёрию зиракии сиёсиро аз даст надода, сулҳу суботи бебозгашти кишварамонро чун гавҳараки чашм ҳифз намоем.

Зокиров Р.Ш. омӯзгори калони кафедраи Дизайн ва меъмории ДПДТТ ба номи ак. М.Осимӣ

Нашр шуд: 30 январи 2018

Дида шуд: 2824 маротиба

Дурӯғ инсонро бефурӯғ месозад, ки ҳақ асту рост. Дар ин замона, ки техникаву технология ба суръати кайҳонӣ ба пеш меравад, дар сайтҳои интернетӣ баҳри ҷалби диққати мардум ва гумроҳ кардани ҷавонон иттилооти бардурӯғу иғвоангез бисёр сабт мегарданд. Лекин мо, ки ин истиқлолият ва ободиро бо хуни дил ба даст оварда, бунёд кардаем, набояд ба суханҳои ифротангез   бовар кунем ва оромии кишварро халалдор созем. Онҳое, ки ба ҳизбҳои гуногуни нораво ва гурӯҳҳои экстремистию террористӣ ҳамроҳ шудаанд, аксар ҷавонон мебошанд ва саводи кофӣ надоранд. Ин аст, ки маълумоти дурӯғини интернетиро хонда, аз худ чизҳои дигарро зам намуда, паҳн менамоянд, ки ин хиёнат ва иғвогарист. Худ қазоват кунед ва бингаред, ки тӯли зиёда аз 20 сол мо ба чӣ қадар пешравиҳо ноил гардидем ва зиндагонии мардуми Тоҷикистон хубу беҳтар гардид. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат Эмомалӣ Раҳмон  ҳамон рӯзҳои сахти нооромии кишвар ҷонро ба гарав монда, миллатро аз парокандагию  Тоҷикистонро аз харобшавӣ боздоштанд. Аз сол ба соле дар чашми мо пешравию созандагӣ зиёда мегардад. Магар метавон инҳоро инкор ё нодида гирифт?! Албатта не! Пирони рӯзгордида даст ба дуо бардошта, мегӯянд, ки мо ин хел рӯзҳоро орзу мекардем. Зеро барои ҷавонон ҳама чиз дастрасу барои илму ҳунаромӯзӣ имкониятҳо фаровон. Ҳазорҳо нафар ҷавонони мо дар донишкадаҳои олии кишвар ва берун аз он таҳсил доранд ва бо истифода аз техникаву технологияи нав  дар озмунҳои инноватсиониву ихтироъкорӣ ширкат варзида, ҷойҳои сазоворро ба даст меоранд. Дар ҳунаромӯзӣ низ ҷавонони имрӯза комёбу муваффақанд.

Масалан, дар Донишкадаи политехникии Донишгоҳи техникии Тоҷикистон ба номи ак. М.Осимӣ дар шаҳри Хуҷанд аз ихтисоси дизайн ва меъморӣ ҷавондухтарону ҷавонписарон дар озмунҳои шаҳрию вилоятӣ иштирок карда, ҷойҳои сазоворро ишғол намуданд ва бо ҳунари хеш исбот намуданд, ки эшон пайрав ва давомдеҳи ҳунари ниёконамон мебошанд. Ин мисолҳоро мо баршумурдем, ки қатрае аз баҳр аст ва нишонаи бахти миллати мост. Дигар газофагӯиву жожхоии онҳое, ки пешравии кишварамонро нодида мегиранд, ҷое намеғунҷад ва ба онҳо боварӣ ҳам нест. Зеро онҳо дурӯғгӯву хиёнаткор ба ватан ҳастанд ва чизи мавҷудро нодида мегиранд. Аз худи мардуми меҳнакаш суол кунед, баъд мефаҳмед, ки ҳақиқат куҷост. Чунки танҳо дар фазои орому осуда метавон ризқу рӯзиро  дарёфт. Бинобар ин онҳо низ дар ҳайратанд, ки чаро ба баъзе нафарон тани сиҳату оромӣ номақбул асту ношукрӣ мекунанд. Мо хуб медонем, ки имрӯз тарбияи насли наврас аввал аз оила оғоз меёбад. Волидайни муҳтарамро лозим аст, ки сараввал худ соҳиби маърифат ва одоб бошанд.

