Муҳиддин Кабирӣ, ки худ роҳбари ташкилоти терористиву экстремистӣ аст, ақидаҳои ифротиро миёни мардум ба ҳар восита паҳн карда истодааст. Вале мо мардуми ватандусту худшинос талош бар он меварзем, ки ҳамеша кишвармон ободу пешрафта бошад. Ақидаҳои ифротиёнро махкум менамоем ва ба нахзатиҳо то чи андоза муқаддас будани  ватанамонро нишон медиҳем.

Дар шароити кунунӣ вазифаи ҳар як фарди ватандӯсту ватанпарвар, миллатдӯсту мусулмон, алалхусус ҷавонон, ки ҳамчун неруи асосии пешбарандаи ҷомеа маҳсуб меёбанд, аз он иборат аст, ки аз таълимоти гурӯҳҳои манфиатҷӯе, чун нҳзтиҳо, ки дини мубини исломро бо терроризм айният медиҳанд ва тундгароиро омили ҳифзи ислом муаррифӣ мекунанд, худдорӣ намоянд, зеро дар натиҷаи гароиш ба ин гуна ҳизбу ҳаракатҳои радикаливу террористӣ ҳам ҷони худро аз даст медиҳанд ва ҳам сабаби аз байн бурдани ҷони ҳазорон нафарони дигар мегарданд.

Бояд ҳар як шаҳрванд, ҳар як фарди ин ҷомеа барои ҳифзи истиқлолият ва якпорчагии кишвар талош варзад. Зеро ояндаи халқу миллати тоҷикро бе мавҷудияти давлати миллии тоҷикон тасаввур кардан ғайриимкон аст.