Вақте ки фарзандони эшон ба муҳоҷират ва ё хондан мераванд, ба онҳо насиҳат намуда, аз ҳадафу мақсадашон бохабар бошанд. Ҷавононе ки ба ҳаракату  равияҳои номатлуб гаравида мешаванд, аксарашон аз назари падару модар дур буда, ё бесавод ё аз суҳбати ашхоси ғаразнок гумроҳ гардидаанд. Бинобар ин мо бояд ҳушёрии зиракиро аз даст надода,  дар тарбияи фарзандони худ боэҳтиёт бошем. Бисёр ҷавонон ба воситаи интернет наворҳои гуногуни  пурдурӯғро сабт карда, бовар мекунанд ва паҳн ҳам месозанд. Ҳол он ки барои исботи ростии он ягон санаду далеле оварда нашудааст ва ё баъзан аҳодиси набавиро нодуруст таҳрир намуда, афкори сиёҳи хешро талқин менамоянд. Имоми Аъзам дар таълимоти худ ба назар гирифтани 7 чизро дар ҳалли масоил ва мушкилот маслиҳат медиҳанд, ки яке аз онҳо урф ва истеҳсон аст. Яъне ба назар гирифтани урфу одати замона ва ҳусни тафоҳуми ҷомеа аст.

Масалан, ҷавонон суннати паёмбарамон гӯён риш мегузоранд ва пайравӣ ба либоси бегона мекунанд, аммо аз фарҳанги миллии  худ бехабар ҳастанд. Аз наомӯхтан ва надонистан ҳам гумроҳу ғофил мемонанд. Бинобар ин беҳтарин пироя ва хуштарин сармоя дар олам илму дониш аст, ки инсонро гиромӣ медорад. Дигар, аз адаб ва хасоили одаму одамгарӣ бохабар будан мебошад. Аз дуруғӯ иғвогарӣ парҳез бояд карду оромиву тинҷӣ ва истиқлолияти кишварро ҳифз бояд кард.     

Файзиева Ш.М. – омӯзгори ДПДТТ ба номи ак. М.Осимӣ

Нашр шуд: 02 феврали 2018

Дида шуд: 3014 маротиба

Мо, коллективи устодон ва донишҷӯёни факултети сохтмон ва нақлиёт дар ҳамовозӣ бо дигар муассисаҳои таълимӣ, созмонҳо фаъолияти ғайриқонунии ҳизби террористиву экстремистии ҲНИТ-ро хориҷ аз кишвар маҳкум намуда, гуфтанием, ки ягон қувва ва нерӯи марказгурез наметавонад, оромии ҷомеаи имрӯзаи кишварро халалдор созад. Зеро шаҳрвандони кишварамон, хосса ҷавонон дар партави сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон осудаҳолона пайи таълиму тарбия ва ҳунаромӯзӣ буда, дар иҷрои ҳадафҳои стратегии кишвар саъй меварзанд.

Дар кишвари мо озодии баёни фикр, тоату ибодат фароҳам буда, ба шарофати сиёсати ояндабинонаи роҳбари муаззами кишвар ҳама ҷурмҳои гурӯҳ ва нафарони сабабгори ҷанги шаҳрвандӣ бахшида шуд. Дар кишвар садҳо масҷиду муассисаҳои таълимии динӣ арзи вуҷуд карданд. Мардум, хоссатан насли ҷавон озодона ба масҷиду муассисаҳои таълимии динӣ мерафтанд. Китоби муқаддаси «Қуръон» бо ҳуруфоти криллӣ бо ҳидояти Сарвари давлат баргардонида шуд. Дар сатҳи ҷаҳонӣ бузургдошти алломаи дин Абӯҳанифа таҷлил карда шуд. Ва муҳимаш барои фаъолияти бомароми ҲНИТ, ки ҷанбаи динӣ дошт, давлат шароити хуб муҳайё намуд. Аммо ҳизби мазкур ин ҳама некиҳои давлатро нодида гирифт ва тайи солиёни дароз нақшаи табадуллоти давлатиро кашида, мафкураи ҷавононро нисбати дину дунявият дигар намуд. Дар натиҷа қариб буд, ки хатари ҷанги шаҳрвандӣ дубора рух диҳад. Аммо ба бахти миллати тоҷик ин ҳодиса ба вуқуъ напайваст. Зеро халқ заршинос аст. Ва сафедро аз сиёҳ фарқ карда метавонад.

Имрӯз ин ҳизб бо фирориёни худ бо сарвари Муҳиддин Кабирӣ мехоҳад бо ҳамдастии хоҷагони берунаи худ ба амнияти миллии мо халал ворид кунад. Ва гуфтаҳои «Ин бор бо музаффарият хоҳем баргашт» воқаен ҳам даъват ба ҷанг аст. Тавре дар боло гуфтем вақте миллат сарҷамъ аст, сорбони он оқилу хирадманд ва муҳимтар аз ҳама ҷасуру бебок аст, моро ягон қувва ноором нахоҳад кард. Зеро мо як муштем.

А. Акрамов, Н. Маъмуров, З. Раҳмонов, Ш. Алиев, М.Холиқов, Б. Фатҳиддинов, М. Саидов, Ш. Усмонов, И. Башиков, У. Мухаммедов, Н. Хайруллоева, Т. Бобоева,  М. Султонова, А. Насруллова, С. Хатамова, Т. Тоҳиров, Х. Қаримбоева, А. Икромова, А. Бӯриев   

Нашр шуд: 27 январи 2018

Дида шуд: 2778 маротиба

Даъвати ҲНИТ аз ҷомеаи ҷаҳонӣ вобаста ба расидагӣ аз мушкилоташон худ рӯ ба шикаст ниҳодани ин ҳизби моҷароҷӯй мебошад. Ва бар қасди имдодталабии онҳо ягон давлат ва ниҳодҳои байналмилалӣ   онҳоро пуштибонӣ накарда истодаанд. Ин ҳизб бо амалҳои хиёнткоронаи худ бори дигар чеҳраи аслии худ,  мақсаду мароми пешвоёну андешапардозон,  аъзо ва фаъолон, пайравон, хоҷагону ҳомиёни хориҷиашонро нишон дод.

      Аслан ин ҳизб аз замони таъсис ва пайдошавиаш дар саҳна ва фазои сиёсии кишвар чун ҳизби моҷароҷӯ, тақрибкор, ниқорталаб, фитнаангез, ҷудоиандоз, ҳизби мансабталошону вакилшавандагон, ҳизби бегонапарастон, маҳалгароёну миллатгароён ва дур аз манфиатҳо ва арзишҳои миллии мо «шӯҳрат» пайдо намуд.

     Дар муддати начандон тӯлонии даврони Истиқлолият мардуми тоҷик баробари дастовардҳои чашмрас бо азияту кулфат, афтоданҳо, шикастанҳо, сӯхтану нобуд кардан, қатлу ғорат, ғаму ғусса ва фироқу ҷудоиҳо рӯ ба рӯ шуд.

     Гарчанде мо дар аксар маврид ҷанги бародаркушро дар Точикистон (1992-1997) ҷанги таҳмилӣ мегӯем, айбро ба гардани дигарон бор кардан мехоҳем, вале ташкилкунандагону оташдиҳандагон, душманони дохилии миллати моро зуд бахшидем ва фаромӯш кардем.

     Муаррихи машҳур Ҳофизи Абрӯ дар асари машҳураш «Маҷмаъ-ут-таворих» таъкид кардааст,  ки «мақсади аслӣ, рисолати аслии таърих- ин сабақ бардоштан, пешбинӣ намудан, панд ва ҳушдор додан аст».

     Муттассифона баъзе тоифаҳо ва шахсон таърихро зуд фаромӯш мекунанд, панду ҳушдори таърихро нодида мегиранд.

     Ҳ Н И Т аз замоне ки таъсис ёфт ва ба фаъолият шурӯъ намуд, ба ҷузъ ташкил намоишу майдоннишинӣ, моҷароҷӯӣ, ниқорталабӣ, қонуншиканӣ, фишороварӣ, таҳдиду зӯроварӣ дигар кори хайру савобе накардааст. Оқибати майдоннишинӣ, қонуншиканӣ, муқовимати сиёсӣ ба чи овард, ҳама медонанд. Вале муассисону сарварон, аъзои ин ҳизб, фаъолони он таърихро зуд фаромӯщ намуда худро мусичаи бегуноҳ, ҳатто «ҷабрдида», «бечораву»  «оҷиз» мешуморанд.

Насим Тошхӯҷаев, устоди ДПДТТ дар шаҳри Хуҷанд

Нашр шуд: 30 январи 2018

Дида шуд: 2982 маротиба

  Мо мардуми Тоҷикистони соҳибистиқлол имрӯзҳо дар фазои тинҷиву осоиштагӣ, сулҳу субот, озодона зиндагӣ намуда, кору фаъолият дорем. Албатта солхои охир дар даврони соҳибистиқлолии  ҷумҳури корҳои ободониву созандагӣ ру ба таназзул оварда аст.

  Халқи тоҷик, дар охири қарни гузашта бисёр ҳам лаҳзаҳои ҳассоси зиндагониро паси сар намуд ва ин рӯзҳои вазнину сангин ҳеҷ аз ёди мардуми кишвар нахоҳад рафт.  Рӯзҳои сахте, ки мардуми кишвар аз сар гузаронид бояд  дар хотири миллатамон боқӣ бимонад, зеро аз ин ҳолати вазнини рӯҳиву ҷонӣ баромадан корнамоиҳои сарвари ҷонфидои миллати мо Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар Эмомалӣ Раҳмон басо назаррасу ибратангез аст. Ҳар як шаҳрванди худшиносу худогоҳ ва соҳиби ғуруру иродаи қавӣ, ватандусту сулҳпарвари мо аллакай лаззати бесарусомонӣ ва муҳоҷиратро чашидаааст, имрӯз тамоми халки меҳанпарасту қавииродаи  мо аз имтиҳони душвори зиндаги гузаштаем, таълимоти асили диниро аз идеологияҳо ва пешвоёни онҳо, ки дар зери пардаи муқаддасоти инсонӣ-исломӣ одамро аз ҳуқуқу озодиҳо маҳрум карданӣ мешаванд, бо шууру тафаккури инсонияти хеш  ба осонӣ дар тафовут гузошта метавонем. Дар ҷараёни фоҷиае, ки халқи мо аз сар гузаронд, мардум дарк намуд, ки иғвову дасисаҳои байни бародар бо бародар ва кӯшишҳои қувваҳои тафриқаандозони пасипардагӣ, талошҳои тоҷикро ба асил ва ғайриасил, мусулмон ва номусулмон ҷудо кардан чӣ гуна бадбахтиҳо ба бор оварда метавонистанд, хушбахтона барои бахти кишвари мо фарзанди барӯманди халқи тоҷик баҳри наҷоти имрӯзиён худованд фардеро фиристод, ки давлати тоҷиконро аз нав эҳё намуд.   Ба  хотири ба истиқлолият баровардани давлат, кӯшиш намуд, тамоми чораҳоро андешида, маҷбур гардид, ки кулли кору фаъолиятро аз аввал оғоз намояд. Конститутсияи кишвари мо Ҷумҳурии Тоҷикистон ва мардумро ҳамҷун давлати соҳибихтиёру комилҳуқуқ, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона эълон менамояд. Бо шарофат ва хирадмандиву зиракии Пешвоии миллат имрӯзҳо сатҳи муқаддасоти ахлоқии халқи тоҷик бениҳоят дар арсаи баландтарин қарор дорад.

Он чи ки аён аст, ҳоҷат ба баён нест гуфтаанд. Мардуми кишвари мо худ гувоҳанд  дар даврони истиқлолият чӣ қадар роҳҳо автомобилгард,  корхонаҳои нав бунёд гардид,   ҷойҳои кории нав пайдо гардид, музди меҳнати кормандони тамоми соҳаҳои хоҷагии халқ баланд гардид. Асосаш он аст, ки сулҳу ваҳдат дар кишвари мо танинандоз аст. Имрӯзҳо агар аз ҳар як сокини кишвар пурсон шавӣ аз тинҷиву оромии кишвар ва тараққиёти он шукргузор ҳастанд.

  Лекин баъзе аз хоинони ватан бо чашми ҳасад ба оромии кишвар нигариста ба ин тинҷиву осоиштагии мардум халалҳо ворид менамоянд. Яке аз ин халали воридшуда аз тараффи муовини вазири мудофиаи ҶТ Ҳоҷи Ҳалим Назарзода ва ҳаммааслакони ӯ,  раиси ҲНИТ   Мухиддин Кабирӣ ки таҳти роҳбарии хоҷагони хориҷии худ нияти бад доштанд, ва нисбати халқу ватан хоинона рафтор намуданд.  Бояд онҳо шукронаи ин даврон намуда барои ободии ватан камари  ҳиммат мебастанд, чунки дар мансабҳои идоракунанда кору фаъолият доштанд.

   Чӣ хеле ки маълум аст, ҲНИТ яке аз ҳизбҳои фаъолиятбурдаистода баҳисоб мерафт, ки барои пешрафти ҶТ бояд мекӯшид.

Сад афсус ки баромади ин хоинони ватан аз минбархои баланд на барои ободии ватан будааст, балки барои теша задан ба решаи миллат будааст. Корнамоиҳои кормандони ҳифзи ҳуқуқ ва амнияти кишвар пеши роҳи ин нохалафонро гирифта теша ба решаи онҳо зад. Афсус  ки онҳо ба рӯйи худ ниқоб кашида чандин ҷавонони гумроҳро аз хонаву дар ва зану фарзандашон маҳрум сохтанд. Аслан  дини ислом ки худ дини покиза буда барои якдили, якдигарфаҳмии мардум ва  барои мардумро ба роҳи рост ҳидоят кардан мебошад. Ин хоинон бошанд ба номи ислом доғ оварданд, чуноне ки мегӯянд:

Ислом ба зоти худ надорад айбе,

Ҳар айб ки ҳаст дар мусалмонии мост.

Мусулмони ҳақиқӣ он аст, ки барои ободии хона, диёр ва ватани хеш камари ҳиммат бандад.

Мо мардуми кишвар имрӯзҳо шукргузори сулҳу ваҳдати миллӣ буда худро пайравони Исмоили Сомонӣ, Бобоҷон Ғафуров, Садридин Айнӣ, Мирзо Турсунзода ва  Эмомалӣ Раҳмон меҳисобем ва заррае бошад баҳри пешрафт ва гул-гулшукуфоии ватанамон саҳми хешро дареғ намедорем.

                                                                                                                                            Мазбуд Холиқов ,муовини декани факултети               

                                                                                                                                            сохтмон ва нақлиёти ДПДТТ

Нашр шуд: 26 январи 2018

Дида шуд: 2893 маротиба